Dat waren mijn woorden. Dit in analogie met die van de gladiatoren die de Romeinse keizer groetten alvorens zij het strijdtoneel in de arena betraden. Ik zat, net als Leo de Jong en 33 andere NKB leden, in een kano voor de transportbaan die ons vanuit het water naar de vijf meter hoger gelegen startpositie van de DWD WW baan in Zoetermeer bracht.
De NKB (Nederlandse Kano Bond) organiseerde als proef een drietal bijeenkomsten waar WW-3 vaarders (je moet Wild Water klasse 3 beheersen) de nieuwe DWD (Dutch Water Dreams) baan in Zoetermeer konden uitproberen. De NKB levert daar ervaren instructeurs bij die je begeleiden in het avontuur dat deze WW baan van Olympische klasse brengt.
Tobias Walraven heeft zijn droom een eigen wildwaterbaan met de hulp van vele sponsoren weten in Zoetermeer weten te realiseren. Daar werd een kopie van de Olympische WW baan van Peking 2008 nagebouwd (eindelijk bouwen wij eens wat na ipv dat de Chinezen onze dingen nabouwen).
Enfin Leo en ik oefenden eerst in de uitstroom van de DWD baan op het traverseren (door een sterke stroom van links naar rechts varen) en eskimoteren in wildwater. Nadat we dat een uurtje gedaan hadden, volgde de onvermijdelijke gang naar de WW baan, die als erg snel, met veel waterdruk, eigenlijk nu de moeilijkste kunstmatige WW baan ter wereld genoemd werd. Niet iets om je motivatie en zelfvertrouwen een boost te geven, toch? Enfin, Als je in Zoetermeer bent, moet je hem ook beleven nietwaar. Na een goede instructie wat te doen als je omslaat, “Vergeet het eskimoteren maar”, “Benen voortuit”, “handen gekruist tegen de borst”,” zwemvest vasthouden en op tijd lucht happen”, “niet gaan zwemmen, tenzij je per ongeluk in een keerwater belandt”. Gelukkig kwamen er ook adviezen hoe door de maalstroom te varen. Eerst traverseren door de uitstroom van de drie 17m3 per seconde producerende waterpijpen heen varen, dan door de baan heen, “Sneller blijven dan het water, peddelen, peddelen en nog eens peddelen, op tijd opkanten en rechtop blijven zitten, niet naar voren en zeker niet naar achteren hangen.
Enfin, daar ga je dan, De ultieme uitdaging tegemoet, je adrenaline gehalte stijgt met het traag opklimmen van de transportbaan. Boven even oriënteren op de traverse en de daarna liggende baan. Die ziet eruit als die van Sault Brenaz, alleen veel sneller, veel langer en moeilijker. Waar Sault Brenz, rustpunten kent, is het hier 300 meter feest. De keerwaters zijn namelijk klein en niet makkelijk in te varen. Maar daar is het dan ook een Olympische baan voor. Het keerwater ging prima, en dan vol gas vooruit door de eerste waterversnellingen, links, rechts, snelheid, corrigeren, opkanten, boogslag, correctie, en voor je het weet ben je 75 meter verder, Dan plots een rare stroom van links, peddelsteun, dat gaat net goed, Hup daar is de volgende golf al. Oef, net te laat, we kapseizen, Geel-achtig water, veel beroering. O, ja vergeet het eskimoteren maar, Spatzeil los en zwemmen dan maar, het water is wel koud, Ah daar is licht en lucht, snel lucht happen en benen vooruit. Hee zo afdalen is ook kicken. Ehh. Nu wordt het wel heftig, onder water, golven, Ik heb niets in te brengen, Lucht happen, benen vooruit, handen gekruist op de borst, Ik vang vlagen tekst op van de langs de kant staande NKB hulpkrachten die aanwijzingen schreeuwen. Van mij mogen we nu wel aan het einde zijn, Het water is toch best fris met 6 graden ondanks de wetsuite, de thermokleding en goede uitrusting. Ja joepie, ik heb de resterende 225 m overleefd en ben in de uitstroom aangeland, ik zwem naar de kant en klim op de vlonder. Rillen, om weer warm te worden en bewegen dus. We hebben net die lezing over onderkoeling achter de rug. Terwijl ik mijn boot leeg en peddel op zoek, (alles komt vanzelf in het uitstroombassin), bedenk ik me dat ik nog foto’s maken wil. Ik ren naar boven en zoek de NKB official die mijn toestel bewaard. Ik schiet nog net op tijd een paar plaatjes van onze instructeur en terwijl het toestel zich hersteld van de afgegeven flits, zie ik Leo de Jong mooi door de baan schieten. Net als wil afdrukken, raak hij een oranje baanvernauwer en slaat om. Ik heb hem nog net op 90 meter te pakken. Knappe prestatie.
Hoe gek moet je zijn om dit allemaal te willen? En nog leuk te vinden ook. Ik had het, net als Leo, voor geen goud willen missen. Over vier weken mogen we weer. Hoop wel dat het water iets warmer is. De DWD baan is niet makkelijk, maar wel fantastisch. Om WW te leren is die te snel.
Met jou, Njord lid, ( ook al weet je dat misschien nog niet), gaan we binnenkort naar de Erft, Lippe of Hohenlimburg. Maar als je Sault Brenaz WW ¾ redt, is het kicken.
