Vijf waaghalzen varen de Erft af naar de Rhein (2)

Vorig jaar (2004) kon u het eerste deel van dit verhaal lezen. Toen was de waterstand op de Rhein laag en de stroming in de Erft gemiddeld. Nu kregen Yvonne Both, Leo de Jong, Ruud (introduc?), Eric en Tobias van Capelleveen te maken met een snelstromende Erft (het had donderdag en vrijdag nog fors geregend) en een hoge Rhein (waarin veel regen- en smeltwater werd afgevoerd). De boten waren op de open dag van 30 april al mop de auto geladen en we konden dus om 8:15 afreizen naar Oldenzaal, waar we Leo, Yvonne en Ruud oppikten. Daar werd de boot van Ruud boven de vier andere geladen en via de A31 togen we naar Oberhausen, langs de Flughafen D?sseldorf naar de andere kant van de Rhein en zo naar Neuss (afslag 23 van de A57). Na een rit van 2 uur eerst een lekker kopje koffie in de zon. Het was om 11:00 uur al 25 graden en strak blauw. Het water zag er verleidelijk uit. Terwijl Eric de auto naar de Sporthafen bracht en terugliep (2 km), brachten de anderen de boten naar de Gnadermuhle Br?cke in Selikum. Daar plonsden we te water en namen de eerste waterval, die in een forse golf het hoogteverschil van circa 2 meter overbrugde. We voeren snel door omdat het hier redelijk druk met collega kanovaarders was. Bij de wals konden we al een beetje de golven opvaren en spelevaren. Het was voor Yvonne en Leo de eerste keer in Neuss. Ruud (met 5 jaar WW ervaring maar wel 15 jaar geleden) was het ook even wennen, maar hij had de slag snel te pakken. We voeren door naar de brug, alwaar de KanuClub D?sseldorf aan het oefenen was. Even wat poortjes genomen en door naar de volgende waterval. Die was heel geschikt op te oefenen in het zijwaarts invaren van de golf. Je wordt dat ?gepakt? door de golf en schiet opeens vooruit. Een heerlijk gevoel als je het onder de knie hebt. Een ervaren vaarder uit ?s Heerenberg deed het ons voor en we probeerden na elkaar het kunstje na te doen, met aanvankelijk wisselend succes. Yvonne overwon haar angst, Leo hield stug vol, ondanks het feit dat hij in het begin te water ging. Het leverde een paar mooie plaatjes en veel ervaring op. Uiteindelijk gingen we allemaal wel een keer of wat om. Zelfs lichte Tobias moest er aan geloven. Het maakte het er niet minder leuk om. Na wat uitrusten aan de kant voeren we verder richting Rhein en kregen nog drie fraaie watervallen die we inmiddels bedreven namen.

We kwamen uit om de Rhein, die zich als een machtige rivier ontpopte. We keken vanuit de nietige kano?s naar de duwschepen, roeiers, plezierschepen en voelden de deining van de hekgolven. Ruud en Eric probeerden voorzichtig nog de rand van hoofdstroom uit, maar kwamen snel terug gevaren. Daar had je al snel golfdalen van 1 tot 1,5 meter en een forse stroomsnelheid. Hoewel de reddingsbrigade dichtbij was en actief aan het patrouilleren , leek het ons toch beter de goden niet te tarten en te Sporthafen op te zoeken.

Die bleek druk bezocht en via de scheepshelling werden we weer walmensen. We bonden de boten weer op de auto en reden terug naar de Gnademuhle parkeerplek. We aten in de schaduw van een paar bomen onze boterhammen en gniffelden over de mensen die daar het Barfuss pad liepen. Het blotevoetenpad bestond uit stukjes grind, zand, schelpen, stenen afgewisseld door gras. Het is inderdaad een ervaring de elementen aan je voetzolen te proeven. Daarna reden naar het 15 km verder gelegen Grevenbroich. Daar moest een kano-oefenbaan in de Erft zijn en die wilden we wel eens zien. De route beschrijving wees ons de weg en inderdaad achter de kanoclub aldaar (met kampvuurplaats) zat een omleidingsbaanje van 30 meter met kunstmatige versmallingen die als er water doorheen gaat spectaculair kunnen zijn. Ze stonden evenwel droog omdat de sluis hoog stond. Enfin dat weten we voor de volgende keer. Moe en voldaan, bezochten we nog een terrasje in Grevenbroich voordat we weer naar huis reden. De Duitse ober had er zin in en probeerde ons van alles aan te smeren met of zonder slag/sahne. Een fantastische dag met 32 graden zon en veel plezier was onze herinnering. We gaan vast weer terug en Ruud wist ook allerlei riviertjes in de buurt van Bielefeld (1,5 uur rijden vanaf Lochem) zoals de Ilse en de Ahr die we zeker aan ons programma gaan toevoegen. Ruud hebben we uitgedaagd ook lid te worden en de draad van kanovaren bij ons op te pakken.