Verslag Pinksterkamp 2006
Dit jaar werd het traditionele Pinksterkamp gehouden in Noorden, een piepklein dorpje ten noorden van de Nieuwkoopse plassen. Een mooie camping, gekenmerkt door een aantal veldjes afgeschermd door een forse haag of bomenrij. Dit had als gevolg dat we (bijna) een veldje voor ons priv? hadden met volop ruimte in het midden. Het uitzicht vanaf de plekken was weids en pal naast ons lag een groot grasland. Even verder een flink terrein om te voetballen. Schoon sanitair en een bakker die op de camping bezorgt. En uiteraard volop vaarwater in de zeer nabije omgeving. Kortom, een aanrader voor degenen die ook eens priv? in dit gebied willen varen.
In het totaal hebben 45 mensen het kamp bezocht, weliswaar in wisselende samenstelling, maar toch een flink aantal. De meesten waren er op vrijdagavond al (nog bij licht!!!) en na het verplichte onderdeel ?tent opzetten? was de eerste bijpraatborrel al snel een feit.
De volgende ochtend voerde Bart ons door het inleidende ritueel heen (met spiekbriefje) en werd door de sterkste mannen de vlag gehesen.
Dit jaar waren de fam. Kers (Gabri?lle, Berend, Bart en Nicole) en v.d. Berg (Guus, Marlies, Rick en Koen) voor het eerst van de partij. Een gezellige aanwinst. Ze mogen blijven.
Tijdens de aankondiging van dit kamp in de Kanobabbels werd al vermeld dat er een aantal ?vernieuwingen? zouden plaatsvinden. Welke uiteraard ook ge?valueerd moeten worden. Het is mijn voorstel dat ik in dit verslag de veranderingen kort zal beschrijven, waarna er dan via de digitale nieuwsbrief volop gereageerd kan worden. Per slot is het Pinksterkamp van ons allemaal en is een ieder erbij gebaat het (zoveel mogelijk) naar de zin te hebben. Ook voor de Pinksterkampcommissie is opbouwende kritiek zeer nuttig en dus welkom.
Maar goed, we gaan verder. De eerste dag, zaterdag, waren er 2 tochten. De gebruikelijke lange tocht volgens het programma en een 2e tocht speciaal voor de zelfstandig varende kinderen. Het idee hierachter was dat de kinderen een lange tocht vaak te veel vinden en ze te veel opgejut moeten worden. Nu echter lag de route en de afstand volledig in hun handen. Iedere 20 min. was een ander kind vaarleider (per dobbelsteen besloten) en dit kind mocht bepalen waarheen we voeren. Ondergetekende was mee en eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik de gevaren tocht niet meer kan herleiden z? ingenieus werden we onder lage bruggetjes en door heus oerwoud geleid. Een ijsje halverwege vervolmaakte het geheel. Ik heb genoten van het enthousiasme van de kinderen.
?s Avonds werd door Leo Lucas een geweldige tweekamp voor de jeugd georganiseerd, waarvan zeker niet in de laatste plaats de volwassenen genoten hebben!!! Beregezellig, goed tegen de kou en een oefening in samenwerken.
Vervolgens was er, i.p.v. de traktatie bij de koffie, gezorgd voor een lokale borrel. Deze werd door een ieder aangekleed met een snackje op een gemeenschappelijke tafel in de luwte van de caravan van de fam. van Vliet en zorgde zodoende voor een gezellige sfeer. De reden achter deze verandering was dat eenieder na het varen wat meer tijd voor zichzelf had om rustig te eten, iets totaal anders te doen of actiever met de kinderen bezig te zijn, voordat het plenaire gedeelte begon.
De volgende dag, alweer behoorlijk goed weer trouwens, werden wederom 2 tochten gevaren volgens dezelfde formule als zaterdag. Hoewel ik dus niet bij de lange tocht aanwezig was, kan ik uit verhalen opmaken dat het een lange, afwisselende en mooie tocht geweest is. Voor de kindertocht hadden we vandaag de afspraak dat we niet voor 15.00 uur terug op de camping mochten zijn. Dit om te voorkomen dat een vaarleider zou zeggen ?mooi, ik kies voor een route terug naar de camping?.
