Sault Brenaz (F) Mei vakantie 2007

Deze keer met ??n auto en in ??n keer naar Sault Brenaz gereden. Dank zij de TOM TOM van Leo linea recta in krap 11 uur. Dit jaar zijn we met zijn vijfen. Leo, Tobias, Guido , Corrie en Eric. Met het vooruitzicht van zon en rust wilde Corrie het wel wagen met deze vier mannen. Het was een hele drukte op de camping aan de wildwaterbaan. Klaarblijkelijk waren we niet de enige club die van het mooie mei-weer wilden genieten. Ook Belgen, Russen, Fransen, Duitsers en natuurlijk een serie Nederlanders had deze fraaie WW-baan met camping weten te vinden. Wij hadden het jongste lid (dat wil Zeggen net ingeschreven, van Njord bij ons. Onze webmaster Guido van Capelleveen leek het leuk ook eens wild water varen te gaan proberen. Als niet-lid bleken de huurkosten voor een week hoger dan lid worden, dus zo wordt je vanzelf lid, nietwaar. Op dag ??n eerst maar eens warm varen en het traverseren op WW1 leren beheersen. De truc zit hem in het blijven kijken waar je heen wil varen. Als je dat maar doet zit je vanzelf goed in de boot, kant je ook genoeg op en leer je dat traverseren eigenlijk kinderspel is. Maar ja je moet natuurlijk wel willen kijken naar waar je heen gaat. Guido leek meer oog te hebben voor de punt van zijn boot, de waterspiegel, die gevaarlijke witte golven en kon dus na een fraaie ongeplande draai gaan zwemmen. Gelukkig is dat ook zijn sport (hij waterpoloot) dus dat zwemmen deerde hem niet. Het water was ook niet koud en op de kant stond je gelijk weer in 25-28 graden zon. Enfin einde dag ??n leverde hem de kunt van traverseren op WW1 op.

Op dag 2 gingen we het WW2 deel op om daar te leren invaren en de golven te leren beheersen. Opkanten, ver weg kijken naar war je heen wilt en gevoel krijgen voor de golfjes en keerwaters was nu de kunst. We daalden ook af naar de Rhone door de watervalletjes in het WW2 deel te pakken. Terwijl Eric, Leo en Tobias over de hoofdstroom scheerden en de ?S? bocht namen om van de rechter naar de linker oever over de top van de wals te schieten, oefende Guido het uitvaren of ging gewoon lekker chillen. Muziekje erbij en even werken aan het admin-panel van de website van NJORD. Aan het einde van de middag sla ik zelf door een onverwachte manoevre om net achter de laatste brug. Ik laat per ongeluk mijn peddel los en zoek aan de kant gekomen naar mijn peddel. Die moet in de buurt van de boot drijven , maar dat is niet het geval. De boot wordt door Leo en Tobias geborgen en ik blijf zoeken naar mijn peddel. We hebben weliswaar een reserve peddel bij ons, maar dan toch wil je je peddel niet kwijt. Na 20 kinuten zie ik hem uit het gat schieten. De wals heeft de peddel al die tijd onder water gehouden. Ik ben blij dat ik mijn pedel weer terug heb. ?s Avonds lekker op de Skottelbraai iets lekkers maken, een flesje wijn erbij, wat wil je nog meer?

Nou op dag 3 wisten we wel wat we erbij wilden. Hadden we op de eerste en tweede dag wel in de late middag een onweersbuitje gehad, dag drie begon overduidelijke erg nat. We stonden dan ookk pas rond tienen op en belsoten deze dag naar Lyon te gaan, dat zo?s zestig kilometer westwaarts ligt. In Lyon bleek de regen verdwenen, hoewel het wel wat fris (12-15 graden) was. Enfin na wat slenterwerk door de stad, de bezichtiging van een leenfietsenproject, een lekker verwarmd terrasje opgezocht waar we de lokale Franse salades hebben uitgeprobeerd. Buikje rond besloten we de berg op te gaan klimmen om zo de Kathedraal van Lyon te kunnen bewonderen. Via het Amphitheater en de binnenstad zochten we de auto weer op en reden terug naar Sault Brenaz. Het was nog steeds droog, dus we konden wel gaan wandelen naar de lokale kruidenier. Heen was dat leuk en droog, maar terug moesten we er weer aan geloven. Het kwam met bakken uit de lucht, maar vooral Leo deed net of er niets aan de hand was. Gelukkig konden we koken onder de Tarp (een soort luifel) en vergaste Guido ons op met mooie muziek van de Top 2000.

Op dag 4 klaarde het weer op en werd het ook weer warmer. Dat kon je niet zeggen van onze wetsuites en andere kledigstukken die we aan moesten doen om te gaan kanovaren. Die waren nog drijfnat en dat ios even doorbijten om je dan in zo?s pak te hijsen. Maar na drie minuten heb je het weer warm en dan wacht de fraaie baan van sault Brenaz. Vandaag is het tijd voor de bovenbaan met WW2 en later WW3. Guido komt er redelijk door heen. Dan is het tijd om nu de chute (WW3 te nemen en het parcours wat daarachter zit. We doen dat verschillende keren en met wisselend succes. Dan wil Guido het ook wel eens proberen en wat denk je. Hij schiet goed door de chute en weet ook de lastige WW3 pasage na de tweede brug te nemen. Zonder omslaan heeft hij na drie dagen een WW3 traject genomen. Dat is even slikken voor ons, maar een hele prestatie voor ons jongste lid.

