De Kromme Rijn door Leo Lucas.
Gabriëlle, Bart, Lidy, Diederik, Janny, Hans, Remco, Guus, Marlies en de twee kinderen en ik hebben zondag 1 juni op deze rivier gevaren. De tocht startte in Wijk bij Duurstede en eindigde bij Odijk en maakt deel uit van een langere tocht door de provincie Utrecht.

tocht is bewijzerd en  de beschrijving komt uit  boek . In Wijk bij Duurstede rustig de boten in kunnen pakken en een kopje koffie kunnen drinken, terwijl de botenwagen naar het eindpunt werd gebracht. Na een dik half uur waren de chauffeurs terug en kon de tocht beginnen. We gaan stroomafwaarts: er was een lichte stroming. Het zonnetje kon niet door de bewolking heen prikken en het miezerde. Pas laat in de middag kwam de zon er door. 
Omdat het niet zo’n lange tocht was besloten we de lus erbij te pakken. Guus  volgde met de canadees gewoon de beschreven route. We hebben terug moeten varen, want we kwamen niet op de Kromme Rijn uit. Bij de stuw van Werkhoven kwamen we weer bij elkaar. Guus en zijn gezin heb- daar op ons gewacht. Even kort uitgerust en toen weer verder naar het eindpunt. We hadden hier niet zo’n mooie plek om uit te stappen (bij een brug), maar iedereen kwam droog aan wal. De auto bij het startpunt  werd meteen opgehaald en de boten werden weer opgeladen.  Een oude bekende (Hessel) kwam toevallig langs op zijn racefiets en stopte om wat bij te kletsen.
We waren op tijd weer terug bij het botenhuis.

Afgelopen donderdag- en vrijdagavond was het een drukte van
belang in het zwembad de Meene in Ruurlo. Op de laatste twee dagen van de
zwemvierdaagse die Zwem en Waterpolo vereniging BRC Schuurman Roderlo
organiseert boden we de deelnemers aan de zwemvierdaagse ook kanoplezier aan.
Op donderdag konden de zwemmers ervaren wat het is om in een kano te varen.
Zo’n zestig kinderen grepen deze kans en peddelden er lustig op los.

De vrijdag avond bracht nog meer vertier. De brandweer
Berkelland post Ruurlo toverde met haar brandweerpompen het zwembadwater om in
een heuse wildwater rivier, waar het nog niet zo makkelijk bleek om koers te
houden en niet om te vallen. Menigeen ontdekte dat varen op stromend water toch
wel wat anders is dan stilstaand water. Enkele enthousiastelingen pakten stevig
door en voeren steeds weer in op de golven die de brandweerspuiten maakten.

Leden van Njord lieten tegelijk zien hoe je moet eskimoteren
en een redding op groot water uitvoert. Verder in de avond werd ook de glijgoot
geactiveert en kon men van een hoogte van circa 4 meter het zwemda in plonzen.
Enfin menig waterrat wilde steeds weer. Maar rond 21:00 hebben we daar toch
maar een einde aan gemaakt.

De bouw van alle voorzieningen en logistiek werd door Njord
en BRC Schuurman (Roderlo) verzorgd. Dank aan hen die kwamen helpen en zelf ook
genoten van al die vrolijke en breed lachende kindergezichtjes en de trots
kijkende ouders aan de kant.

Nadat de deelnemers van de lange tocht waren vertrokken, bleven we maar met een klein groepje over. In alle rust hebben we alle spullen klaargelegd voor vertrek.

We waren deze tocht met 4 volwassenen; Inge, Andre, Berend en ik, en 6 kinderen; Veerle, Lotte, Bart, Freya, Myrthe en Sylke. Ook Balou mocht op deze tocht mee.

De botenwagen was vlot terug, waardoor we lekker op tijd weg konden. Dat was dan ook geheel de bedoeling omdat er s’avonds de ¼-finale voetbal tegen Rusland zou worden gespeeld. Door vroeg te vertrekken zou een aantal van ons de 2e helft nog kunnen zien.

