Slikken
en schorren. Twee woorden die we de laatste tijd veel tegen komen in
de media. Ik neem aan dat u weet dat het hier niet gaat om onze keel
en onze stembanden. We hebben het hierbij over de Westerschelde,
tenminste, over iets wat in de Westerschelde zou kunnen worden
aangelegd in de plaats van de zandbanken. Zoals u niet is ontgaan
gaan die zandbanken verdwijnen door het uitdiepen van de
Westerschelde. Die zandbanken zijn belangrijk voor onder andere de
trekvogels die tijdens de trek daar uitrusten en voedsel vinden.

Maar
wat zijn slikken en schorren precies. De
?slikken’
zijn de onbegroeide delen die enkel droog komen te liggen bij laag
water. ?Schorren?
zijn
begroeide
delen tussen hoogwaterlijn en springvloedlijn die enkel overspoeld
worden bij springtij. Slikken en schorren zijn van grote betekenis
voor de filterende
werking
van het estuarium. Naargelang de ligging in het zout, brakke of zoete
gedeelte van het estuarium komen er andere fauna
en flora
op
voor. Een
estuarium is een verbrede, veelal trechtervormige riviermonding,
met waarneembare getijdenvorming waar zoet rivierwater en zout
zeewater vermengd worden en zodoende brak
water
ontstaat.
Maar
goed, die slikken en schorren hoeven niet kunstmatig te worden
aangelegd want de Hedwigpolder wordt ontpolderd. De heisa hierover
zal u niet zijn ontgaan. Een enorme drukte over een poldertje van
maar 300 ha!! Sneu voor de boeren, dat wel, maar er staan hier grote
belangen op het spel. Zoals onze relatie met Belgi? en daar moeten
we zuinig op zijn, toch? Vooral nu Vlaanderen zich wil gaan
afscheiden van Walloni?. Krijgt Willem de eerste misschien postuum
toch nog zijn zin en gaat Vlaanderen alsnog in Nederland op met het
mooie resultaat dat we twee grote havensteden hebben in plaats van
??n.

Maar
de strijd is nog niet gestreden, want de eigenaar van de polder gaat
proberen de ontpoldering tegen te houden.
Saillant detail, die
eigenaar is een Belg en loopt dus ook niet over van vaderlandsliefde.
Maar ja het hemd is nader dan de rok. De in dit geval niet zo
nuchtere Zeeuwen moeten in een spagaat. Die vermalijde Belgen met hun
uitdiepen van de Westerschelde, je zou ze wat. Maar moeten ze nu nota
bene met een Belg in zee, of de polder in, om dat hele onzalige
ontpolderen tegen te houden.

Maar
goed, afspraak is afspraak, en Zeeland zal echt niet onder water
lopen. Het meest heb ik te doen met de boeren. Die zijn de laatste
tijd wat te vaak het kind van de rekening. Het ene gebied na het
andere wordt onteigend voor nieuwe natuur. Nu ben ik erg voor natuur,
maar hier begint het boerenhart toch te protesteren. Jaarlijks worden
er duizenden hectaren onteigend. Men schijnt het niet meer zo van
belang te vinden dat we een voedsel producerend land blijven. Wel wat
vreemd als je bedenkt dat de wereldbevolking als maar in getal toe
blijft nemen en er een nog groter voedselprobleem kan ontstaan als er
nu al is. Maar kortzichtigheid is des mensen eigens.

Het
vele onteigenen heeft overigens wel een duidelijk doel. Dat doel is
het realiseren van een ecologische infrastructuur. Hiermee wil men
alle natuurgebieden in ons land, en zelfs daarbuiten, met elkaar in
verbinding brengen. Hierdoor kan het wild van het ene naar het andere
gebied trekken. Dit geeft o.a. een betere habitat en voorkomt inteelt
in afgesloten natuurgebieden. Dit brengt mij bij het
?roodkapjesyndroom?. Nog nooit van gehoord? Ik ook niet, totdat
ik in Trouw las over kleine natuurclubs die via hun websites
voorlichting geven over de wolf om het Nederlandse volk van het
roodkapjesyndroom af te helpen. Want wat staat er te gebeuren vanwege
de ecologische infrastructuur? De wolf gaat er naar schatting over
zo?n tien jaar gebruik van maken. De wolf leeft al een paar honderd
kilometer over de Duitse grens. Binnen natuurmonumenten krijgt men er
al beetje maagpijn van. Want ja, wat moet de wolf in een land waar
ieder risico dient te worden uitgebannen, losliggende tegels al een
te groot gevaar zijn en een uit de kluiten gegroeide wilde kat het
land al op stelten zet.

Dat
gaat dus niet wat worden. Eigenlijk wel jammer, want ik wil vanuit
mijn kano wel eens wat anders zien dat een ree. Maar tien tegen ??n,
die wolf zien we natuurlijk nooit en te nimmer tijdens een leuk
vaartochtje. Die kajakkers zien ze liever niet in hun eigen
speeltuin, die natuurvorsers. Nou ja, kunnen we ook niet door de
wolven worden opgevreten als we illegaal op een plekje zitten te
picknicken.