De deadline is weer akelig dichtbij en buiten schijnt een heerlijk zonnetje. Ik realiseer me dat het kano?n en vooral Njord mij steeds meer bezig houdt. Daarbij zit ik vaker dan mij lief is achter de computer in plaats van in de kano of op de fiets. ?s Winters geen punt, maar in de lente en zomer toch wel eens vervelend. De laatste tijd wordt minimaal eenmaal per dag in de ?mailbus? gekeken en haast iedere dag gaan er meerderen mailtjes de deur uit. Internet is een zegen voor een aantal zaken, maar het maakt dat je toch meer tijd besteed aan zaken die je vroeger niet deed.
Netto kost de computer ons toch meer tijd, vermoed ik.
Toch heb ik ook weer gekanood. De Reggetocht met de canadees gevaren, Diederik nog als passagier bij Lidy en mij in de canadees en Gijs-Jan in zijn eigen kayak. De opkomst was groot en het weer buitengewoon prachtig. De startplaats beloofde al veel goeds. Mooie bomen, enkele leuke boerderijtjes en een molen. Een niet te lange tocht waarbij vooral van het mooie weer, maar ook van het leuke beekje werd genoten. Op de kanosite is dat met foto?s ook mooi weergegeven. De vistrapjes zorgden in eerste instantie voor enige spanning. Als je ervoor ligt zie je niet goed hoe het verloop is en of de drempeltjes niet te ondiep zijn, wat voor een canadees heel vervelend kan zijn. Als hij namelijk op een drempel vast komt te zitten en de boot wordt een soort wip waarbij hij een kwartslag kan draaien, kun je zo zijwaarts over de drempel kantelen. Maar er stond gelukkig voldoende water op en soepel gleden we met onze canadees van trapjes. Ook Tobias en Gijs-Jan gingen de uitdaging aan en als ouder vind je dat waarschijnlijker nog spannender dan zijzelf.
Half mei was het beroemde Pinksterkamp. Voorafgaand hebben wij al op de camping Veerhof aldaar gekampeerd. Ook de familie Roelofsen, met gezelschap van Sven Sterne, waren al een aantal dagen eerder present.
Camping Veerhof bestaat nog maar vijf jaar en is nog klein, maar is aan het groeien. Het is een leuke camping waarbij je wel moet proberen een standplaats te vinden die je wat uit de wind houdt, want het kan er lekker waaien.
De camping is een voormalige boerderij waar nog schapen en paarden worden gehouden. De lammertijd is er opzettelijk verlaat naar mei. Dit om de toeristen en met name kinderen te plezieren. Er werden dan ook haast dagelijks lammetjes geboren.
Enkhuizen en Medemblik zijn natuurlijk leuke plaatsjes om te bezoeken. Medemblik ligt op een half uur fietsen.
Zelf heb ik nog in mijn eentje een kanotocht gemaakt, met name om te bekijken of de route geschikt was voor een tocht. Vanaf de camping door een heel landelijk stukje richting Hauwert. Na de camping van Hauwert overdragen waar ik kon kiezen tussen de kortste vaart of een omweg via Zwaagdijk Oost.
Daar even gepauzeerd en een kort contact gehad met (waarschijnlijk) Poolse gastarbeiders. Dat verklaarde waarom het laatste deel van de camping er wat rommelig uitzag met een groepje aftandse caravans. Ik koos voor het ommetje Zwaagdijk Oost en dat had ik niet moeten doen. Het werd een zwaar stukkie. Het begon met een overdracht waarbij ik moest uitstappen uit een stukje water waar een flinke laag smerige smurrie opdreef. In het kleine stukje van het dorp zelf volgde een vijftal overdragingen, waarna ik uiteindelijk weer ongestoord richting Wervershoof kon varen. Na nog een keer overdragen kwam ik daar weer op een offici?le kanoroute terecht.
Deze kon ik volgen naar de camping, waarbij ik heel verrassend over een naviduct kwam te varen. Bijzonder dat er in dat gebied waterlopen op verschillende niveaus zijn. Het was een alleraardigste tocht waarbij ik vooral in het eerste deel veel eenden met kuikens tegenkwam. Het was duidelijk dat zij niet gewend waren aan bootjes, want de meeste moedereenden voerden vlak voor mijn kano een aardig stukje toneel op door zogenaamd vleugellam een heel eind voor mij uit door het water te fladderen. Op water waar regelmatig wordt gevaren zie je dit soort toneelstukjes niet, die eenden hebben meer vertrouwen in de mensheid. De tocht leidde door een schaaprijk gebied. Ik kwam dan ook ??n verdronken lam en ??n verdronken schaap tegen.
