In een forse regenbui begonnen we de dag. Als verzopen katten boten laden en blijven lachen: ?het wordt echt beter, hoor, dat is voorspeld??..? zo praatten we elkaar moed in.
Met z?n zessen waren we: Hans M., Berend, Jannie, Lidy, Hans Nobbe, Anne Prins en ondergetekende.
Na ongeveer 1 ? uur rijden waren we aan het Weerwater, een waterplas in Almere. De instapplaats is vlakbij het haventje en de waterskibaan.
Riant dat we niet hoefden te pendelen.
De instapplaats was heel eenvoudig: ter plekke was het water zo ondiep dat je gewoon het water inloopt en je boot instapt. De regen was wat minder geworden zodat we onze eerste koffie zonder te hoeven schuilen konden nuttigen.
De tocht was verrassend afwisselend: 3 keer een aardig waterplas, nieuwe wijken met prachtige villa?s, onder het station door, langs huizen met bijzondere bolvormige daken, door een park en achter groene stille eilandjes langs.
We hadden 2 overdraagplaatsen verwacht. Bij de eerste, waar het nog steeds regende, hebben we onder een viaductje kunnen schuilen om te lunchen. De tweede plek was bij een sluis maar deze bleek simpel zelf te bedienen zodat we met kano en al geschud werden.
Nadat we ongeveer 12 km gevaren hadden, waren we weer bij de instapplaats terug. Inmiddels was het weer aardig opgeklaard en ?na stemming? besloten er nog 6 km aan toe te voegen door een lus ten zuiden van de instapplaats te varen. Onder de A6 door en vervolgens door wat oudere wijken van Almere. Onderweg nog een solovaarder ontmoet, een ?lokale?, die hier vroeger veel gevaren had en nu, na 10 jaar, het varen weer op wilde pakken. Hij kende de weg geblinddoekt, volgens eigen zeggen. Dat hebben we geweten. Helaas aan het einde van de dag daardoor een onnodig stukje omgevaren met nog 2 overdragingen.
Al met al een leuke en vooral verrassende tocht, die wat mij betreft over een aantal jaren nog wel ?ns op het programma mag.