We zaten al vlot op het water. Bart had zich deze avond ten doel gesteld om de hele tocht achteruit te varen. Dat is hem inderdaad geheel gelukt! Door voorop te varen kon hij het hele peloton prima in de gaten houden, waardoor we als groep gezellig dicht bij elkaar bleven varen. Het achteruit varen werkte zelfs aanstekelijk; Bijna iedereen heeft het wel even geprobeerd. Freya heeft zelfs ook een groot deel achteruit gevaren.

Balou heeft bij mij op het voordek meegevaren. Dat beviel hem uitstekend; Toen ik hem vriendelijk, doch dringend verzocht er even af te gaan (kon ik wat foto’s maken) werd hij gelijk baldadig door onschuldige eendjes op te jagen. Terug op het dek voelde hij zich weer heer en meester. Ook een onverwachte duik kon daar geen verandering in aanbrengen.

Het mooie weer bracht natuurlijk de nodige waterpret met zich mee, waardoor menigeen natter werd dan voorzien. Gelukkig was het heerlijk weer en kon er naar hartenlust worden gespetterd.

Ondanks dat we heel relaxed hebben gevaren, waren we rond 21.00 uur al weer terug bij het botenhuis. Na het boten schoonmaken zijn we met een klein groepje bij ons thuis voetbal gaan kijken. 1-man en 8-vrouw sterk hebben we het Nederlands elftal aangemoedigd. Het was heel gezellig zo samen kijken, maar het mocht helaas niet baten; de wedstrijd tegen Rusland werd verloren…………… Helaas, maar toch een waardig afscheid van deze mooie zomeravond.

De
kanocursus zit er weer op. Dit jaar heel geslaagd met een leuke
groep. Het weer werkte ook prima mee. De groep kende 15 deelnemers,
waarvan drie leden. Dankzij hulp van verschillende instructeurs
hebben de deelnemers de basisvaardigheden van het peddelen
grotendeels eigen gemaakt. Dit lukt niet altijd in een cursus.
Daarvoor moet er de tijd daarna regelmatig worden gekanood. Dan zit
de vaardigheid er pas goed in. De begeleiders en helpers in de
kantine wil ik via deze weg bedanken voor hun hulp. Een compliment
voor de cursisten is ook op zijn plaats. De sfeer en inzet was goed.
De boten werden netjes schoongemaakt en tijdens de laatste avond,
toen wij druk waren met de glijgoot, werden er veel helpende handen
toegestoken.

Inmiddels
zijn er vier van hen lid geworden.

Hans, Gerard en Ria en Henk. Vanaf deze plaats
nogmaals en namens Njord hartelijk welkom bij onze club.

Pinksterkamp, zondag 11 mei,

“Op een mooie pinksterdag”……ben je op kanokamp! Op deze prachtige zonnige dag verzamelden we om 10.00 uur om het programma van de dag te bespreken. Eric en Ricco waren al gearriveerd en maakten deze dag van het pinksterkamp mee. Het was een heel gepuzzel om het programma logistiek rond te krijgen: 8 personen + kano’s wegbrengen naar Oisterwijk, daarbij langs het eindpunt rijden om daar enkele auto’s neer te zetten, daarna met de kanotrailer terug naar de camping om de jeugd + kano’s op te halen en naar hun startpunt halverwege de Essche stroom
we met z’n allen verder zouden peddelen naar het eindpunt. Nadat 2 auto’s bij het eindpunt waren gestald, bleek er toch een rekenfoutje te zijn gemaakt, zodat we met 4 volwassenen achterin 1 auto verder reden naar het beginpunt van de lange tocht in Oisterwijk. Onderweg ook nog een omleiding i.v.m. wegwerkzaamheden……Vanaf de parkeerplaats, waar we kano’s aflaadden, was het nog een klein stukje lopen naar de Essche stroom. Het was ondertussen 12.00 uur geworden voor we starten met kanoën. Berend en Anne reden terug naar de camping, om zich later met de 2^e groep bij ons te voegen.

