[i]( Elk jaar een verrassing voor de organisatie)[/i]

Ondanks het slechte weer waren er een boel deelnemers voor deze tocht: cursisten en ??k leden ( voor de exacte aantallen verwijs ik naar het logboek). De groep was, als vanouds, verdeeld over een lange of een korte tocht.
Aanvankelijk was Hans van plan twee keer te gaan rijden, omdat we niet alle kano?s mee zouden kunnen nemen, maar door de inzet van de gewone botenwagen ?n de poloboten-wagen konden we alle boten voor de lange tocht naar Borculo brengen. Het opladen koste wel de nodige tijd, omdat niet iedereen zelf wist welke kano voor wie bestemd was.

Ik ben met de lange tocht meegevaren. Tussen de volwassenen waren nogal wat jongeren ( de jongste was 9 jaar oud). Een grote groep, krachtsverschillen, slecht weer, dus werd het een lange, lange tocht.
Er werd in een rustig tempo gevaren, van tijd-tot-tijd op elkaar gewacht en ook, op het water, gerust. Het in- en uitstappen kostte de nodige tijd, logisch met zo?n grote groep. Ter hoogte van de brug bij Zwiep begonnen bij sommige jongeren de pijntjes en de vermoeidheid merkbaar te worden. Gelukkig zag ik nog net de laatste deelnemers van de korte tocht de bocht om varen. Dit gaf weer wat energie.

De weg bij de brug was opgebroken, dus moest de korte tocht ergens anders begonnen zijn. Vlak voor Lochem kwamen de twee groepen bij elkaar. In de groep van de korte tocht vaarden ook drie Canadezen mee. Samen legden we het laatste stuk, met nog ??n overdraging, naar het botenhuis af.
Niet omgegaan en toch nat een nat pak, vermoeid en blij tegelijk. Tevreden kon iedereen ,na het schoonmaken en opruimen van de kano?s, huiswaard keren.
Degenen die er nog g??n genoeg van konden krijgen, bleven met een drankje, naar de diavoorstelling kijken of nog wat na praten, terwijl de vaarleiding de nog de polobotenwagen oplaadde en de laatste restjes opruimde. Tegen 23:00 uur ging ik naar huis.

Ik weet niet wie van de leden het laatst is vertrokken, waarschijnlijk Hans of anders Jan. Bedankt jongens.

Afgelopen zaterdag was het zover. Mijn eerste kanotocht en met mij die van vele andere cursisten van de kanocursus van dit jaar. Tijdens het pinksterkamp had ik al eens een poging gedaan een tocht te varen, maar was toen door wilde verhalen over hoge golven zo bang en krampachtig in de boot gestapt dat ik in de haven al omging. De herkansing vond plaats tijdens de midzomeravondtocht. Het water was rustig, geen golf te bekennen. Het weer was weliswaar wat wispelturig; toen we in Borculo te water gingen begon het wat te miezeren en iets verderop goot het. Maar op het water merk je daar weinig van en het was gelukkig niet koud.

We vertrokken met een behoorlijk aantal boten, waaronder een groot aantal kinderen. In een lange sliert bevolkten wij de Berkel. Om even uit te rusten en wat foto’;s te maken hebben we onderweg een vlot gemaakt, de Berkel was bijna te smal voor alle boten naast elkaar. In de buurt van Zwiep voegde de tweede groep zich bij de eerste, met onder andere twee Canadezen. Zo voeren we Lochem weer binnen, moe, maar voldaan. De jeugd stortte zich op de zoutjes en de nootjes en konden daarbij genieten van een fotopresentatie van eerdere kanotochten (en zelfs van die die we net gevaren hadden, de techniek staat voor niets!). En ook de volwassen sloten de avond na het ophalen van de auto’;s in Borculo onder het genot van een drankje en de foto’;s van de tocht over de Lahn af. Petje af voor alle cursisten en zeker voor de jongsten, dit was onze vuurdoop, ik hoop dat er vele leuke tochten volgen.

