Na afwezigheid van twee jaar keerden we met Njord weer terug in Sault Brenaz. Ditmaal met een groep van 18 personen, waarvan het merendeel tot de jeugd gerekend mag worden. Meggie, Martin en Bjorn maakten voor het eerst kennis met de WW baan van Sault Brenaz. Voor Nicole en Berend was SB de aanleiding om weer eens in de WW boot de kruipen. Gabriëlle heeft de WW boot inmiddels in de wilgen gehangen maar trok de omgeving in op haar mountainbike en kon zo van de mooie omgeving genieten.

Zaterdag 2 mei was de vertrekdag maar Diederik en ik besloten 3 mei af te reizen. Nadat we zondagochtend Leo in Lochem hadden opgepikt togen we gedrieën vol goede zin naar Frankrijk. Na een vlotte reis met in Noord Frankrijk veel regen lachte de zon ons tegemoet toen we richting SB reden. Het weerzien met de WW baan was een grote verrassing. Bij het aanrijden naar de camping konden we al zien dat de Rhöne erg hoog stond en het water met grote vaart langs stroomde en een fikse golf op de Rhöne veroorzaakte. Op de WW baan stond het water enkele meters hoger. De camping was dan ook nagenoeg leeg en werd alleen door de aanwezige Njord leden bezet. De anderen hadden de grote tent opgezet en bleken al aardig in de bagger te staan.

Wij zochten een hogere en droge plek waar de volgende dag navolging kregen van Marlies en haar jongens.

De maandag de baan op waar met een vriendelijk stroompje niet zoveel te beleven viel. Wel ideaal voor de beginners die elke dag dan ook uitstekend konden oefenen. Zo kon Martin onder begeleiding van Leo de eerste beginselen onder de knie krijgen. Meggie moest nog even wennen aan haar nieuwe boot maar werd met de dag vrijer en het surfen ging haar weer goed af.

Het waterpeil zakte met de dag maar niet snel genoeg. Gelukkig was er voor de playboten een alternatief op de Rhöne waar de boys flink aan de bak konden in de grote golf die er stond.

Zelfs Diederik heeft daar nog even het surfen kunnen proberen dankzij de boot en hulp van Bart.

In de loop van de week werd de inlaat in de baan wat krachtiger en konden ook de gevorderden toch nog wat oefenen met surfen. Op vrijdag, de laatste dag, was het waterpeil en de waterinlaat bijna normaal maar de baan hebben we dus niet beleefd zoals hij normaal is.

Intussen hadden we plannen om een rivier te gaan bevaren, die aanvankelijk ook veelal een te hoge waterstand kenden. De Cheran stond op ons lijstje en nadat Erik had geturfd dat de waterstand goed was konden we er donderdag heen. Natuurlijk had Erik zich weer met documentatie goed voorbereid op deze rivier. Een groep van acht, Leo, Eric, Bart, Tobias, Guido, Rick, Diederik en ik, zouden eerst de bovenloop (12km) doen en later zouden Marlies, Koen, Nicole en Bjorn nog eens 10 km aansluiten voor de benedenloop. Voor Diederik was het nog een kleine vuurproef omdat hij nog heel weinig ervaring had met niveau drie. Hoewel het hem niet zonder zwemmen lukte, eenmaal ongelukkig tegen een dikke tak met zijn lange lijf, ging hij er prima af.

Een zonnige dag en een prachtige rivier bezorgden ons een heerlijke dag. Hoewel het water flink koud was, konden sommigen het niet laten toch een stukje de rivier af te zwemmen. Eén hindernis had een dermate verradelijke steen, was voor de golf niet te zien, dat er vier van de acht omgingen. In de bovenloop was één hindernis te riskant en op een andere plaats werd de doorgang door bomen versperd. Inmiddels tikte de tijd door en de vier die op ons zaten wachten werden aardig getraind in geduld betrachten. Ruim twee uur later dan gepland voegden we ons bij hen en konden we met ons twaalven het onderste deel afvaren. Op papier niveau 2 maar nu kwamen we toch ook minimaal 3- tegen. Voor Bjorn de kennismaking met het echte wilde water en hij nam de zwaarste hindernissen zonder in de problemen te komen. Die had deze week,  dankzij de lessen van Erik en zijn doorzettingsvermogen , veel bijgeleerd. Vrijdag na een relaxte dag ’s avonds met zijn allen aan de pizza in het pittoreske dorpje Vertrieu, ontdekt door  Berend en Gabriëlle.

Terugkijkend een mooie week met heerlijk weer en een prachtige dag op de Cheran, alleen jammer dat de baan minder te bieden had. Zie ook foto’s op deze site.