De jeugd had zich in de tussentijd uitstekend vermaakt met een watergevecht op de camping. Zij werden naar Esch gebracht en wachtten daar op de groep van de lange tocht, die na 7 km varen en 2x kano’s overdragen bij stuwen aan een pauze toe was. Na een korte pauze ging het gezamenlijk verder. Ook in het volgende stuk zat nog een stuw, zodat we de kano’s nog een keer uit moesten. Tegen 16.30 uur bereikten we het eindpunt van deze mooie vaartocht. Terwijl we de kano’s uit het water haalden en alvast schoonmaakten, werd met de auto die aan het eindpunt stond teruggereden naar het startpunt van de jeugd om de auto’s en kanotrailer op te halen. Daarna kano’s opgeladen en teruggereden naar de camping, terwijl Eric en Ricco rechtstreeks weer naar huis reden.

’s Avonds was het Duitse avond: het eten stond in het teken van Duitse gerechten in buffetvorm. Het was leuk dat er zoveel variatie was, o.a. katersoep van Lidy, worst en kartoffelsalade, Waldorfsalade en als dessert apfeltorte en fruitsalade. Omdat het nog steeds heerlijk weer was, konden we het ’s avonds prima buiten uithouden en werd de dag, evenals de eerste avond besloten met de hele groep in een kring en liedjes zingen met gitaarbeleiding van Leo en Bart. Favoriet liedje was het tweestemmige “The lions sleep tonight”.

De
jaarlijkse internationale kanodag viel dit jaar op 7 juni. Een
aantal Njord-leden had wat familie en vrienden opgetrommeld om op
deze speciale dag kennis te maken met het kanoën. Het weer
werkte uitstekend mee. Om twee uur ’s middags startte achter het
clubhuis van Njord dan ook 33 goed gemutste personen in kajaks en
canadezen in stroomopwaartse richting. De introducee’s hadden op
enkele uitzonderingen na geen kano-ervaring. Dit was even wennen en
sommigen voeren zig-zaggend richting de stuw, waar direct al weer
geoefend kon worden met in en uit stappen.

Na
een uurtje was iedereen bij de Cloese gearriveerd, waar in de schaduw
onder de bomen werd uitgeblazen. Tijdens de pauze gaf Bart Kers nog
een demonstratie eskimoteren met een zeekajak. Na een plak cake,
koffie en frisdrank, werd dezelfde weg terug gevaren.

Een
geslaagde middag waarop ieder het goed naar zijn of haar zin heeft
gehad. Een leuk detail was dat onder de introducee’s twee
oud-vriendinnen elkaar na 17 jaar weer ontmoetten.

Beste kano liefhebbers!

Mijn eerste kano tocht in een kajak. Rondje Amersfoort –Leusden, nou ja voor mij en mijn vader niet helemaal. Omdat ik voor het eerst mee ging was 21 kilometer wel een beetje veel.

Het begin begon al goed in stappen zonder peddel in een vreemde kano, met een boel gewiebel ging alles nog net goed. De eerst kilometers vond ik een beetje saai. Een stukje hoge wallen en breed water en her en der een boompje. Daar in tegen was het tweede stukje veel leuker een smal riviertje met veel hangende takken over het water. Natuurlijk was het op een plaats zo dat je er niet langs kon, maar er bukkend tussen door moest gaan nadruk op voorzichtig. Natuurlijk hebben we van die onbenullen om niet af te remmen en op volle vaart er door heen te gaan. Ik zal geen namen noemen (hè Bart). Nog een volgende hindernis was een lange donkere duiker, waar je net iets moest bukken om goed te kunnen peddelen. Ik vond het nog een beetje eng, maar toen ik er door heen was gevaren moest ik spontaan een vreugde dansje doen. Maar niet te overdreven want ik had nogal een wankele kano voor mij doen.

Toen door Amersfoort een zeer leuk stuk. Voor dat we het centrum in wilden varen moesten we eerst door een poort, waar je nog een gleuf van kon zien waar vroeger het valhek zat.

Toen we er door heen vaarden wist ik gelijk al één ding je moest er niet omgaan, wat dan werd dat een eind zwemmen. Aan beide kanten van de gracht zat een “muurtje” zo hoog dat je er niet in en uit kon stappen. We zagen daar leuke aparte dingen fonteintjes, beeldjes en een hoop bruggetjes en tunneltjes. Heb jij al is ooit onder een woonkamer gekanood? Nee!? Ikke wel als eerste van allemaal die dag. Ik mocht als eerst onder die tunnel, één keer maar nooit weer. Ik kwam daar aan varen en ik zat midden in die tunnel. Twee duiven kwamen me aan beide kanten van het hooft schreeuwend bevliegen. Ik schrok me helemaal wild en bijna werd dat een heel eind zwemmen. En later had niemand er ook maar iets van gemerkt .

