Kromme Rijn tocht 10-9-2017

Voor 10 september stond er weer een leuke tocht gepland in de toerkalender van Njord.
De Kromme Rijn bevaren van Wijk bij Duurstede tot aan Rhijnauwen, tussen Bunnik en Utrecht.

Na een paar hele natte dagen was het nu een mooie dag.

Omdat het wel een eindje van huis was, was het boten laden gepland om 7u.
Op dat moment had ik me graag nog een keer omgedraaid op zondag, maar vooruit, voor wat leuks moet je wat over hebben.

We bleken met 6 personen naar Utrecht af te reizen: Lidy, Janny, Berend, Ron, Ger en ondergetekende.
Lidie had het allemaal keurig voorbereid en was maar 1 ding vergeten: de auto tanken. En dus ging de botenwagen (Ger) alvast vooruit terwijl Lidie een zelftankstation opzocht.
Bij het startpunt kwam de botenwagen als laatste aan, die rijdt natuurlijk minder hard en had een andere route genomen. Berend was met Lidy mee gereden en vroeg zich af waar de boten nou toch bleven, maar zijn belletje werd niet meer beantwoord op 1 minuut van de aankomst (“neemt hij weer niet op J”).

De start was in Wijk bij Duurstede aan het eind van een doodlopend weggetje bij een mooie kanosteiger.

In het begin hadden we zowel de wind als de stroom mee zodat we voortvarend van start gingen.

Opvallend was dat we duidelijk door een bewoonde streek voeren want er waren heel veel huizen langs het water, waarbij we al die terrassen mooi bekijken konden.

Verder ook vele boomgaarden die allemaal de slang van een pomp in het water hebben hangen voor de watervoorziening.

En dan viel ook nog op dat er vaak beschoeiingen in het water gemaakt waren die de stroom versmallen en die soms ook onder water stonden met wat botsinkjes met kano’s of peddels tot gevolg.

Het werd wel duidelijk dat dit een druk gedeelte van het land is, we zagen veel wegen met auto’s en verkeerslawaai.
Een stuk ging het parallel aan de A12. Dat was wel heel duidelijk te horen, maar helemaal niet te zien.  Het was gewoon een mooi stuk Kromme Rijn, zo vlak naast zo’n snelweg.

De Kromme Rijn is een heel afwisselend water. Hij kronkelt veel en de oevers zijn steeds heel verschillend met mooie panden en kastelen langs de kant.

Kasteel Beverweert kon “omkano’d” worden, al was dat duidelijk niet gebruikelijk  want een stuk van de gracht was aardig dichtgegroeid met waterplanten (maar Lidy wist zich er wel een weg door te banen).

In totaal moesten we 3 keer overdragen. 2 keer bij stuwen en 1 keer bij een “groenvang” met een grote berg groen ernaast.

Hierbij maakten we mooi gebruik van het feit dat we er toch even uit waren door meteen even te pauzeren.

Aan het eind hadden we de stroming nog steeds mee natuurlijk, maar een erg harde wind tegen. Weer eens wat anders.

We eindigden na zo’n 21 km bij Rhijnauwen, een stukje voor Utrecht.
De Kromme Rijn gaat dan verder door Utrecht waar hij van naam verandert in Vecht.
Misschien is Rhijnauwen dan voor een volgende keer een mooie voor een tocht Kromme Rijn – Vecht?