Terwijl de waterdruppels nog in mijn oren zitten, start ik de computer op om de eerste indrukken van HohenLimburg vast te leggen. Onder het mom van ?je kan beter spijt hebben van wat je wel doet dan van wat je niet doet? heb ik me weer eens aan het echte werk gewaagd. En zoals elke keer bij het toepassen van deze filosofie: ik heb geen spijt. Waarom niet? Lees maar verder.
Na wat heen en weer gepraat tussen Eric en de boys van de ex-Clan (Koen en Guido) uit Warnsveld gaan we naar HohenLimburg in plaats van Erft. Voordeel is dat we nu pas om 9.00 vertrekken, nadeel is dat ik dit pas de avond te voren om 22.30 hoor. HohenLimburg is een wildwaterbaan van ongeveer 300 m lengte midden in het dorp. Het is een kleine 2 uur rijden vanaf Lochem. De baan in HohenLimburg wordt in de zondagochtend ook gebruikt voor selectietrainingen. Mag je hem dan niet gebruiken voor 12:00 ?. Dit blijkt aan het eind van de dag toch iets genuanceerder te liggen. Voor 12:00 mag je niet kano?n waar de selectie aan het trainen is. Op de andere stukken heb je wel toegang dus de volgende keer toch gewoon om 7.30 rijden, helaas voor de uitslapers.
Ook zonder TomTom komen we ter plaatse dankzij de wegenkennis van Eric en gewoon door kaart te lezen. We zijn Eric, Guido, Tobias en Marlies en van de Clan zijn Guido en Koen aanwezig. Om klokslag 12.00 gaan we te water. Eric, Guido en Tobias zijn heel verstandig en gaan eerst te water om even te acclimatiseren. Ik haat koud water en ik heb nog steeds de hoop het de hele dag droog te houden. Ik ga me dus zeker niet vrijwillig nat maken. Guido checkt gelijk even of hij nog kan eskimoteren en het lukt. Wat een bikkel! En daar gaan we dan. Eerst de grote wals. Wel spannend maar ook erg leuk en we komen er heelhuids door. En wat voelt dat g-o-e-d! Volgens mij heb ik een grote lach op mijn gezicht staan. Nu eerst een beetje gevoel (terug) krijgen. We traverseren wat; puntje op 11 of 1 uur en varen maar. Het onherroepelijke gebeurt en Tobias ligt er als eerste uit. Maar we zullen hem allemaal nog een of meerdere keren volgen.
De eerste keer doen we zo?n 1,5 uur over de baan. Er zijn veel keerwatertjes om tussen heen en weer te peddelen en met je techniek te stoeien. Bij mij gaat het vooral op gevoel; het puntje op 1 uur lukt nog wel en dan is het gewoon gaan. Nadeel van deze methode is dat als er iets fout gaat dat je ook nooit weet wat er fout ging. Eric stelt gewoon vast na het omgaan dat hij ?even niet had opgelet?, conclusie: als hij maar op blijft letten gaat het altijd wel goed. Misschien toch iets mis met de concentratie waardoor hij net geen kanotopper is geworden?.
Tobias heeft nog een aanvaring met een paar ganzen. Zijn kano ligt aan de ene kant van een paar ganzen en hij staat aan de andere kant nadat hij is omgeslagen. Zij versperren hem de weg om weer bij zijn kano te komen en agressief dat ze zijn. Het levert een komische situatie op. Tobias kiest eieren voor zijn geld en springt het water maar in om zo om de ganzen heen te komen en zich weer bij zijn kano te voegen. Guido heeft de ervaring om bij het omgaan te eskimoteren en het lukt, kickken! Ik heb de ervaring om bij het omgaan proberen te eskimoteren en het lukt niet. Toch voel ik me geweldig trots dat ik de kalmte heb bewaard om het in ieder geval te proberen.
Na drie keer de baan afgeweest te zijn is mijn kracht wel op en ik denk van de anderen ook wel. We stoppen er mee. Rond 16.00 gaan we uit het water en mogen de enorme luxe van een warme douche na afloop ervaren. Schoon en fris en na een hapje in de horeca van Hohenlimburg gaan we weer op huis aan. Om 19.00 zetten de Capelleveentjes mij weer thuis af. Gauw de jongens naar bed brengen en dan mijn ervaring op schrijven; het cirkeltje is rond. Bedankt voor de leuke dag!