Ook als tip geef ik dat je nooit achter Erik moet gaan varen, want die kan je behoorlijk in het vaar water zitten. Hij ziet een leuk beeldje remt als een gek, waar door ik natuurlijk ook moest remmen. En dat lukte niet succes vol dus ik kon hem net …. PLONS!!! Mijn peddel kwam op een onverwachtse manier in het water. Maar nee mensen ik moet u teleurstellen, want ik hoefde geen eind te zwemmen.

De hond lust er wel brood van! Naar een eind te hebben gevaren gingen we pauzeren. Een hapje en een drankje we kennen het wel. Maar voor dat de fam. Kers nog een boterham kan pakken lust de hond er wel brood van! In een beweging pakte de hond al het brood uit de broodtrommel, en at er smakelijk van. Hij deed het in zon vloeiende beweging dat wij al dachten dat hij dat vaker deed. Maar goed.

Het laatste stukje gingen wij richting auto (ik en mijn vader) en de rest gingen nog een stuk kanoën, gelukkig was dit goed afgelopen en ook bij de duiker.

Thijs Westerink

‘’ rondje Amersfoort Leusden II ’’

Na de pauze net buiten Amersfoort hebben we afscheid genomen van Jan en Thijs en hebben een klein stukje gevaren totdat de eerste stuw kwam.

Vervolgens was het nog een paar kilometers tot de volgende stuw.

Daar hebben we besloten dat we een kleine pauze gingen houden.

Het water was er erg goor en er lagen érg veel blikjes dus gingen we blikjes zoeken, Eric was daarin de beste, hij offerde ook zijn boot op als opslagmiddel. Na die tijd stonk zijn boot erg naar bier.

Het volgende opstakel was een grote brug, ongeveer 1m hoog daar kon je niet onderdoor varen. Maar we hadden geluk, er lag een soort bak aan een lier die je zo onder de brug door kon trekken daar kon je je boot in doen. Je moest aan een rad draaien om de boot vooruit te krijgen. Als hij aan de overkant was kon je je boot eruit halen en weer verder varen, zelf moest je over de weg heen lopen.

Toen we daar weg waren gevaren was het nog een lang recht stuk naar de eindbestemming.

Ik vond dat een beetje saai en ben toen ong. 2 km achteruit gaan varen. Daar kon je ook nog veel bunkers zien uit WOII.

Toen we weer bij de eindbestemming waren gekomen hebben we de boten opgeladen en zijn nog ergens een ijsje wezen eten.

Bart

Een weekje dat begon met een rit naar de Eifel omgeving Bitburg. Na in 2005 door het weer de tocht over de Kyll vroegtijdig te hebben afgebroken, wilden we nu het vervolg wel eens gaan bewonderen. Niet echt een spectaculaire wild water rivier, maar wel heel geschikt om met beginners te varen en door een adembenemende omgeving. Een rivierkloof die de meanderende Kyll van Kyllburg naar Erdorf voert. Een traject dat met de trein slechts 10 minuten neemt , maar met kano zo?n vier uur. We hebben ons vergaapt aan de ontluikende natuur, het frisse groen en de prachtig gelegen burchten, dorpjes en boerderijen. Weides waar je de herten als het waren ziet dartelen en dat in een zomerse temperatuur van ruim 20 graden. De zon streelde onze huid en zonder zonbescherming verbrandt je huid voor de eerste keer dit jaar. Na het aanlanden in Erdorf, waar Corrie op ons wachtte, werden we vergast op Cubaanse klanken (Bonavista Club) uit het nabij gelegen woonhuis. De bewoners wezen ons de weg naar het nabij gelegen Gasthof, waar een mooie Weizenbier op ons wachtte. Op het overigens voortreffelijke avondmaal, ruime Duitse porties voor weinig geld, moesten we wel even wachten. De kok werd in allerijl opgetrommeld. Moe maar voldaan afgereisd naar de jeugdherberg van Bitburg waar we in de voormalige VS kazerne hebben geslapen. We waren zo moe, dat we de klimmuur bij aankomst zelfs gemist hebben, maar dat hebben we de volgende ochtend na een goed ontbijt goed gemaakt. Daarna op weg naar Sault Brenaz , zo?n zes uur rijden vanaf hier. Bu we toch zo dicht bij Irrel zijn en met zijn fantastische watervallen, kunnen we het niet laten die te verkennen. Die watervallen blijken heel uitdagend, maar ook niet voor de poes. We begrijpen waarom je hier met lage waterstanden niet zomaar mag varen. Niettemin noteren we deze op onze verlanglijst.

