Kanovereniging Njord sluit winterseizoen af in golfslagbad   Lochem: 28 februari 2010   Terwijl een heuse winterstorm over Nederland raasde, sloot de Achterhoekse kanovereniging Njord uit Lochem haar winterseizoen af. In de winter beoefenen de kanovaarders hun sport voornamelijk in het zwembad, waar ze kanopolo spelen, technieken trainen en de eskimorol oefenen. Een selecte groep wild water vaarders laat zich niet door de kou tegenhouden en vaart in de winter goed ingepakt ook op de rivieren in Eifel en Ardennen. Maar vandaag waren circa 25 leden naar het golfslagbad de Wilder in Haaksbergen getogen. In de golven van het golfslagbad krijgen beginnende vaarders ervaring voor het varen op groot water, rivieren zoals de IJssel en Rijn en de zee. Zodra de watertemperaturen en weersomstandigheden het weer toelaten vinden we de leden van Njord ook weer in de branding van de Noordzee en op de Alpine rivieren. Zie ook http://www.extra.nl/gfx/File/extra_krant.pdf.191.pdf (voorpagina linkerzijde)

Goed bezochte Nieuwjaarsreceptie   De Nieuwjaarsreceptie Was dit jaar weer goed bezocht en zoals gewoonlijk weer zeer gezellig. Traditioneel werden er gl?hwijn en appelflappen geserveerd, die deze keer waren gebakken door Janny. Dit werd al sinds mensenheugenis door Ida gedaan, maar door priv?omstandigheden heeft ze er dit jaar geen kans voor gezien. Eric had weer de nodig filmpjes en foto’s, zoals gewoonlijk merendeel over WW varen. Daar waren weer enkele zeer spectaculaire filmpjes bij. Enkele mensen kwamen dit jaar in het middelpunt te staan doordat er trofee?n werden uitgereikt. De sinds kort bestaande aanmoedigingstrofee voor WW varen werd door een jaar achterstand aan twee personen uitgereikt. Die voor 2008 stond nog voor Gijs-Jan Groeneveld die in 2008 op het water van Sault Brenaz het WW virus onder de leden kreeg. Gijs-Jan kreeg van Tobias de peddel uitgereikt (zie foto album).
Voor 2009 verdiende Berend Kers de trofee vanwege zijn uitzonderlijk doorzettingsvermogen en zijn afzien een rivier  in Zwitserland. Berend kreeg van Eric de peddel uitgereikt.
Daarnaast werd er voor de tweede maal de mister Blub trofee uitgereikt. De mister Blub trofee is door een viertal jeugdleden enkele jaren geleden in het leven geroepen. Deze valt toe aan diegene die op de meest indrukwekkende of originele wijze te water gaat bij het kano?n. Er waren deze keer weinig weinig kandidaten wat er op duidt dat de kanovaardigheden onder de leden verbeteren. Gelukkig was er wel ??n kandidaat die daarmee vanzelf de eer mocht opstrijken voor deze trofee. Je zou het niet verwachten, maar een ervaren rot als Eric van Capelleveen ging dit jaar tijdens de Reggetocht te water. Hij deed dit wel op originele wijze door niet vanuit de kajak, maar door wat geklungel met zijn camera op de oever in het water terecht te komen. Helaas wel met camera en al. Diederik had de eer deze trofee aan Eric uit te reiken (zie fotoalbum). Wanneer iemand dit jaar getuigen is van een onfortuinlijke duik in het water van een medelid, meldt dit bij ondergetekende en deze zorgt ervoor dat het bij de jury, welke bestaat uit Bart, Nicole, Diederik en Gijs-Jan, terecht komt. Een mooie foto erbij is zeer welkom.   Henk Groeneveld  

Grote opkomst bij nieuwjaarsreceptie

Afgelopen vrijdagavond waren een groot aantal leden naar het botenhuis gekomen voor de traditionele nieuwjaarsreceptie. terwijl de jonderen onder ons zich buiten vermaakten met sneeuwballen gooien of in de hal tafelvoetbal speelden, werd binnen de sociale activiteit tot grote hoogte gebracht. Allerhande nieuwtjes en meningen werden uitgewisseld.

