Als je je collega’s vertelt dat je Pinksteren in een tentje op de camping hebt doorgebracht, wordt je toch wel beetje voor gek verklaard. Tja, het is er de lente niet naar. Toch hebben we het wel eens slechter meegemaakt. Een jaar of tien geleden zaten we in Winsum, ja ook in de buurt van waar we nu waren, en was het zo slecht dat een aantal deelnemers voortijdig huiswaarts keerden. Dat was nu niet het geval. We begonnen weliswaar met regen op de zaterdagochtend maar dat ging voorbij en daarna is het het hele Pinksterweekend droog gebleven. Helaas was het veldje behoorlijk nat en veranderde van lieverlee in modderige stukjes. Helaas moesten we het zonder zon stellen.Dit jaar was de groep 22 personen groot en was de helft jonger dan 20 jaar wat toe te schrijven was aan het grote aantal jonge introducees, waaronder een Argentijnse jongedame genaamd Iara, die een jaar in Nederland op leerstage was.
Op zaterdag stond de stad Groningen op het programma. Enigszins verlaat met auto’s en karren naar het centrum van Groningen om de singel rond het centrum te bevaren. Alleen Janneke en haar vriend Jelle kozen er voor Groningen met de benenwagen te bekijken. Met de Njordees met jeugdige bemanning en een grijze en rijpere stuurman, met een groepje kajakkers eromheen, waren ook wij die middag ook een bezienswaardigheid en zijn op heel wat plaatjes vastgelegd. De tocht was de moeite waard. Veel te zien, het fascinerende museum en de moderne gebouwen er omheen, prachtige architectuur, de Martini-toren en woonboten in goede en vervallen staat, waarbij opvallend veel tot woonboten omgebouwde oude vrachtschepen. Eenmaal meerden we met de Njordees aan een bouwvallige woonboot aan. Een van de jongens wilde met de peddel op de deur tikken, maar deed het uiteindelijk niet, bang er door heen te slaan, en de boot bleek toch nog bewoond te zijn. Vlak bij de Martini-toren werd een pauze ingelast om even het centrum in te lopen. Natuurlijk richting Martini-toren, prachtig maar helaas daarachter een kermis. In dit geval geen helaas voor de jongeren, want die hadden meer oog voor de kermis. Nienke en Simon pakten nog snel even een bloedstollende attractie waarbij de gedachte alleen al mij misselijkheid en bibberende knieën bezorgden. Anderen kozen voor snack en suikerspin. Na dit prachtige uitstapje de avond erop aan de barbecue. Het vuur daarvoor was tevens een aangename warmtebron. Een uitermate gezellig avond, waarbij aan het einde van de avond de jeugd zich terugtrok op een idyllisch plekje van deze overigens prachtige camping.
Op eerste Pinksterdag sloot Eric zich bij ons aan. Die dag twee te varen tochten naar keuze. Een deel nam de lange tocht van ca. 20 km wat met name door het buitengebied voerde, waar ook de jongere jeugd Eveline en Rick aan deelnamen die de tocht goed wisten uit te varen, een mooie prestatie. Evenals Simon, die voor het eerst in een kajak stapte en bij de start al wiebelend en onwennig zijn weg moest zoeken maar uiteindelijk de slag goed te pakken kreeg. Heel bijzonder als je nog nooit hebt gekajakt. Lidy en ik sloten ons aan bij de groep van de korte tocht, wat een rondje Appingedam inhield. Een leuk plaatsje met een heel aardige nieuwe haven en een prachtig oud grachtje tussen de huizen door. Maar wat was het er een stille boel. Rondje Appingedam bleek toch wel wat kort te zijn en we voelden er wel voor om door te varen naar Delfzijl, dat nagenoeg aan Appingedam vast ligt. Een deel van onze groep koos ervoor om terug te gaan waardoor er die dag uiteindelijk zelfs drie afstanden zijn gevaren. Met een klein groepje (zie foto’s Delfzijl) door naar Delfzijl. Daar naast het centrum uit de kano en richting haven gelopen. Ook daar een kermis, waar we ons eerst door moesten worstelen alvorens in het havengebied te komen. Ook daar konden we over de mensen heen lopen, bleek er van alles te doen te zijn, kraampjes en allerlei demonstraties. Onder andere een man met een paar straalmotoren onder zijn voeten die met veel kracht water uitspuwden en hem rechtstandig omhoog stuwden. Een duiker in een bak water, abseiling en straatartiesten met o.a. Jack Sparrow. Met moeite een plaatsje op het terras en aan het ijs en appelgebak. Nadat we vervolgens nog het grote marineschip hadden bekeken, op verzoek van Nienke, terug naar de kajaks en weer richting Appingedam en camping. Leuke tocht door een hoofdzakelijk bewoond gebied, met natuurlijk weer enkele dure wijken waar het jacht aan de eigen tuin ligt aangemeerd. Op de terugweg nog even aangelegd bij de plaatselijke kanovereniging en hun bijzonder beeldwerk aan de overkant op de foto gezet. Uiteindelijk toch nog zo’n 13 km gevaren. Van de drie groepen als laatste terug en we konden voldaan de dag afsluiten met heerlijke koek uit de streek. Gelukkig had Bert weer een kuub oud meegenomen en werden de vuurschaal van Marlies het kacheltje van Bert en Ineke aangestoken en zaten we uiteindelijk wat te doezelen rond de vuurtjes. Althans de oudjes, want de jeugd had weer hun plekje buiten de camping opgezocht.
Tweede Pinksterdag nog een korte tocht en dan naar huis. Net als de dag ervoor een start aan de camping in de tegenovergestelde richting van Appingedam. De Njordees was weer bemand met een andere bemanning. Gijs-Jan en Kirsten kozen voor een canadees. Ineke’s kleinzoon Samuel mocht deze tocht op eigen kracht varen en liet zich niet onbetuigd. Dapper peddelde hij tussen de andere boten en een Duracell kanootje was er niets bij. Uiteindelijk was ook zijn batterij leeg en nam Bert hem op sleep. Na 45 minuten pauze en daarna dezelfde weg weer terug. Ging vlot, maar het tempo van de canadees bleef wat achter, waarop Simon de plaats innam van Kirsten, die zich de dag ervoor al had bewezen in de kajak en daar duidelijk harder mee kan varen dan met een canadees. Het tempo van de canadees verdubbelde ongeveer en de achterstand werd snel goed gemaakt. Rond 18. 00 uur was iedereen weer in Lochem en kon worden teruggezien op een mooi weekend in een mooi kanogebied. Zie fotoalbum
https://www.lkv-njord.nl/fotoboek.php?id=165