De rit naar Sault Brenaz verloopt voerspoedig en rond vieren lopen de eerste NJORD gangers binnen. Nu ja dat is niet helemaal waar want de Fam. Westerink is rond twee uur al gearriveerd. Knappe prestatie als je bedenkt dat die uit Nederland kwamen. De snelle rakkers zetten de tenten snel op en profiteren nog van een uurtje wildwatervaren op de baan die tot ruim zeven uur ?s avonds open blijft. Het is nog steeds prachtig weer, hoewel je wel merkt dat na het verdwijnen van de zon het in deze tijd van het jaar snel afkoelt. De weervooruitzichten voor morgen zijn dramatisch, dus nemen we een Frans wijntje en een biertje op de pret die we vandaag al hebben gehad. Morgen zien we wel weer.

Maandag is inderdaad een koude dag met 8 graden op thermometer en zeker 50 mm in de regenmeter. Het mag de pret bij ons niet echt drukken, hoewel de zonaanbieders teleurgesteld zijn. Als je Wildwater vaart wordt je toch wel nat of dat nu van de regen of het omslaan komt deert niet echt. Onze eerste keer gangers Berend, Gabrielle, Jan, Henk, Nicole en Bart laten zich er in ieder geval niet door stoppen. We zien dat ze gestaag vorderingen maken en vertrouwd raken met het bewegende water. De een wat sneller dan de ander proberen ze na het WW-1 leertraject de eerste WW-2 afdaling naar de Rh?ne. Het zonder omslaan de Rh?ne bereiken wordt een doel op zich. Maandagavond is het vroeg naar bed, want het is rondweg koud en regent nog steeds. Zelfs de Tarp boven de stamtafel biedt onvoldoende beschutting tegen dit herfstweer. De volgende ochtend is het gelukkig weer stralend weer en zien we de verse sneeuw op de Alpen zo?n 60 kom verder oostwaarts liggen. Er wordt weer driftig geoefend en de eersten proberen het boven traject WW2+ WW3 uit. De ch?te en aansluitend WW-3 traject met een paar leuke staande golven en scheve rollers bieden ook onze gevorderden voldoende uitdaging om hun vaardigheden te toetsen en kleine keerwaters in te varen. Die dinsdagavond is het onder de Tarp (een grote parallellogram vormige luifel) bij de stamtafel goed toeven. Woensdag start weer met een temperatuurdaling en regen. Leo besluit naar de sportwinkel DEKLATHON (www.declathon.nl) te gaan om inkopen te gaan doen; het regent immers fors en je in je natte wetsuite hijsen is niet echt aantrekkelijk. En zo zie je maar weer dat regen goed is voor de economie, want er bleken heel zinvolle inkopen gedaan te kunnen worden. Mooie zwemvesten, thermokleding en anorakken bleken voordelig in de aanschaf. Het weer knapte ook weer op en terwijl de eerste kopers terugkeerden doken wij de baan weer op. Ok het aankleden vroeg wel om enig doorzettingsvermogen, maar dat was er weer. In de loop van de middag begon de camping ook echt vo te lopen. Met Hemelvaart in aantocht werd de kanobevolking gestaag uitgebreid met verenigingen uit Belgi?, Duitsland, Zwitserland en Frankrijk. Ook het aantal Nederlanders nam