Als je de uitnodiging voor een tocht verstuurt zijn de eerste aanmeldingen snel binnen, dan stopt het. Je vraagt je al af of de tocht door zal gaan. Op woensdag vertelt de weerman dat het weekend mooi wordt. Het aantal deelnemers stijg naar zes en op vrijdagavond zijn het er zeven.
Met ons zevenen stapten we zondagmorgen te Eemdijk in de boten. Klokgelui begeleidde ons over de slingerende Eem  naar het Eemmeer. We vaarden in oostelijke richtig met de wind schuin van achteren, waardoor de boot dwars op de golven kwam te liggen. Het was lastig koers houden.

Na een uurtje bereikten we Spakenburg en voeren de oude haven in. Deze ligt in het centrum van het dorp. De haven ligt hier vol met botters. Enkele lagen er met gehesen zeilen. Waarschijnlijk om ze te drogen. De onderhoudsstaat van de schepen verschilde van tip top, tot schepen waar gras en mos op de boorden groeit. Midden in het dorp vind je prachtige oude werf met een opknappertje op de helling. Alles is zeer de moeite waard. Omdat het zondag was, was alle gesloten. Buiten wat op baars vissende hengelaars en wat wandelaars is er niets te beleven.
Na een rondje door de nieuwe jachthaven steken we over naar het strand van de Eemhof.

Genietend in het zonnetje stellen we vast dat de weerman het bij het rechte eind heeft gehad. Op naar de volgende bestemming. Het eiland de Dode Hond. Bij de aanleg van de polders vonden werkers van Rijkswaterstaat hier een dode hond. Onderling noemden ze het eiland het eiland van de dode hond. Dit is later overgenomen als officiële naam. Na een pauze zijn we teruggevaren naar Eemdijk. Omdat we op tijd terug waren was er ook nog tijd voor een pilsje bij het clubhuis.
Al met al een geslaagde dag.