Zoals ieder jaar gingen we in oktober met de WW kajakkers er weer op uit om te wild water varen. Dit jaar was zoals wel vaker de Oker in de Harz (Duitsland) onze bestemming.  Op vrijdag 19 oktober einde van de middag reden we, Tobias,Corrie, Eric, Marlies, Koen , Lidy en ik naar het dorpje Altenau waar we tot maandagochtend in een vakantiehuis zouden verblijven. Voor het varen op de Oker waren we afhankelijk van de tijden dat er water werd doorgelaten van de bovengelegen stuwmeren.

Dat water wordt dan doorgelaten ten behoeve van de ‘wasserkraftwerke’ waarmee energie wordt opgewekt. Deze energiecentrale wordt ingezet op piekmomenten van energievraag. Dat is ’s ochtends, als de Duitsers uit hun bed komen, en aan het einde van de dag als alle verlichting weer aangaat.  Niet de handigste tijd om te kajakken. Gelukkig werd er zaterdag midden op de dag 3,5 uur lang water doorgelaten. Waarschijnlijk voor het kajakken. Verder hadden we zondag en maandag ochtend 1,5 uur bij het licht worden. We hadden het weer mee, zaterdag een zonnetje en de temperatuur rond de 10 graden.

Het te varen deel is ca 1,5 km lang en het laatste deel is WW 3 en 4. Voor Koen en Marlies was het de eerste keer op de Oker. De jonge Koen voelde zich als een vis in het water en onder aanmoediging van Tobias nam hij ook de moeilijkste stukken met twee vingers in zijn neus.

Ik kon er alleen maar jaloers naar kijken, het laatste stukje is voor mij een angstgegner geworden. Net als voorgaande keren moest ik er weer zwemmen. Ik spoelde weer tussen de grote stenen door en kwam er beurs en kreupel uit met een pijnlijke bovenbeenspier.  Op de tweede dag schoot het me tijdens het kajakken ook nog eens in de rug. Met pijn en moeite wist ik mijn kano het taluut op te sjouwen en over het smal paadje wankelend langs de vangrail naar de auto te brengen. Ik zag mezelf al me kajak en al naar beneden kukelen maar wist gelukkig op de been te blijven.

Op dag 3 heb ik verstek laten gaan maar heb nog eens goed kunnen zien hoe gemakkelijk Tobias en Koen zich door het kolkende water weten te bewegen. Ook Marlies, die er toch best wel tegen op zag, wist steeds beter door de hindernissen door te manoeuvreren.

Nadat Lidy en ik maandagochtend  de anderen een goede terugreis naar Nederland hebben gewenst verkasten wij naar Hahneklee, vlakbij Goslar, om nog tot vrijdag in de Harz te verblijven. Helaas werden het nog natte dagen. Harz is het natste gebied van Duitsland. Wandelen in dit prachtige natuurpark kwam er dus helaas niet van. Maar er was verder nog genoeg te bezoeken. Goslar is een mooi stadje en er zijn verschillende, musea, grotten en mijnen te bezoeken.

Henk Groeneveld