Dag 5 staat in het teken van, nog even varen en dan verplaatsten. Terwijl Leo en Eric aan het varen zijn en de gehele baan een keer of drie nemen, breken Corrie, Guido en Tobias de tenten af en pakken het meeste in. Vanaf 12:00 gaan Eric en leo helpen met het inpakken en rond 13:30 rijden we weg met bestemming Hunique (F) nabij Basel (CH). We rijden door de Franse en Zwitserse Alpen en zien onderweg heel wat rivieren die ook vlakwatervaarders doen smullen. Wisten jullie bijvoorbeeld dat nabij Sault Brenaz de Saone, Ain, en de Rhone lopen. De Gorges de l?Ain is een fraai stukje, waar we langs hebben gereden. Nabij Basel wordt het op deze vrijdagmiddag druk. We kiezen een alternatieve route via Liestal naar Basel en belanden tegen 18:30 in Hunique (F). Daar ligt ook een fraaie WW baan zo hadden we op Internet gezien ( Zie apart artikel). We verkennen deze baan en informeren naar de mogelijkheden om de nabij gelegen Gite te kunnen huren. Iets zegt me dat we hier terug gaan komen. Daarna even het Zwarte Woud in gereden om een Gasthof te zoeken. Gasthof Engel blijkt een goede keus en kort daarna zitten we achter een lekker Weizenbier en een echte Duitse maaltijd. Terwijl het ?s nachts fors doorregent, (gelukkig staan we niet op de camping) begint dag 6 weer droog. We rijden naar huis toe en komen rond 15:30 in Nederland aan. Leo pakt snel zijn bagage over en snelt naar zijn Yvonne toe. Die heeft hij zes weken moeten missen omdat zij in Nepal een weeshuis met gehandicapten is wezen bezoeken.

[img]https://www.lkv-njord.nl/images/saultbrenaz2007a.jpg[/img]
Tobias: Na hard werken is het goed rusten

[img]https://www.lkv-njord.nl/images/saultbrenaz2007b.jpg[/img]
Eric: De ?S? op de surftop van de wals

[img]https://www.lkv-njord.nl/images/saultbrenaz2007c.jpg[/img]
Guido: De chute (WW3) goed genomen

[img]https://www.lkv-njord.nl/images/saultbrenaz2007d.jpg[/img]
Leo, de chute (ww3) is smullen!

[img]https://www.lkv-njord.nl/images/saultbrenaz2007e.jpg[/img]
Lyon: Franse salade ??Mmm lekker?

[img]https://www.lkv-njord.nl/images/saultbrenaz2007f.jpg[/img]
Leo, Weizenbier bij Gasthof Engel (D)

We kijken allemaal terug op een lekker weekje WW varen en vakantie vieren. Elke dag lekker gevaren en tegelijk uitgerust en genoten. Vraagt om herhaling en we hopen dat volgend jaar ook anderen deze belevenis willen mee genieten.

Eigenlijk stond de bollentocht op de vaarkalender. Maar waarom zover rijden als de bollen toch al uitgebloeid zijn? Daarom werd de tocht veranderd in een rondje Linschoten/Montfoort.
Ik zou vooral meegaan voor de bollen, maar dit lokte mij ook wel. Eerst wilde ik nog de kids meenemen, die hadden ook wel zin. Maar toen de weersvoorspelling: Oeioei, veel neerslag, windkracht 5-7. Nee, geen weer voor kinderen, dus gaf ik alleen mijzelf op. En er waren nog vier volwassenen die het aandurfden met deze voorspelling eraan te beginnen: Remco, Anne, Lidy en vaarleider Gabri?lle. (De dames in de meerderheid)
Het was een vroege start, maar nog droog. Onderweg viel al het een en ander, maar wonder boven wonder was het droog in Montfoort bij het startpunt voor de Linschotertocht. We gingen een rondje varen van 19 km dus we hoefden niet te pendelen (kon ook niet met ??n auto). Lidy verbaasde ons met haar goede achteruitrijkunsten met de botenwagen. Soepeltjes! Het eerste stuk over de Hollandsche IJssel was tegen de wind in. Een hele beproeving, maar het bleef redelijk droog van boven. Af en toe kwam er een plezierbootje langs, maar opeens kwam er een sloep met wat meer vaart. Die minderde nauwelijks vaart en ik kijk even om en zie Anne zo in het water zakken. Wij op de golven keren en terug naar Anne peddelen. Lidy klom uit de boot en hielp hem op de kant. Droge kleren aan en tot slot een koek en weer terug in de boot. Vermoeid door de tegenwind voeren we door het prachtige plekje Oudewater. Bij het sluisje via een gammel kanostoepje eruit en brood gegeten. Toen door een prachtige slingerbeek naar Linschoten waar we even pauzeerden. En weer voor de wind naar Montfoort waar we toch sneller dan verwacht arriveerden. Van half elf vertrek tot half vijf aankomst met dus flinke wind, maar v??l droger dan verwacht! Boten weer opgeladen en naar Lochem gereden. Het was een heel gezellige dag. Thuis hadden ze de handen vrijgehad voor moederdag baksels. Ik mocht op allerlei plekken niet komen of kijken. Dat is dus een handige dag om te gaan kano?n. Volgend jaar weer zo plannen.