toe. Het werd echt een gezellige drukte zonder overlast naar elkaar. Op de baan werd het op Hemelvaartsdag wel wat drukker. Het werd zaak om slimme momenten te gaan varen en niet met zijn alle achter een wals of staande golf te gaan hangen. Toch bleef er genoeg ruimte om je te vermaken. Inmiddels hadden we Leo en Yvonne en de Fam. Westerink uitgezwaaid, die beurtelings gingen fietsen en naar Normandi? afreisden. Vandaag ging de Fam. Groeneveld samen met Corrie de Th?ne verkennen. Ze hadden gekozen voor het traject van Cordon naar Le Port de Grosl?e. Berend en Eric zouden ze weer ophalen zodat het pendelen vermeden kon worden. Op een drijvende steiger met een biertje in de zon hebben we gewacht op de vlakwatervaarders, die het te oordelen naar hun enthousiasme na een dag varen, goed naar hun zin hadden gehad. Door een delta-achtig gedeelte van de Rh?ne met vistrappen en mooie vergezichten. ?s Avonds blijft het langer warm en genieten we van de staartjes uit de flessen van de familie Kers. Guido geeft fotopresentaties van de op zijn laptop geladen foto?s en dat geeft menigeen een goed beeld van de vorderingen en belevenissen van een ieder. Vrijdagochtend vertrekken de Kersjes ook weer naar Nederland terwijl Henk en Eric Corrie en Lidy wegbrengen naar de Gorges d?Ain. Zij varen vandaag dit landschappelijk fraaie traject van de spoorbrug van Daranche naar Chambod. Een kano-ervaring die ze echt niet hadden willen missen. Fraaie gezichten op rotsformaties die door erosie uitzonderlinge vormen hebben gekregen. Er ligt zelfs een steen op wankelen op een andere rotspunt. Mooie weiden wisselen bossages af. Enfin kijk maar naar de fraaie foto?s. De dames komen na een dag peddelen tegen zessen weer op de camping. Wij hebben na de dagelijkse boodschappen te hebben gedaan ons weer geworpen op de wildwaterbaan. Vooral Gijs-Jan heeft de smaak nu echt te pakken gekregen. Hij doet vandaag een deel van het boventraject en dat terwijl hij twee dagen geleden nog overtuigd moet raken van zijn vaardigheden om zich zelf uit te boot te redden wanneer hij onverwacht zou omslaan. Als een vaardig peddelaar weet hij zonder omslaan de passages te overwinnen en is terecht trots op zich zelf. Ook Nicole en Bart bleken net als Berend en Gabrielle in staat zich te bekwamen in de WW sport. Elk naar vermogen maar allen zo dat zij bewondering bij de meer ervaren vaarders afdwongen. Dat belooft wat voor de komende tijd. Alleen Thijs heeft zijn belofte om te gaan varen nog niet ingelost, maar dat gaat dit jaar nog gebeuren. Vrijdagavond wordt een echte laatste avond. We blikken terug op een week vol vaarplezier en een gezellig kamp met de Njord leden die dit jaar de rit naar Sault Brenaz aan durfden. Als het WW-virus echt genesteld is en de vlakwatervaarders ook de mogelijkheden van het gebied ontbekken, kan de groep volgend jaar nog groeien.

[b]Een tocht met een ?luchtje?!!![/b]