Op de achtergrond werden foto’s en filmpjes getoond van onze vaarervaringen van het afgelopen jaar. Stiekem werden plannen gesmeed en zag je mensen aan genieten van de voorpret.

De Mister Blub troffee werd uitgereikt door Henk en Diederik Groeneveld. Traditioneel aan degene die omslaat bij het vlakwatervaren. Dit jaar was Eric van Capelleveen de gelukkige die de wisseltroffee mocht accepteren. Hij gleed van de oever in een poging zijn camera die in een open waterzakje zat te redden en moest zwemmen. Het fotobewijs vindt u in de Reggetocht.

De Wild Waterpeddel; een aanmoedigingstroffee werd dit jaar twee maal uitgereikt. De PWBZ commissie was tot de ontdekking gekomen dat ze die van 2008 ook nog niet had uitgereikt en deed dat alsnog. Gijs Jan Groeneveld kreeg de WW peddel 2008 voor zijn prestaties op pde laatste twee dagen van de Meiweek in Sault Brenaz (F) in 2008. Inmiddels weten we dat hij zijn vaardigheden sterk heeft verbeterd.

Het toekennen van de WW peddel 2009 was iets moeilijker. Daan Romkema en Berend Kers streden om deze prijs. Daan liet in september op de Erft zien dat een beginner zonder zwemmen het WW varen kan leren. Een knappe prestatie. Uiteindelijk ging de aanmoedingsprijs WW peddel 2009 naar Berend Kers voor zijn capriolen en zwemactiviteiten op de VorderRhein (CH) met Hemelvaart 2009. Zwemmend nam Das Schwarze Loch waar op dat moment 3a4 meter hoge golven stonden. Berend volgende keer ga jij zeker varend door deze passage.

Zes mannen trotseren de kou en sneeuw   Vrijdagavond begon de koorts al op te lopen. De waterstanden van de BovenRur waren veel belovend. 70 cm en stijgend. Dat geeft de echte kayaker moed. Minpuntje was wel de temperatuur en weersverwachting. Zaterdag de gehele dag sneeuw in de Eifel en temperaturen rond de min drie overdag. Dan maar op zondag gaan varen, want met sneeuw naar Monschau rijden kan een uitdaging worden. Rest de beslissing zaterdagavond laat naar de Eifel toe en een eenvoudig Gasthof pikken of zondagochtend vroeg aan de bak. Bart werd zaterdagavond bij ons afgeleverd en om 07:30 vertrokken we uit Enschede en Ruurlo op weg naar Grevenbroich waar we elkaar zouden ontmoeten. Eenmaal daar na een kop koffie door naar Monschau. En ja vanaf Aachen werd het sprookjesachtig wit. Wat is de Eifel mooi. We reden direct door naar het Kloster Reichenstein http://de.wikipedia.org/wiki/Datei:Reichenstein_Monschau.jpg . Daar stond een fris windje en we hebben ons omgekleed in het bushokje ter plekke. Dat was al in gebruik door een zwerver die met verbazing ons voornemen gadesloeg. De pendelauto werd nabij het wasbord (ingang Monschau) geplaatst en met de sneeuw op de oevers was het glijden de Rur in. Er stond nog circa 35 cm water en dat is de minimum hoogte voor dit traject. Onderweg dus opletten om stenen te ontwijken. Even wat instructie om bij elkaar te blijven, niet te dicht op elkaar te varen en regelmatig keerwater te varen. Het eerste stukje was dobberen, hoewel er wel stroming stond. Daarna kwamen de eerste serieuze watervalletjes en werd het nodig op tijd te manouvreren om omgevallen bomen te ontwijken.  Bij de eerste brug stonden enkele wandelaars met open mond te kijken. Je kon ze zien denken. Na een poosje zijn we met twee man vooruit gevaren om even te gaan filmen. Guido had vanaf zijn helm wel al eea gefilmd , maar vergat even dat als je onder een boom doorvaart, er nog wat op je helm staat. Gelukkig was de camera wel gezekerd dus geen verlies. Enfin kijk maar naar het resultaat. Bij het wasbord, klommen we er weer uit en bonden de boten weer op de auto. Het was wel zaak in beweging te blijven om warm te blijven. Een enkeling had wel een beetje koude vingertopjes en voeten. Enfin Zes boten op de auto en terug naar de vertrekplek. Eigenlijk willen we nog wel een keer en er is nog wel genoeg tijd. Zo gezegd, zo gedaan. Alleen Tobias had het koud gekregen en bleef in Leo- zijn auto achter. Niet op tijd begonnen met hardlopen en springen en dan wordt het snel koud. Als een speer voeren we de vier kilometer nog een keer. Je kon al merken dat de waterstand weer gezakt was. Met drie kwartier waren we weer in Monschau. Nu maar vijf boten, dus ??ntje kan wel binnen in. We vissen Tobias en Leo zijn auto weer op en besluiten onderweg nog een kop chocola te gaan drinken. Dat wordt uiteindelijk Kornelim?nster. Kijk maar eens op http://www.panoramio.com/photo/1258407  Een fraaie stad met vakwerkhuizen en een leuke kroeg. Voor ? 1.80 pp bestellen we onze warmhouders en genieten nog na over deze tocht. We moeten nog drie uur terugrijden, maar dat was het zeker waard. In januari willen we nog een keer terug. Misschien varen we dan ook het WW2 traject van Monschau naar Hammer. Voor zij die mee willen de volgende koud weer tips: Neopreen sokken, Hoofdkap, Themo-ondergoed en/of Teddy Kijk maar eens op http://www.lettmann.de/catalog/index.php/cPath/26_34_59

