5 oktober was het zover, de laatste keer van een serie van 3 cursussen bij Dutch Water Dreams in Zoetermeer mocht ik ook eens mee. Samen met Eric van Capelleveen en Leo de Jong die al enig maal daar zich hadden vermaakt mochten ik en Tobias (voor de tweede keer) ook eens mee naar de wildwaterbaan. De wildwaterbaan in Zoetermeer is voor wie dit nog niet weet een kopie van de olympische baan in Beijing. Nadat iedereen in de juiste groep naar niveau was ingedeeld ging mijn groep eerst eens in de uitstroom “warm worden” waarna we de baan een stuk zijn opgelopen en het laatste stuk een keer of drie hebben gevaren. Dit ging me nog goed af. Het laatste stuk is vergelijkbaar met een goede wildwaterrivier, alleen dan wat smaller. Na wat geoefend te hebben konden we met de lift naar boven, voor mensen die een hekel hebben boten sjouwen is dit de ideale plek om te gaan wildwatervaren, maar voor het uitzicht hoef je het niet te doen (of je moet een ernstige belangstelling voor techniek hebben). Bovenaan kregen we instructie hoe te varen en waar de rustpunten zaten. We zijn voortijdig nog langs de baan gelopen om te kijken waar de ‘moeilijkheden’ zaten. Tijd om het te ervaren niet? Mijn ervaring was dat de baan een grote druk heeft en dat je heel accuraat moet reageren. Ik ben ook maar tot de helft gekomen, wat resulteerde dat ik kon gaan zwemmen. Alhoewel? Zwemmen heeft op de baan niet altijd even veel zin, ik heb me maar de baan af laten hobbelen en beneden mijn kayak weer opgezocht. In tegenstelling tot de Bovenrur blijft je kano beneden gewoon hangen en heb je niet zo snel last van blessures vanwege stenen in de baan (want die zijn er eigenlijk niet), dat scheelt weer.
Lijkt me voor herhaling vatbaar…..eerst maar weer is varen op de rivieren volgend jaar.