Ik zie u denken; hoe zo een luchtje? Ja de ontknoping komt iets verder?.
Zondag 20 mei, om 7.30 uur verzamelen bij de vereniging in Lochem. Dus voor dag en dauw het bed uit (voor mij wel voor de zondag). Nadat de boten waren geladen ging de autoreis richting Lisse. Rond 10.30 uur waren we op de plek van bestemming. Na een kop koffie en een broodje werden de boten te water gelaten, en kon de tocht beginnen!
Even verderop konden we al genieten van een schitterend uitzicht over de bollenvelden, ?n natuurlijk de heerlijke geur van de paarse hyacinten. Een van de heren, (sorry ik ken jullie nog niet allemaal bij naam) maakte de opmerking dat hij deze luchtjes herkende vanuit de winkelstraten, waar dan dames met net iets teveel parfum op langs kwamen?
Ja, smaken verschillen, maar de geur van deze hyacinten vond ?k heerlijk!
Iets verderop was een boer op het land aan het werk, en toen hij onze boten zag aankomen was hij zo galant om de draaibrug even te draaien, zodat wij vrij doorgang kregen. Een ervaring op zich?(voor mij althans).
Na een poosje kwamen we in het dorp Hillegom. We voeren langs de achter tuinen van verschillende huizen, waar het vaak een drukke bezigheid was, met dit mooie weer!
Ja, het was dubbel genieten; ?n de vaak mooie vergezichten in verschillende kleuren en dan het heerlijke zonnige weer, het kon gewoon niet beter.
Na een stop ging het richting de Keukenhof. Voor ons was de Keukenhof een bezienswaardigheid, maar wij waren volgens mij voor de bezoekers van de Keukenhof een bezienswaardigheid. Menigeen werd daar in de kano op de foto gezet. Op de rand van het terrein hielden we weer een pauze, en voor velen was dit even h?t moment om de ogen te sluiten en te genieten van de zon. Iemand was alvast weer in de boot gaan zitten en daar in slaap gevallen. We hebben hem toch maar even wakker gemaakt om een nat pak te voorkomen!
Nu het laatste stukje nog terug richting auto. Dit stuk leek meer qua natuur op het landschap zoals bij ons; bomen en grasland.
Half 4 waren we terug bij de auto?s, en na nog even iets te hebben gedronken werden de boten geladen en ging het weer richting Lochem. In het begin even in de file, maar na een pitstop bij de McDonald?s waar een lekker ijsje achterover werd geslagen, konden we zonder file onze weg voortzetten zodat we moe maar voldaan om 19.00 uur weer bij ons verzamelpunt arriveerden. We konden terug kijken op een heerlijke goed verlopen dag. Gabrielle en Lidy als vaarleiders bedankt voor deze geweldige tocht ?m?t een luchtje??, en natuurlijk ook alle anderen voor de gezelligheid.
Ik ga zeker nog een keer weer mee als introduc?.

Groeten en iedereen een goed vaarseizoen gewenst,

Antoinet Wippert

[b]Njordleden in de wolken[/b]