Gletscher-meren 2013

Foto’s op https://www.lkv-njord.nl/fotoboek.php?id=163 en https://www.lkv-njord.nl/fotoboek.php?id=164&order=volgorde_id&sort=ASC&limit=0
Vanwege de examens en in het buitenland vertoevende collega WW vaarders werd het meivakantie-programma anders dan andere jaren ingevuld. De reis ging naat de Alpen en vanwege de weers-verwachtingen werd het Zwitserland Weggis aan het Vierwoudstrekenmeer. Hoewel de fotos’bij na anders doen vermoeden, begon de reis niet met ADAC hulp maar met een voorspoedige reis naar camping Gerberied nabij Weggis. Een “niks”-camping waar we met veel plezier bij boerin Sylvia en boer Rene hebben gestaan. Op een heuvel aan de bosrand met zicht op de Alpen en Alpenweiden. Geluiden van koeiebellen, geiten, roofvogels en verder niks. Maar wel met verwarmde douches een keukentje en hartelijkheid omlijst met prachtige natuur die bloeide. Een zee van bloemen en bloesem wuivde ons in de wind toe. Het vaarprogramma bevatte zowel wild water als toertochten. De bestemmingen werden (gekozen op basis van weer, wind, bezienswaardigheid en natuurschoon, gevarieerd. Op dag 1 de Stad Luzern met haar fraaie brug over de de Reuss, middeleeuwse binnenstad en terrassen. Dag 2 bracht een WWII tocht over de Reuss van Bremgarten naar Gebernsdorf. Dag 3 bevoeren we de Urnersee met zicht op het Gotthard massief en historische plaatsen zoals de inzweerplaats Rutli en pittoreske Bauen. Onderweg fraaie klotsgolven, hoge rotswanden, raderboten en een zwerm militairen in speedboten. Dag 4 werd een wandeldag de Rigi op. Enkelen benutten de gondel en tandradtreinen van de RIGIBAHN. Boven werd gewandeld door de nog verse sneeuw van 10 dagen oud en menig foto geschoten. Dag 5 werd gesplitst gevaren. Vier van ons togen naar het middeleeuwse Küssnacht, een van de steden aan het vierwoudstrekenmeer. Anderen togen naar het nabij gelegen Muotadal waar de rivier de Mouta een WWII+ met twee WW III passages bood. Na zorgvuldige bezichtiging te water. Dat werd door Eric te letterlijk genomen. Zijn boot wist de Muota tot de Stuwdam af te zakken. De overige vaarders kwamen niet erg ver. De enorme regenbuien in ogenschouw nemende hebben we geen nieuwe poging gedaan. Maar de Muota blijft op ons programma staan. De avonden brachten we samen in de Tipi van Bert&Ineke door bij een heuse houtgestookte kachel. Best lekker als het buiten afkoelt tot 5 graden. Maar we hadden ook meerdere dagen van 22 graden en zon en kwamen bruin gebrand  en voldaan zaterdagdagavond thuis

