VERSLAG MANDJESWAARD TOCHT
Zie ook http://www.lkv-njord.nl/fotoboek.php?id=172
Vroeg op, op zondag 1 september, want we gaan een mooie
tocht varen. Omdat ik ’s ochtends nog snel even mijn mail heb gecheckt zie ik
daar als deelnemer Leo staan. Helaas heb ik gemist dat hij mee wil met de
Lauwersmeer tocht en niet met de Mandjeswaard tocht. Dus na diverse mislukte
telefoontjes vertrekken we naar de omgeving van Kampen.
Een mooi veld van 7 deelnemers; Lidy, Jannie, Eric, Hans
Maarse, Hans Nobbe, Marcel Overvelde en Maarten van Beek.
De instapplaats is Grafhorst; een oud klein plaatsje waar
veel huizen op een terp liggen, stammend uit de tijd dat de Zuiderzee nog voor
hoog water zorgde. Er staat veel wind; 4 tot 5 Beaufort uit Westelijke
richting. Het eerste deel door de polder gaat eenvoudig door de wind schuin van
achteren. Vlak voor het Zwarte water pauzeren we kort door middel van een
vlotje omdat er geen aanlegmogelijkheden zijn. Er komen soms hele grote
motorjachten de bocht omzetten. Daarna het Zwarte water op. Eerst in Oostelijke
richting door de smalle vaargeul met een bocht om het natuurgebied heen. Heel
lastig varen omdat de golven je rechts in het riet willen duwen. Ondertussen
varen er links van ons plezierboten langs wat de ruimte helemaal klein maakt.
Sommige van ons hebben moeite om de boot op koers te houden. Na een kleine
kilometer begint het volgende deel van de tocht en kunnen we aanleggen en
uitrusten.
Daarna vol in de wind het Zwarte water op naar het westen.
Het is vermoeiend varen met de 4 tot 5 Beaufort wind en het tempo ligt laag; we
varen ongeveer 2 tot 3 km per uur. Een aantal kan een hogere snelheid namelijk
niet bijhouden. Maar stil liggen om te wachten gaat ook niet; dan pakken de
golven je en heb je kans om om te slaan. Beter is het langzaam tegen de wind in
te varen. We varen ver uit de kust en zien niet veel van het natuurgebied zuid
van ons. Er komen donkere wolken over.
Na 2 uur knokken mogen we door een smalle vaargeul met
staken weer de polder invaren. Al snel leggen we aan om echt op adem te komen.
Het laatste deel van de tocht gaat best snel ondanks dat
iedereen moe is. Na afloop van de 20 km vind een aantal van de deelnemers dit
de zwaarste tocht die ze ooit gevaren hebben, maar iedereen is trots dat het
goed is gegaan. Ik als vaarleider al helemaal. En hulde aan Marcel die pas 2
keer eerder heeft gevaren en zeker niet mee was gegaan als hij vooraf had
geweten hoe zwaar de tocht zou zijn. Maar nu ziet hij dit als een mooie
ervaring.
Geschreven door Maarten van Beek