Het was een mooie zondagochtend, mist met zicht tot maar twintig meter

Nul graden buiten, de ramen beslagen, het kon niet beter

 

Na enkele omleidingen, het vertraagde ons wat

Zochten wij een mooi plekje, en hebben wij onze koffie daar gehad

 

Leo kwam daar naar ons

En we reden door voor een frisse plons
 

Eenmaal omgekleed en in het water

Vaarden we naar het slalom-traject, en waren wij daar even later

 

Ondanks de meezuigende onderstroom

Gingen we om, soms wat sloom
 

Later werd het slalom-traject over genomen

En lieten wij ons een stuk afstromen
 

Daar was het overigens erg druk

Maar even verderop hadden we meer geluk
 

Surfen, traverseren en eskimoteren waren dagelijkse kost

Alhoewel Eric zich wel eens uit zijn boot had gelost
 

Aan het eind voeren we even door de Rhein naar de haven toe

En was menigeen vaarder best wel moe
 

Toen gingen we weer terug naar huis

Luisteren naar het mooie geluid uit de radio, het geruis

 

Na zo een mooie dag

Waar het waterpeil toch eigenlijk net iets te laag lag

Probeer je het volgende
?ns voor te stellen:
In 2 auto?s
vertrekken we naar het beginpunt van de tocht. Eric vanuit Lochem en
ik vanuit Enschede. Bij een brug naast het instappunt zouden we
elkaar treffen. Laten er nu werkzaamheden zijn aan die brug waardoor
je er niet met de auto overheen kan en, je raadt het al, Eric staat
met zijn auto aan de ene kant en ik aan de andere??????.

Na het pendelen lukt
het Eric om zijn auto bij het uitstappunt zo bij een greppel te
parkeren dat hij gevaarlijk diep wegzakt met een achterwiel.
Passerende automobilisten reageerden adequaat door op zijn motorkap
te springen om de auto in balans te houden zodat deze weer
losgetrokken kon worden. Hilariteit dus.
Na zo?n begin kunnen
we wel tegen een stootje!

Het was zo?n dag die
de naderende herfst inluidt. Harde wind, afwisselend bewolkt en
zonnig.
Ondanks een aantal
ziekmeldingen van mensen die zich in eerste instantie hadden
aangemeld voor deze tocht, hebben we het toch door laten gaan: Eric,
Remco en ondergetekende hadden er zin in.