Het vaargebied is erg afwisselend en wordt gekenmerkt door smalle kronkelende slootjes, breder water en flinke plassen. De begroeiing is weelderig. Op gezette tijden vind je een plaats om aan te leggen, soms zelfs met toilet. Vanwege het pinksterweekend was het ook druk met huurboten, welke regelmatig omsloegen. Als dappere Njordezen hebben we natuurlijk een heuse redding uitgevoerd.
Diezelfde avond werd i.p.v. het traditionele pannenkoeken bakken gekozen voor een heel andere opzet. En wel in de vorm van een Franse avond. De club had voor uiensoep en stokbrood gezorgd, terwijl een ieder wat kaasjes en een salade had meegebracht. Het geheel werd feestelijk op gemeenschappelijke tafels uitgestald. Het was een lust voor het oog! De ene salade nog fraaier en smakelijker dan de andere. En bovendien allemaal verschillend, terwijl dat van tevoren niet was afgesproken! Tot onze eigen verbazing ging alles vrijwel op. Tot deze verandering werd besloten omdat de meesten weleens iets anders wilden dan pannenkoeken ?n om de betrokkenheid van een ieder bij de maaltijd groter te maken.
Deze Franse avond werd besloten met een spel jeu de boules onder de bezielende leiding van Leo de Jong. Onder het genot van een drankje werd er behoorlijk fanatiek gespeeld, echter de einduitslag is me ontschoten.
De derde en laatste dag vond er weer een scheiding der geesten plaats. Een groepje van 7 man toog naar het strand van Katwijk om er onder leiding van Eric te gaan brandingvaren, terwijl de resterende vaarders ?zowel jong als oud- nog een korte tocht hebben gevaren.
En zo kwam een einde aan een enerverend, gezellig, sportief en zonnig weekend.
Dank allemaal voor jullie flexibilteit om een aantal zaken anders te doen. Nogmaals: schroom niet je ongezouten mening te geven. We zullen er iets mee doen.
Yvonne Both
Brandingvaren Katwijk aan Zee 5 juni 2006
Katwijk aan zee, Pinkstermaandag in de ochtend. Een serene rust. Verstoord door twee auto?s en 7 brandingbootjes. Met Corrie voor de geestelijke begeleiding hijsen Eric, Tobias, Jan, Gabrielle, Bart, Leo en Sangita zich in hun wetsuit. De zee is volgens zeggen een graad of 12/13. Zo voelt het niet. Het bekende gevoel dat het water langzaam in het pak omhoog komt. De grote zee en de man die zich kleiner voelt worden.
Maar dan die blik in de ogen?? een heerlijke branding. Met je bootje er tegenin. Golven die over je heen slaan. Zout water. Met een paar stevige peddelslagen ben je aan de andere kant van de branding. Het steven wordt gekeerd. Niet meer richting Engeland, maar weer richting Polen. Wachtend op die mooie golf waarop je bovenop wilt surfen en die je over de duinenrij gaat werpen. Ja, ja?.o, wat is dat lekker. Achterover leunen. Even niet?. en de punt duikt voorover, raakt de grond en jij duikelt koppetje. Dit moet iedereen meemaken. Jan voelt zich helemaal happy in de golven en pakt de meeste surfgolven. Rechtop, dwars, overdwars en ondersteboven; in alle standjes zien we Jan langskomen. Ook de anderen doen flink hun best. Met het vorderen van de middag komt er nog wat bekijks, al blijken profi kite surfers meer tot de verbeelding te spreken.
Aan het eind van de middag wordt de zoute smaak in je mond vervangen door die van een verse haring met ui. Het leven is verrukkeluk.
Het leuke van brandingvaren is dat iedereen het kan. Maar dat nog niet iedereen dat weet. We hopen daarom dat volgende keer nog meer mensen meegaan. Want voor even ben je weer een kind dat in de golven speelt. Met een week lang zand in je oren, zodat de herinnering aan die mooie surfgolf telkens weer terugkomt.
Leo
