Antarctica? Het klinkt magisch! Antarctica ! Wat staat ons te wachten?

Op 4 januari staan we in de haven van Ushaia, de zuidelijkste havenplaats van Argentinië. Ook onze reisgenoten zijn er. Henk, de schipper van het 17 m lange zeiljacht ‘Sarah W. Vorwerk’ is Nederlander. Zijn hulp is een Argentijn. Onze mede-zeilers komen uit Australië , de US, Hongarije, Oostenrijk en Italië . Een gemengd gezelschap met verschillend temperament.

Foto’s op http://www.lkv-njord.nl/fotoboek.php?id=156

En meer verhalen op http://www.travelblog.org/Photos/7359675

We varen Ushuaia uit, door het Beagle kanaal langs Cape Horn en beginnen aan de oversteek van Zuid Amerika naar Antarctica. Deze oversteek, de Drake Passage, duurt normaal 3 dagen. Wij vestigen een record, eerst weinig wind, daarna windkracht 8+ pal vanuit het zuiden. We schieten dus weinig op en de onvermijdelijke zeeziekte maakt dat we niet van ieder uur evenveel genieten. Maar alles gaat over, de windstilte, de storm en de zeeziekte.

9 januari ankeren we voor de kust van Antarctica ! Als we om ons heen kijken zijn we de ontberingen van de heenweg gelijk vergeten. Een landschap dat uit gletsjers en rotsen bestaat, gelardeerd met honderdduizenden pinguïns en zeehonden. Vanaf de boot zien we af en toe de vin en staart van een walvis. Of de witte buik van een orka.

Pinguïns zijn intrigerende dieren. Hun waggelende loopje, als monogaam stelletje het nest bewakend, de gezamenlijke zorg voor de kuikens. Eindeloos en geïntrigeerd blijven we kijken ( en fotograferen). Om eten voor de kuikens te halen, zwemmen pinguïns wel 150 km. Volgevreten komen ze terug en boeren de vis weer op om de kleintjes te voeren.

De roofvogels zitten te kijken wanneer zij hun slag kunnen slaan. Zeehonden zijn er in soorten en maten. Na het zwemmen liggen de meeste te slapen. Ondertussen kennen we de verschillende soorten en weten we wanneer we voorzichtig moeten zijn. De leopard seal schroomt er niet voor terug om zijn tanden in een rubberbootje te zetten. En met een watertemperatuur van 1 graad is dat geen aantrekkelijk vooruitzicht. Maar meestal poepen ze de restanten van een pinguïn maal uit. Gelukkig.

Aan boord is het prima leven. Veel wijn en weinig water. Een douche nemen zit er niet in, dus wordt het Leo’s favoriete fullbodydip. Brrrr….. Met dank aan onze Italiaan snacken we iedere dag met lekkere kaasjes, salami’s en drinken daarbijpassende wijn.

Als we varen hebben er altijd twee van ons ijswacht. Twee uur op en
dan zes uur de tijd om in de kajuit weer op te warmen. Uitkijkend naar ijsschotsen en ijsbergen, die er in alle vormen en maten zijn, klein en groot, dichtbij en veraf, bewoond of leeg. Maar voor alle ijsbergen geldt dat je er niet tegenaan moet varen. Het is erg praktisch dat we tijdens de ijswacht geen rekening hoeven te houden met donkere nachten. Zo vlak bij de poolcirkel is het in januari 22 van de 24 uur licht en de overige twee uur hooguit een beetje schemerig.

De ankerplaatsen zijn kleine paradijsjes. Een schipwrak, een baai waar we bijna over de ijsschotsen kunnen lopen of we ankeren bij een onderzoeksstation of marinebasis. De Chileense commandant biedt ons een cocktail aan, bij de Ukrainers gebruiken we de sauna.

We gaan veel aan land. We beklimmen ijsbedekte bergen en gletsjers. Boven gekomen genieten we van de wijdse uitzichten en zien ijs, ijs en nog eens ijs. Bij bergkammetjes laten we ons aan de ene kant aan land ( aan ijs ?) zetten en haalt het zeiljacht ons aan de andere kant weer. We banen ons een weg tussen de pinguïns door. En als de zee rustig is pakken we
een kajak en verkennen -op onze geliefde manier- de baai.

En de kou? Ja, de temperatuur is niet hoog. Maar warme kleren houden ons warm. Aan boord is verwarming. Maar als het hard waait maakt de wind het -als gevoel- echt snijdend koud. Ontberingen hebben we nauwelijks geleden.

De onuitwisbare ervaring delen we middels de bijgevoegde foto’s. De overweldigende indrukken leverden veel foto’s. Te veel? Sla er dan gerust een paar over….. Binnenkort gaan we naar Chili, de bergen van Patagonie in. Daarover in de volgende blog.

Nawoord: er zit helaas weer een bug in de foto download. Volgende week daarom de resterende Antarctica foto’s. Sorry hiervoor. Leo & Yvonne