Al snel na het
instappunt begonnen de herstelde meanders. Niet zo maar meanders,
nee, vele bochten van tegen de 180? volgden we waardoor we de
omgeving vanuit allerlei perspectieven zagen. Het landschap was
opvallend leeg. Zo leeg, dat het Eric de opmerking ontlokte: ?er is
zelfs geen kerktoren te zien in de wijde omtrek?. Weilanden en nog
?ns weilanden onder woeste luchten. In z?n eenvoud zo prachtig.
Grote troepen ganzen trokken over.

De wind was behoorlijk
pittig, vooral zij- en tegen wind. Desondanks schoten we aardig op,
zo met z?n drie?n. Met slechts 1 lunchstop ter hoogte van Annen
was het een lekker dagje bikkelen.

Een mooie tocht, voor
herhaling vatbaar. Zelfs mogelijk om deze rivier een keer in een
weekend te doen en dan bijvoorbeeld in de stad Groningen te eindigen.

In
een mooi weekend in september hebben we een
kanotrektocht in de Biesbosch gemaakt. We zijn Albert, Lidy, Yvon,
Leo, Rick, Koen en Marlies. We waren met 1 Canadees en 3 kano?s.
Albert ging voor het eerst kamperen. Lidy was zo attent om met
Marlies en de jongens in de Canadees mee te varen. Leo kon mee omdat
het een kort weekend Biesbosch werd in plaats van een lang weekend
Duitsland. Kortom een bont gezelschap. En mooi weer dat we hadden?

Zaterdagochtend
vertrokken we. Geen flauw idee waar we zijn opgestapt, uitgestapt en
overnacht hebben want dat wist Lidy. Maar we begonnen bepakt en
bezakt te varen. Handig zo?n Canadees, dan kan er zomaar brandhout
mee. Lastig zo?n Canadees want daar moet je altijd op wachten,
zeker als je moet bouwen op de krachten van Marlies. Het was prachtig
varen. Als je er nog nooit geweest bent vind ik het heel
on-Nederlands. Niets is recht en het is niet zo georganiseerd zodat
je regelmatig de verkeerde afslag neemt (of lag het ergens anders
aan). Maar genieten was het, zeker met dat mooie weer?

Leuk
is ook dat je op bepaalde plekken wild mag kamperen. Dit hebben we
dan ook gedaan. Albert had van alles
aangeschaft en idee?n over de nieuwste trends op kampeergebied
konden worden bewonderd en ervaringen worden uitgewisseld. Lidy en
Marlies hebben nog even gezwommen, we hebben de spaarbekkens gezien
en natuurlijk fikkie gestookt. En een mooie sterrenhemel dat we
hadden?

Zondag
weer verder en er werd enthousiast gebruik gemaakt van de
mogelijkheid om ook eens in een Canadees te kunnen varen (of was het
andersom). Tijdens de pauze heeft Rick nog in een kano gevaren. De
volgende keer mag hij gewoon zelf varen, dat is beloofd. We moesten
ook nog even stoppen voor een plekplas volgens Koen. We hebben nog
gevoetbald, gezongen over de schrijfjuf, gesurfd op de golven en
vooral volop genoten van het relaxte weekend, zeker met dat mooie
weer!

Hans-Hans
en een grietje op het zwanen meer.

Op
een mooie zondag in oktober ging de wekker bij het grietje erg vroeg
af. Ze stapte uit bed, kleedde zich sportief aan ging ontbijten en
maakte alvast de lunch voor die dag klaar. Ze stond op het punt om de
deur achter zich dicht te trekken toen ze ontdekte dat het half 6 was
in plaats van half 8. Ze ging maar weer terug in bed. Op de goede
tijd ging ze met haar koets naar de kanovereniging in Lochem. Bij de
kanovereniging aangekomen ontmoette ze Hans en Hans.

Samen
gingen ze met de kanokoets op weg naar Nunspeet. Ze volgden de
stukjes brood van klein duimpje en kwamen zo bij een camping met
haven aan. Hier wilden ze nooit gaan kamperen zeiden ze tegen elkaar.
De snoepgoed huisjes stonden hutje mutje.Ze gingen veel liever met de
kano het zwanenmeer op.