Facelift Botenhuis 2013

Foto’s op https://www.lkv-njord.nl/fotoboek.php?id=160 

De afgelopen weken is onder bezielende regie van Gabriëlle gewerkt aan een gedaanteverwisseling van ons botenhuis. De entree werd aangepakt. Een schuifwand verscheen, De hal werd geschilderd en er verscheen een ordentelijke schappenwand. In de kantine verscheen eerst een houten wand, daarna kwamen er fleurige rolgordijnen en de forwand wordt vernieuwd. Tussentijds wist Johan het toilet geheel te renoveren en ontstond een fris, representatief botenhuis. Binnenkort helpen leerlingen van het Staringcollege ons nog met het verven van de buitenkant van het gebouw. Resteert het opknappen van het dakleer, maar dat is meer voor de zomermaanden. Berend wist de kleine tafeltjes om te dopen in mooie brede praattafels.

Alle vrijwilligers zoals Anne, Hans, Berend, Johan, Jannie, Gabriëlle e.a. (ik vergeet vast iemand) hartelijk dank voor deze opfrisbeurt. Ik weet nu waar het werkwoord opleuken vandaan komt.

Rhein / Erft April 2013

Foto’s op https://www.lkv-njord.nl/fotoboek.php?id=159 

Een tochtje om niet snel te vergeten. Albert kwam op het goed idee om op de Rhein nabij Dusseldorf te gaan varen, als combinatie met een bezoek aan de wildwaterbaan en rodeogolf in de Erft nabij Neuss.  Gezien het mooie weer (het werd 15 graden en strak blauw) hadden we wel wat deelnemers verwacht. Maar na het aflasten van de eerste twee toertochten zat de kou in de lucht. Toen we in de mist en min twee op de thermometer wegreden, zou je denken dat we gek waren. Maar we weten beter. Heel vaak rijden we naar de Ruhrpott toe en teklkens hebben we daar mooi en warmer weer dan in de Achterhoek. Zo ook deze dag.

We zetten Tobias en Bart af bij het Wiesenwehr en rijden samen naar de Sporthafen Neuss. Vandaar gaat het zuidwaarts naar Zons een kleine twintig kilometer zuidelijker. Onderweg probeert Albert nog dommetje te spelen wanneer hij over een op zondag gesloten weg rijdt. Polizei en klets je daar met je beste Duits maar uit. We hebben geluk. We kijken bij het pontveer van Zons naar de Rhein en zien een perfect startstrand met kiezels. De Rhein stroomt snel en er is behoorlijk wat scheepvaart. We plannen onze overtocht naar de kant waar de kribben liggen en varen als de brandweer tussen de boten door. Dat gaat prima. Leuke golven en best wat stroming. Al snel hebben we de smaak te pakken en varen we wisselend aan de linker en rechteroever van de Rhein. Onderweg hier en daar wat industrie, maar overwegend groen. Dat zou je niet zeggen zo midden in het Roergebied. Het geeft hetzelfde gevoel als op de Ruhr, die in combinatie met de Lenne/Hohenlimburg goed te varen is. Jammer dat we maar met z’n tweën zijn. Berend zal wel balen achteraf.

Trouwens onderweg spotten we de VIERWALDSTÄDTERSEE, Dat moet een teken zijn voor onze geplande tochten in de meivakantie.

Voor we het weten (wel nu lekker gerust en koffie gedronken onderweg) zijn we weer in de Sporthafen bij Neuss. Daarna pendelen en toch maar een andere route gekozen naar Zons. Terug zoeken we de mannen op die welk moe zullen zijn van het spelen in de rodeogolf. We zien ze niet dus zijn ze vast zoals afgesproken al naar de Sporthafen afgezakt. En ja hoor daar komen ze aan. Wij zoeken het zonneterras bij de Roeivereniging op voor een koel biertje. Dan verschijnen de mannen, inmiddels opmgekleed met bedremmelde gezichten. De sleutel zit in het slot en de deuren zijn dicht. Hmm ………

Wat te doen. We bellen met de ANWB en die sturen de ADAC op ons af. Na een uur zien we een geel/zwart schip naderen, maar helaas, geen ADAC. Dan een langzaam rijdende VW support auto, maar die is niet op zoek naar ons. Twee uur later (het is zondag) komt de verlosser. Er volgt een cursus inbreken. Toch is de wegenwachter daar nog zeker twintig minuten zoet mee, wat is wel een geruststellend idee vindt. Enigszins verlaat de beste ADAC meneer bedankt hebbende, reisen we af naar Nederland. Onderweg eten we schnitzel in onze stamkoffiekroeg nabij de A31 Schermeck afslag 23 (Forsthaus) en we komen tegen tienen thuis. Weer een avontuur rijker.