Het pinksterkamp werd dit jaar weer eens in Friesland gehouden. Al eerder hebben we Friesland aangedaan n.l. Eernewoude, Ter Kaple en Oosterlittens. Dit jaar waren we te gast op camping ?De Bearshoeke? te Oudega-W. Friesland kent maar liefst 3 plaatsen met de naam Oudega vandaar de aanduiding W. Door het gebruik van de tom-tom kwam een enkeling hierdoor (bijna) in de verkeerde Oudega terecht.
Vrijdag avond kwamen de meeste deelnemers binnen druppelen. De tenten werden opgezet en er werd nog even gezellig een borreltje met elkaar gedronken. De kinderen hadden elkaar al weer gauw gevonden en waren druk aan het spelen. De diabolo was dit jaar erg in trek. Ook de kinderen van andere kampeerders op het veld werden aangestoken en speelden het gehele kamp mee.
Zaterdag ochtend opende Bart het 26e pinksterkamp. We wilden net vertrekken voor de tocht naar Heeg toen eerst Hans P en daarna Jan met zijn zoon Thijs aan kwamen, i.v.m. een ongeluk hadden ze behoorlijk veel tijd verlies, maar gelukkig nog net op tijd. Met ruim 30 personen kanoden we naar Heeg, er stond een fris windje wat op het open water wat golven gaf. De een zegt: gaaf, cool, vet. En voor de ander is het even over een drempel heen. In Heeg kon een ieder even z?n gang gaan, nog wat laatste boodschappen doen en een ijsje eten voor de kinderen. De terug weg werd spannend want we gingen via de poelen terug naar Oudega. Bij het begin stond er al een bord dat het niet geschikt voor kanovaarders is. Dat we een paar overdragingen zouden krijgen wisten we maar het waren er meer dan we verwacht hadden. De broers Gerald en Ron probeerden met succes onder een lage brug door te komen, door op z?n kant op elkaars kano te leunen. Bij de daarop volgende duiker dacht Ron, daar kom ik ook wel onderdoor, maar hij kwam bedrogen uit en haalde een nat pak. Het was wel een mooi gezicht geweest hoe hij te water ging, heb ik horen vertellen.
Voor de koffie ?s avonds gingen 5 mannen met hun kano het water op richting Sandfirden. De rest van de club ging te voet richting Sandfirden. Samen dronken we koffie met Friese koek naast het kerkje van de drie huizen rijke dorpskern. Toen het begon te schemeren bouwden de heren hun geknutselde nachtverlichting op de kano. Het zag er allemaal ingenieus uit wat ze bedacht hadden (allemaal geslaagd) en ze hadden een prachtige ?nachttocht? gehad.
De volgende dag was er de keus uit een lange tocht en een korte tocht. De hele nacht had het geregend. Gelukkig werd het tegen een uur of 9 droog en bleef het hoe genaamd ook droog. Een trieste dag bleef het echter wel qua weer. Daphne had de pech tijdens het spelen op een toestel een wond op te lopen waarvoor ze naar de eerste hulp van het ziekenhuis moest. De deelnemers van de korte tocht hebben op haar gewacht. De tocht werd hierdoor nog korter. Menig kind vond het wachten niet erg, ze konden zo langer met elkaar spelen.
Het gezamenlijk avond eten stond in het teken van het land Itali?. Mocht je denken dat wordt alleen maar macaroni eten heb je het mis, de heerlijkste gerechten kwamen op tafel. En ook nog eens zeer gevarieerd, van Italiaans brood tot verschillende pasta gerechten en van aubergine gerecht tot Italiaanse gehakt balletjes. Als klap op de vuurpijl kwam Henk aangereden met een heuse ijsco kar. Hij rinkelde met de bel en iedereen kwam aangelopen, zelfs de andere camping gasten pikten hun graantje mee. Maandag stapte iedereen weer in de kano richting Gaastmeer. Het laatste half uur begon het te regenen. In de regen kano?s schoonmaken en weer richting camping met de auto. Iedereen moest de tent helaas nat inpakken. Na het kano afladen in Lochem hebben we in de kantine gezamenlijk chinees gegeten, dit was een goede en gezellige afsluiting van weer een geslaagd pinksterkamp.

Op de re?nie in 2005 is er al over gesproken. We gaan nog een keer met z?n allen varen. Met z?n allen, bedoelen we ook de leden uit het verleden(met respect). Maar ja, dat moet wel georganiseerd worden. Omdat er vanuit die doelgroep niet veel gebeurde, heeft het bestuur of toercommissie, de bal opgepakt en werd er een landrottentocht georganiseerd. Ook alle andere leden van de vereniging, inclusief de cursisten mochten deelnemen.

Op 3 juni werden we om 13.00 uur verwacht bij het botenhuis. Er stonden al twee mooie partytenten, voor als het misschien wat minder zou worden, want bij terugkomst zouden we met z?n allen gaan barbecuen. Nu allemaal de boten. We waren benieuwd of er voor iedereen een boot zou zijn, want de leden bleven komen. Voor de zekerheid was de C-7 ook al klaargelegd en die heeft dan ook meegevaren. Sommige leden hadden wel 2 jaar niet gevaren, maar het schijnt bij kanovaren net zo als bij fietsen te zijn, als je het eenmaal kent verleer je het niet. Het ging ons tenminste allemaal goed af, alleen het in- en uitstappen ging bij ondergetekende niet zo goed, maar dat vroeger ook al een probleem.

Diverse leden maakten onderweg foto?s, o.a. Bertus, die in de C-7 zat. Jaap leek dat ook een leuk idee en volgde Bertus? voorbeeld en ging ook staan om alles voor het nageslacht vast te leggen. Maar helaas, daar ging z?n mobieltje en nu kunnen de vissen bellen en foto?s maken. Als je binnenkort nog eens een ringtoon hoort onder je boot, dan weet je dat dat de ringtoon van Jaaps mobieltje is. Heel jammer, ?k was erg benieuwd naar de foto?s.

Bij de 1e stuw werd alles overgedragen en zijn we doorgevaren tot aan de koepeltje van Staring. Hier hebben we lekker in de wei gezeten, wat we trouwens wel eerst even aan de eigenaar van het land hadden moeten vragen, dit kwam de boerin ons even vertellen. (De volgende dag is er een bos bloemen bezorgd met onze excuses). Nadat we een hartig hapje van Hannie hadden gekregen, ze was er zelf jammer genoeg niet bij, zijn we aan de terugtocht begonnen.

Bij aankomst bij het botenhuis, stond er een geweldige barbecue klaar en hebben we heerlijk samen gegeten. Ook de leden, die naar Scheveningen waren geweest waren op tijd terug en konden gezellig meedoen.

Vanaf deze plaats wil ik alle mensen, die dit alles verzorgd hebben, heel hartelijk dank zeggen. Het was een smakelijk einde van een hele gezellige middag.