Hans,
Hans en het grietje deden hun bal kleren aan. Hans had nieuwe extra
hoge surfschoenen laten maken door Repelsteeltje en Assepoester kwam
erachter dat zij 2 verschillende muiltjes bij zich had, gelukkig was
de 2^e de
laars van haar reus en niet van haar kabouters zodat ze toch met 2
muiltjes kon varen.

Het
was prachtig zonnig weer en ze peddelden rustig langs het eiland in
het midden van het zwanenmeer. En waar ze ook keken ze zagen overal
zwanen.

Ze
probeerden ze wel te tellen maar dat lukte niet omdat het er te veel
waren. Aan de overkant gingen ze rechts af richting Harderwijk. Langs
de waterkant legden ze even hun kano op het droge en genoten ze
liggend op het kleed van Alladin van de zon en een kop koffie/thee.
Weer terug in de kano op het water troffen ze niet veel later 2 niet
nobele heren aan. Die waren aan het spelevaren met hun ?paard?
vlak voor de kano van het grietje. De ene ging links voor haar langs
en de andere rechts.

De
golven die zij en een net voorbij varend schip maakten kwamen van
alle kanten. Gelukkig kon het grietje goed met deze golven omgaan en
zag zij de 2 niet nobele heren afdruipen. Zij waren voor haar geen
prinsen op het witte paard.

Bij
het surfstrand van Harderwijk was hun 2^e
pauze, nu hadden zij de west oever gehad.

Daarna
staken zij weer het water over en gingen rechtsaf richting Nunspeet.
Land in zicht riep kapitein Hans op 60 graden, hij was in het
gelukkige bezit van een kompas. Hans had een schatkaart bij zich en
hierop was hun volgende pauzeplaats zichtbaar. Maar kunnen ze daar
wel doorvaren en aan wal gaan? Er ligt een zwarte balk in het water!
Ze moeten helemaal om varen.

Toen
ze echter dichter bij kwamen zagen ze honderden waterhoentjes als ?de
ratten van Hamelen? naast elkaar zwemmen. Het was een schitterend
schouwspel, zeker toen ze iets op vlogen en wegzwommen. Alsof ze naar
een mooie dans op het bal van Assepoester keken.
Tijdens
hun laatste pauze kregen Hans, Hans en het grietje nog een show te
zien maar dan in de lucht en niet van de vele zwanen die er zwommen
en vlogen maar van 2 vliegtuigen. loopings, pirouette te gevaarlijk
om waar te zijn.
Voldaan
kwamen ze na weer een tijdje gevaren te hebben in de haven weer aan.
Ze keken elkaar aan en zeiden dat het een schitterende tocht was en
ze vaarden nog lang en gelukkig.

Sprookjes
vertelster Lidy

Zondag 18 oktober laadden Lidy, Hans
en Hans de kayaks op de trailer voor een tocht op de Randmeren. Met
de zon in de rug reden we richting Nunspeet. Hier en daar viel een buitje,
wat prachtige regenbogen opleverde. Bij camping de Pol werden de boten
in het water gezet. We vertrokken in noord oostelijke richting. Onmiddellijk
werd duidelijk werd duidelijk waarom dit water het Zwanenmeer wordt
genoemd. Elke witte stip op het water was een zwaan. Zover je kon kijken
zag je witte stippen. Dichterbij komend zwommen de zwanen opzij of namen
klapwiekend de benen. Het water is slechts 50 cm diep. Dit verklaart
het grote aantal zwanen. Ze kunnen precies met hun snavel bij de bodem.
Na het ronden van de eerste drie eilandjes en het oversteken van de
vaargeul volgde de eerste stop. Daarna verder naar het Flevostrand voor
stop 2, een afstand van acht kilometer. Er stak een heel licht windje
op dat samen met enkele boten wat golfslag veroorzaakte. De zon zorgde
voor prachtige Hollandse luchten. Na de stop zijn we om het eiland De
Kluut naar Pierland gevaren. Voordat we daar aankwamen verbaasden we
ons over een lage zwarte dam die niet op de kaart stond. Dichterbij
gekomen bleken dit vogels te zijn, duizenden meerkoeten. We hebben foto?s
gemaakt en zijn er voorzichtig omheen gevaren. Toch kon je niet voorkomen
dat aan de rand vogels met veel geraas opvlogen, om honderd meter verderop
weer neer te strijken. De laatste stop was op Pierland een wat groter
onbewoond eiland met aanlegplaatsen voor jachten, ? 1,00 per meter.
De laatste restjes uit de thermoskannen werden soldaat gemaakt om daarna
terug te varen naar het beginpunt.

