Ook dit jaar vond de sluitingstocht traditioneel getrouw plaats in november en op de Berkel. Met 9 deelnemers werd er vanaf Lochem naar Zutphen gevaren. Met de stroom mee dus hoewel de stroom niet al te sterk was. Weinig wind en een temperatuur rond een graadje of vijf en helaas geen zon. Wel koude handen en je zag verschillenden met handschoenen in de weer. Ondanks de afwezigheid van de zon was de rivier en het landschap van bijzondere schoonheid. Jammer dat de meeste bladeren al waren gevallen. Na een vlotte start vanaf de steigers bij de club treffen we bij de stuw met het ophaalbrugje een bevoorradings post aan voor een wandeltocht. Daar worden we getrakteerd op bananen en Berend kwam ter ore dat er ook nog eens gluhwein werd geschonken wat hij zich niet liet ontgaan. Toch eens even nazien in het huishoudelijke reglement of alcohol is toegestaan tijdens het varen. Een stuw verderop een pauze bij de schuilhut bij Velhorst.

Vandaar weer verder door een meanderend landschap. Met een mooi zich op de molen van Warken. Bij de stuw van Wesselink weer overdragen en  bij de vistrapjes een zeldzame vogel gespot, een waterspreeuw als ik het goed heb. Een vogel die in Nederland vrij zeldzaam is.  Bij de stuw bij Kapperallee nog een koffiestop waarna de laatste loodjes langs Warnsveld naar Zutphen waar we bij de oude stadspoort ‘de baadster’ voor de ruïne konden aanschouwen. Zie hiervoor het fotoboek van deze site. Het beeld van de gezette zwemster is uitgegroeid tot beeldmerk van de Berkel en de Duits-Nederlandse samenwerking. Al langer staan in onder meer Duitsland dergelijke beelden. Nu staan de beelden ook bij de Berkel in Zutphen, Almen, Lochem en Borculo. Het beeld heeft in Zutphen de nodige discussie losgemaakt, met name door de plaats bij de ruïne. Als we in Zutphen de pikdonkere overwelving met enige moeite zijn doorgevaren is de eindbestemming bereikt en worden de kajaks weer opgeladen. Terug in Lochem gaan we aan de erwten- en bonensoep waarmee het vaarseizoen officieel is afgesloten.