Vanwege de hete aprilmaand was de bollentocht vorig jaar afgelast. Alle bollen waren al uitgebloeid tegen de tijd dat we de tocht op de kalender hadden staan.
Ook dit jaar begon kritisch maar dan in een ander opzicht; de eerste 3 tochten van het seizoen waren dit keer wegens slechte weersomstandigheden afgelast. Uiteraard begon het daarom bij mij te kriebelen naarmate de bollentocht dichterbij kwam. Gelukkig bleken alle twijfels over het weer overbodig. Het was zondag een stralende dag met lekkere zachte temperaturen. Ideaal voor een tochtje in een kano.
Met 14 man sterk zijn we s?ochtends richting Lisse gereden; Lidy, introduc? Antoinette, Diederik, Bart (Kers), Yvonne, Leo, Jannie, Eric, Hans, Remco, Marlies, Koen, Rik en ondergetekende. Vol goede moed reden we rond 8.00 uur in een sukkeldrafje over de A-1 richting de bollen.
Voor mij was het de eerste keer met de botenwagen erachter. Maar voor alles moet een eerste keer zijn, dus ook voor dit soort klusjes. Gelukkig kreeg ik steun van tom-eric die het geheel samen met tom-tom in juiste banen leidde. (of was het ?ondanks? tom-tom in juiste banen leidde?)
De tocht omvatte een grote lus in de Bollenstreek met daarin oa Hillegom, Lisse en een klein stukje Keukenhof. Voor dat laatste waren we uiteraard allemaal meegegaan.
Het begon al goed; de auto?s en de botenwagen konden we prima kwijt aan de waterkant. We vielen niet op tussen de gigantische hoeveelheden buitenlandse campers die hier (illegaal) stonden voor een overnachting.
Het was weer even wennen om de boten te laden; hoe zat het allemaal ook al weer?
Rond 11.00 uur zijn we vertrokken richting Hillegom. Lidy met Antoinette in een Canadees en Yvonne bij Marlies en de kinderen in hun Canadees. De jongens hadden er duidelijk plezier in; regelmatig zag ik ze even over hun voorvaarder Yvonne heenkijken alsof het een zeeschip betrof; als een echte kapitein keken ze uit over de horizon.
Wat me opviel was dat er al heel wat velden waren geruimd en dat er een heel aantal velden waren dat nog niet in bloei stond. Ik had ??n grote bloemenzee verwacht, maar dat bleek niet het geval. De bollenvelden die wel in bloei stonden, waren echter prachtig en vooral de geur van de hyacinten was echt verrukkelijk! We raakten dan ook helemaal in de wolken.
Net buiten Hillegom hebben we even gepauzeerd. In het zonnetje was dat absoluut geen straf. Menigeen heeft dan ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om even de ogen te sluiten en helemaal tot rust te komen. Op het stuk vaart tussen Hillegom en Lisse hadden we een stevige wind in de rug, waardoor we al heel snel bij de Keukenhof in de buurt kwamen. Wat mij gelijk opviel was de enorme drukte met auto?s en de grote hoeveelheid mensen tussen bollen, op het molentje en op de bruggetjes. We zijn een klein stukje langs het park gevaren en op een onopvallend plekje aan de rand van het park even uitgestapt om te pauzeren en te genieten van de velden rondom ons heen. Marlies heeft getrakteerd op bananencake en Rik heeft ons een echte Hollandse mop verteld!
Na de overheerlijke pauze in het gras, zijn we weer ingestapt voor het laatste en mooiste deel; langs de keukenhof heen. Het aantal keren dat we zijn gefotografeerd is niet meer te tellen; uiteraard glommen we van trots! Bart heeft geprobeerd om onder een zeer laag bruggetje door nog wat verder het park in te komen, maar hem werd op duidelijke wijze te kennen gegeven dat dat niet de bedoeling was??pfff????.Stresskippen????.
Wat we zagen was ??n grote drom mensen met camera?s op hun buik die in file langs perkjes met bloemen liepen. Wat we hoorden was een kakofonie van allerlei gekakel behalve het Nederlands.
Wat een heerlijk gevoel van vrijheid overvalt je dan als je dit vanuit je kanootje kunt aanschouwen.
Nog een laatste keer hebben we de heerlijke geuren opgesnoven. Daarna hebben we het laatste stukje gevaren.
Nadat we de boten hebben opgeladen zijn we, uiteraard, in de file terecht gekomen???.Logisch, de eerste mooie zondag van het jaar bij de keukenhof.
We zijn met z?n allen nog even een ijsje gaan halen bij de Mc om deze prachtige dag af te sluiten.
Ik kijk terug op een prachtige eerste tocht van het jaar en hoop dat er nog vele zullen volgen!

We kunnen terugkijken op een geslaagde open dag van Njord.

Dit jaar werd de datum naar voren geschoven in verband met de meivakantie en het uitvallen van de spelletjesmarkt in Lochem Centrum op Koninginnedag. We moesten de reclame dus maken via de kranten, posters bij sportzalen en supermarkten, mond op mond reclame of informatie vragen per e-mail. De animo om folders uit te delen was niet erg groot. Leden komen liever op de loods in Lochem een handje helpen en daar hadden we er veel van gelukkig. We hadden net de borden en kano?s aan de straat staan en de glijgoot opgebouwd, de taken waren verdeeld, toen de eerste vrouw zich aandiende. Ze durfde ook in de kajak even te varen ondanks het wat koude weer. Daarna druppelden de mensen binnen en de meesten bleven ook een tijd lang kijken naar het waterspektakel van de glijgoot met de wildwatervaarders. Ook het varen werd geprobeerd, zelfs een half natte broek was geen belemmering.

Ook onderling met de leden was het een heel gezellige dag. Materiaal werd weer ge?nspecteerd voor Frankrijk of het Pinksterkamp. Janny stond voor het eerst in de kantine en deed dat voortreffelijk. Mooi op tijd konden we afsluiten en keken terug op een fijne middag, waarvan we verwachten dat nog wel meer cursisten uit komen voor de kanocursus. Janny, Lidy, Henk, Gabri?lle, Berend, Hans, Eric, Guido, Anne, Leo: allemaal bedankt voor de hulp!