Hemelvaart 2011 ; Zwitserland (Sense, Simme, Aareschlucht en Vorderrhein)

Kijk voor foto’s op http://www.lkv-njord.nl/fotoboek.php?id=92

Woensdagavond 1800 strak vertrokken we gepakt en gezakt richting Mainz. We kwamen uiteindelijk in de Taunus terecht waar we in een echt lokaal Gaststätte onderkomen vonden. Binnen waren het oude maar schone kamers, gelegen aan een oude deel. Het bier en ontbijt smaakte prima, alhoewel de waard er in de ochtend om 0700 echt moeite mee had.

Op Donderdag kwamen we rond 1300 aan in West Zwitserland waar de Sense, Simme en de Saane stromen. Ons oorspronkelijke doel de INN in Oost Zwitserland en Lech in Oostenrijk laten we wijselijk oost en links liggen. Daar valt deze Hemelvaart onmûndig veel regen, waardoor het varen én niet zo leuk én gevaarlijk wordt.

De Sense is een prachtige rivier die niet vaak bevaren kan worden. Zie ook http://www.kajaktour.de/sense.htm Maar we hadden het geluk dat het daags ervoor goed geregend had. De Sense stroomt door een natuurgebied en heeft een kloof uitgesleten in de kalkrijke rotsen. Overhangende rotswanden en fraaie meanders zijn het resultaat.We eindigen na een spectaculaire en fabelhafte tocht bij een echte Zwitserse overdekte brug, waarmee de Zwitsers hun koeien over de kolkende rivier kunnen leiden. We zoeken een camping op in de buurt van de Simme. Alle leden van het gezelschap hebben deze tocht goed doorstaan, dus morgen kunnen we wat meer actie opzoeken. We kamperen in Zweisimmen, waar een huis staan dat door een houten draak wordt omkronkelt. Fraai wat die Zwitsers met hout doen.

Vrijdag is het tijd voor meer actie en dat vinden we bij de Simme.
De Simme Zie http://www.kajaktour.de/simme.htm  is een mooie bergrivier die door een snel afdalende kloof stroomt. We varen van Boltigen naar Erlenbach een traject dat we vorig jaar ook deden. Er staat nu meer water en druk op de rivier, maar dat geeft geen grote problemen. De 1,5 meter hoge waterval verkennen we eerst en nemen hem ongeschonden aan de linkerkant. De meanders, verblokkingen en stroomversnellingen volgen elkaar in hoog tempo op. Een genot.

Na het varen van de Simme willen we de Saane gaan varen. We rijden terug richting Gstaad. Het traject van de Saane Zie http://www.kajaktour.de/saane.htm wat we willen varen blijkt een gekanaliseerd stuk met relatief weinig water. Daar doen we het niet voor. De Saane Schlucht is gezien de conditie van het gezelschap nu even te veel, dus wat te doen. We kunnen de Rotten/Rhone doen als er genoeg water is. De Thuner Welle is alleen voor de boys een optie. We besluiten voor de Rotten te gaan. Het blijkt evenwel zo op het einde van de middag een forse rit naar de Furkapas. We komen uiteindelijk tot Meiringen een plek die Sherlock Holmes ook goed kende. Zie ook http://nl.wikipedia.org/wiki/Meiringen . De camping is Zwitsers degelijk, onze maaltijd in het centrum is minder van kwaliteit. We wandelen nog wat door de winkelstraat en duiken vanwege de regen vroeg in bed.

De volgende ochtend bezoeken we de Aareschlucht. We willen weten of deze bevaarbaar is. Zie ook http://www.aareschlucht.ch/ . Dat is ie, maar geheel ongevaarlijk is hij niet, je moet snel reageren om niet in de onderspoelingen te belanden. Zwemmen is hier geen optie. WW II+ is wat ons betreft een optimistische raming van kajaktour.de We besluiten dan ook door te rijden en gezien de waterstand van de Rotten/Rhone via de Süstenpass en Oberalppass naar de Vorderrhein te rijden. Berend heeft daar nog een appeltje te schillen. Zie ook http://www.kajaktour.de/vorderrhein.htm. Gezien de vaarervaringen op de Simme, besluiten we uiteindelijk het traject Versam Reichenau te nemen. Eigenlijk willen we langs het Schwarzes Loch, maar deze keer niet. Gezien de waterstanden is de Vorderrhein hier  vooral mooi, overweldigend, maar geen moeilijk traject. We genieten des te meer. Vanuit Reichenau nemen we de trein en halen zo de auto’s op die in Versam zijn blijven staan. We kiezen als overnachtdoel de camping in Carrera maar die blijkt geheel volgeboekt. Schlafen im Stro in Valendas blijkt wel ruimte te hebben, dus we gaan op herhaling. Dat is geen straf zo als afsluiter van een fantastisch weekend wildwatervaren. deze keer niet zo helftig, maar op maat en met veel natuurplezier.

Zondag is het terugrijden via Chur, BodenSee naar Nederland. Onderweg komen nog wat Nederlandse studenten aanlopen die een wedstrijd liften aan het doen zijn. Leo valt als een blok voor hun charmes en brengt hen terug. Wij kregen nog een hoosbui van ongekende hevigheid en lengte over ons heen. Spanbanden naar binnen tussen de deuren stoppen is dan geen goed idee. Dankzij de vindingrijkheid van Tobias, viel het mee.

Al met al een fantastisch weekend. De Inn & Lech houden we in de portefeuille voor een andere keer. Bart zal wel jaloers zijn als die deze foto’s ziet.