Kort samengevat: een supertocht van
21 km, met veel water, veel natuur, Hollandse luchten en nagenoeg geen
scheepvaart.

Hans M.

Afgelopen
zondag om 0700 op om op tijd bij het botenhuis te zijn. Maar ja
uiteindelijk toch te laat vertrokken om ?met de woorden van Cruyf?
de gehele dag net even te laat te blijven. Gelukkig waren de meesten
van de medevaarders in Lochem verzameld en lagen de boten en andere
benodigdheden al op de auto?s? Ehh Nee dat nog niet, dus de
zelfredzaamhedeid van de WW vaarder maar eens flink aangejaagd en
iedereen zijn eigen spullen bij elkaar laten zoeken terwijl de
vaarleider de veligheidszaken bijeen sprokkelde. Dan bijna 30 minuten
telaat op weg naar Zieuwent om Hans op te pikken. En ja die dacht dat
we niet meer zouden komen en was, bij gebrek aan een mobiel,
huiswaarts gekeerd. Na enig bellen een nieuwe opstapplaats geregeld
en weer wat later op weg naar Neuss om de Erft op deze mooie dag te
bezoeken. Aanvankelijk nog een graad of vijf in de mist maar allengs
rijdende naar het Ruhrgebied steeg de temperatuur al fors. Onze
nieuwe WW-vaarders kregen wat theorie toegeworpen en om 1045 ter
plekke. Die drie kwartier extra halen we niet meer in. We varen vanaf
de bekende surfwals stroomopwaarts en leren de nieuwelingen gebruik
te maken van keerwater en het op stroom houden van de kano. Boven bij
de Gnadertalbr?cke gekomen op de Slalombaan is die nog helemaal leeg
en staat het water laag. Dat maakt het opvaren van de keerwaters en
doorvaren van de hoofdstroom en het traverseren ook te doen voor de
nieuwelingen terwijl de gevorderden onder ons om beurten in de
brugstroom spelen en achtervang bieden voor eventuele zwemmers. Ik
zie onze nieuwe vaarders de draad en techniek snel oppakken en er
zijn relatief weinig zwemmers op dit moment. Stapsgewijs voeren we de
moeilijkheidsgraad wat op en gaat Albert als eerste voor de bijl.
Even een momentje minder balans, geen peddelsteun en je bent als
volwassene aan de beurt. Je hebt immers een hoger zwaartepunt dan de
jongere en kleinere vaarder. En omslaan voelt een beetje als
verliezen van het water. Toch niet opgeven en na het legen weer aan
de bak. Gelukkig is het water niet koud en schijnt het zonnetje. Toch
vraag je je af of je dit wel onder de knie gaat krijgen. En ja hoor,
dat zekere, maar met vallen en omslaan. Na een twee uurtjes varen is
het tijd voor een lunch en die nuttigen we bij de surfwals nadat we
daar allemaal ongeschonden door heen varen. Na de lunch volgt een
stroomversnelling onder de brug en stapsgewijs zakken we de rivier af
naar de Rhein. Onderweg spelen we in de circa zeven a acht
stroomversnellingen die door de lage waterstand wel heftiger worden.
De laatste val van circa 2,5 meter over een stuk van 20 meter door
een smal profiel is het spannendst. Daar komen we allemaal
ongeschonden door heen. Een mooie afsluiting van een dag stevig leren
en varen. Bruin gebrand en moegevaren wachten we op de auto?s die
door de vaarleiders (die de 2km gaan lopen) opgehaald worden. Dan
dwars door Dusseldorf heen terug naar Lochem. Sommigen sliepen al
onderweg. Anderen , zo vernam de redactie vonden na thuiskomst snel
het bed en sliepen diep door de maandag in. Samenvattend een
schitterde dag met mooie vaarresultaten. Goed gedaan Daan en Albert.