De campingbaas was heel benieuwd naar mijn ervaringen, want hij vond dat er in het gebied te weinig mogelijkheden waren voor een kanotocht. Ik kon hem zeggen dat de tocht zeer geschikt was en dat er alleen op de twee overdraagplaatsen kanostoepen moesten worden geplaatst. En Zwaagdijk Oost uiteraard rechts laten liggen.
En dan de natuur, want daar gaat het bij het kano?n natuurlijk ook om. We hebben de tijd van veel kuikens onder de watervogels wel weer zo?n beetje achter de rug hoewel er bij ons achter in de beek (half juni) nog steeds allerlei soorten waterkuikens opduiken.
In Medemblik zagen wij een unicum, een eend met 16 kuikens! Bij het varen moeten we dus rekening houden met al die gezinnetjes op het water. Dus van de oever vandaan blijven. Ik had het de anderen op het hart gedrukt, maar het is met zo?n grote groep op het water ondoenlijk. Ook ikzelf zat als stuurman van de Njordees dus geregeld te dicht bij de oevers. Gelukkig zijn veel watervogels wel wat gewend, ook hier passen de dieren zich weer aan de mens aan.
Mensen houden meestal van dieren, dus genieten we wel van die kuikentjes op het water. Sommigen houden van schildpadden, maar die liefde houdt nogal eens op dan en worden deze dieren uitgezet. Er gaan verschillende verhalen rond over het feit of deze dieren het redden. Er wordt gezegd dat ze in leven blijven maar zich hier niet voort kunnen planten. Wie weet het antwoord? Op de camping van Oostwoud zat in het riet ook een, naar het leek, volgroeide schildpad. Deze verplaatste zich niet, wat misschien te maken had met het feit dat het toen voornamelijk nogal koud was. Hij had wel een plekje uit de wind en in de zon opgezocht.
Wij houden ook van dieren en hebben twee konijnen, Hollandertjes. E?n ervan heeft jongen. Ze begon met vijf en na drie weken waren het er nog twee. De eerste twee zijn niet ouder geworden dan twee dagen. Omdat wij van dieren houden hebben de konijnen een aardige ren. Deze was alleen begrensd met gaas dat geen kleine konijntjes tegenhoudt. Dus moest daar weer fijn gaas tegenaan, maar er bleven nog enkele gaatjes over en ik was natuurlijk te laat om die te dichten. Want ach, die kleine konijntjes kwamen het hok nog niet uit en als ze dat zouden doen, dan zouden ze die paar gaatjes heus niet direct vinden. Dus missen we op een dag plots een konijntje. Dat heeft een kat gedaan, denken we. Er zwierf al die tijd een zwarte kat rond de konijnenren. Verdorie, hadden we er toch maar een net over heen gegooid. Later op die middag kom ik tijdens het wieden een klein zwart met wit konijntje tegen. Wel kleine belhamel, was je toch al ontsnapt. Wij, en vooral de kinderen, weer opgelucht maar dat hield geen stand. De volgende ochtend lag de avonturier dood in het hok en werd het zoveelste konijnengraf in onze tuin gedolven. Waarschijnlijk heeft hij dingen uit de tuin gegeten die niet goed voor hem waren.
De moeder en de oma van de kleintjes zijn nogal close met elkaar, wat tot vreemde gedragingen kan leiden, tenminste in mensenogen. Konijnen hebben er waarschijnlijk geen probleem mee. De eerste drie weken moest oma ?s nachts buiten in de ren blijven. Als ?s ochtends het hok weer open ging, werd er door de beide dames eerst flink geknuffeld, waarbij moeder zich tegoed deed aan de melk van de dochter. Misschien daardoor vond ik de kleintjes er wat magertjes uitzien en heb die toen maar met koemelk bijgevoerd.
Wat brengt ons de komende maanden weer aan vaargenot? De IJsseltocht op 3 juli, echt heel mooi varen en lekker met de stroom mee. Op 28 augustus de Vecht bij Zwolle, daar ben ik heel benieuwd naar, want dit ken ik nog niet.
Natuurlijk is er ook nog het wildwater varen in Hohen Limburg. Ik ben benieuwd, want ik ben er nog nooit geweest. Misschien ook nog op de Waddenzee, hoewel dat nog onzeker is. Rest me nog iedereen een prettige vakantie toe te wensen.