5 September was het zover. Ik zou mijn eerste
zeekajaktocht maken naar Ameland, mits het niet te hard zou waaien. In dat geval
zou er uitgeweken worden naar lauwersoog en varen op het
Lauwersmeer.
Maar hopen dat  het mee zou vallen, want een
jaar verheugen op een zeetocht na alle wilde verhalen van die noeste zeecracks
in de club, zag ik wat pielen op een meertje niet zo zitten.
De hele week windguru in de gaten gehouden en dat
zag er allemaal veel te rood uit. En naar het weekend toe werd
dat niet veel beter. Toch maar vertrokken en stilletjes hopend dat het wel
mee zou vallen.
Maar in Lochem kwam het crisismanagement bij
elkaar en werd dus besloten naar Lauwersoog te rijden. Shit, daar ging mijn
zeeavontuur. Maar goed, In groningen te water nadat een auto naar Zoutkamp was
gebracht.
Het begin was niet onaardig. Beetje wind, beetje
deinig. Iets wilder dan de Berkel. Schijnbaar hoorde iemand daarboven mijn
gedachten en kregen we een plaatselijke wolkbreuk te verwerken met de nodige
wind.
Het eerste stuk zuidwaarts was nog iets heftiger
met de nodige westenwind en “leuke” golven. Misschien was het toch nog niet zo
verkeerd om het meer te verkiezen boven de Waddenzee, waar op dat moment
windkracht 6 tot 7 zich vermaakte met iedereen die zich daar meende te moeten
bevinden. Het was wel een leuke oefening in balanceren. Alleen had mijn boot was
loefgierig. Zozo, een scheepsvaartterm. Wat voor de drommel weet jij nou
helemaal wat loef is, laat staan loefgierig. Nou sinds kort hebben wij in de
rimboe internet – riolering komt na pasen – en op Wikipedia kun je een schat aan
informatie vinden over welk onderwerp dan ook.
“Loefzijde of loef is de scheepszijde
waar de wind inkomt, dit in tegenstelling tot lijzijde, zijnde de zijde van het
schip waar de wind vanaf waait.” Allemaal leuk en aardig. maar hoe kan dat en
nog beter hoe voorkom je dat. Sinds vorige week ben ik erachter. Op het zeekamp
van de TKBN vertelden ze dat het draaipunt  van een zeekajak zich ongeveer
aan de voorzijde van de kuiprand bevindt. Dus als de wind tegen de zijkant van
je lichaam blaast, draait de boeg van de kajak richting de wind. Dat zou te
corrigeren zijn met skeg, ware het niet dat de boot finaal de andere kant
op ging. Dan maar zonder. Je corrigeert je een ongeluk. Valt trouwens
ter voorkomen als je van uit je benen en romp peddelt in plaats van je
armen (TKBN). Hadden ze me dat niet eerder kunnen vertellen. 
Na een tijd klaarde het op kwamen we in het
eind van de middag in Zoutkamp aan. De auto in Lauwersoog werd opgehaald en
de tenten werden opgezet. ’s Avonds na lang zoeken een kroeg gevonden en
enkele slaapmutsjes genuttigd.
De volgende dag vertrokken we naar Lauwersoog om
vandaaruit naar Schiermonnikooog te varen. Hey, toch nog de Waddenzee op. Niet
zo lang welliswaar, want het scheen beter terug te zijn voor het eb
werd.
De windsterkte was 3 tot 4. De aankomst op Schiermonnikoog was wat anders dan ik
me had voorgesteld. Want je hebt daar waar wij arriveerden geen strand,
maar basaltblokken, waar je de kajak overheenhannesen moet. Eventjes op de dijk
gelunched en toen terug. De terugtocht was iets
spectaculairder met de wind rechts tot rechtsachter, waardoor je meer
gelegenheid tot surfen kreeg.
Terug in Lochem waren ze zeer beneuwd naar
onze ervaringen: “Hans, heb jij de skeg nog moeten
gebruiken?”. Al met al een hele leuke
ervaring en zeer leerzaam
weekend.