Midweek herfst Alpen 2012
Fotoboek klik hier Filmverslag klik hier
Twee graden en sneeuw toen we via de Fernpass Tirol in reden op weg naar het Oetztal in Oostenrijk. De herfst laat zich gelden. ’s Avonds op weg naar een gezellige Gaststaette condenseert onze adem in de kille avond. De volgende ochtend (17 oktober) staat de Unterstrecke van de Oetztaler Ache op het programma. De auto naar Haiming aan de Inn gebracht en op de vouwfiets van Leo de tocht omhoog (150m hoogteverschil) gestart. De zon komt al op en de hemel is strak blauw. Met de sneeuw van gisteren op de toppen en rijp op de bomen is het een plaatje. Het blijkt een forse fietstocht en ik moet hier en daar lopen. Het mountainbikepad wat ik volg brengt me langs de oevers van de rivier die er uitnodigend bij ligt. Ik inspecteer de stuw van Brunau om straks tijdig te kunnen uitstappen want deze is NIET te bevaren. Bovengekomen bij ons appartement Haus Marita, wachten de mannen ongeduldig op me.
We varen vanaf de slalomstrecke stroomafwaarts met de blik op vers besneeuwde bergen terwijl de zon achter de bergen vandaan kruipt. De temperatuur stijgt gestaag omhoog van 2 graden naar 15 graden in de zon . Het water voelt fris, wat je van bergsmeltwater mag verwachten. De moeilijkheden op deze rivier variëren van WW III-IV nu de waterstand NW (niedrigwasser) heeft. Ideaal om deze rivier te verkennen. We genieten van de fraaie blik op het berglandschap en de herfstkleuren in de bossen en alpenweiden aan de oever en op de bergwand. Bij Brunau dragen we om en ververvolgen onze route langs Area 47 een outdoorcentrum met indrukwekkende klimwand, hochseilgarten onder de zeker 40 meter hoge brug. Het einde van Oetztaler Ache nadert nu snel en we varen de wuchtige Inn opp om het laatste stuk van de Imster Schlucht (WW II-III) te varen. In Haiming aangekomen blijkt er een logistiek foutje ontstaan te zijn. De sleutels van de auto liggen net als de fiets nu in Oetz. Gelukkig blijkt de eigenaar van de lokale kroeg een Raft-ondernemer die bereid is voor taxi te spelen. We moeten dan wel een bier komen drinken in zijn kroeg. Dat is geen straf. Ons voornemen om de Kösseler Strecke te gaan varen gaat in het Weizen op. Na bier geen WW varen. De dag eindigt dan ook via de Spar en het middeleeuwse Gasthof Stern.
Woensdag begint weer met een lekker ontbijt, een ontmoeting met een Australische Duitser en een goed gesprek in het Duits over de rol van een informatiekundig expert. Daarna naar Imst om daar de Imster Schlucht op de Inn nu helemaal te gaan varen. Guido mag nu de fietslogistiek doen en dat kost hem de nodige zweetdruppels. Terwijl we wachten op zijn terugkeer vanuit Haiming, bouwen de mannen een brug over een zijrivier van de Inn en spelen een potje voetbal en verbazen zich oiver de mediterende baardman die telkens langs komt paraderen. Na twee uur is Guido daar en kunnen we te water. De Inn is ondanks de MW 215 Pegelstand nog golfrijk en menige passage levert een nat pak en gezicht. Zwemmen is er evenwel niet bij. Terug in Haiming is de temperatuur opgelopen tot truim 20 graden. Niet slecht voor een herftsdag in oktober. Op de terugweg bezoeken we Area 47 een outdoorcentrum, dat helaas net gesloten was. Terug in Oetz besluit Eric de Wellerbrucke in de Oetztaler Ache te bezoeken. In het fotoboek zie je de forse uitdaging die deze stroomversnellingen bieden. De sickline had er vorige week gevaren. De derde keer op rij heeft Sam Sutton gewonnen. Voor ons een maatje te veel. Wij zijn blij dat de waterstand een 40 cm lager staat.
Donderdag begint met het varen van de slalomstrecke op de Oetztaler Ache. Een mooi stuk rivier met de nodige grote stenen die vragen om een goed gekozen vaarlijn. Terwijl de zon om de bergen heen gloort, schiet ik tegenlichtopnamen van de rivier, Bart, Tobias en Guido. We varen dit stuk van de rivier drie maal alvorens we in de zon opdrogen en inpakken voor de rit naar Augsburg. De route loopt via Imst, de Hantenjoch naar het dal van de Lech. Waar we de Alpen verlaten , ligt Füssen met het sprookjeskasteel Neuschwanstein. Dat levert mooie plaatjes op, alhoewel het in de steigers stond. We kopen voor thuis twee grote Kurbisse en vervolgen de Bundesstrasse 17 naar Augsburg. Daar wacht het Eiskanal op ons. Snel kleden we om en duiken na de olympische baan verkend te hebben te water. Dat is nog best een pittig baantje. Net als DWD Zoetermeer redelijk wat druk en duidelijk ontworpen voor de slalomsport. Na een tweetal rondjes wordt het aankleden en zoeken naar een slaapplaats die we in Inningen vinden. Gezien het weer hadden we best kunnen kamperen, maar de tent is thuis. De volgende ochtend staat wederom het Eiskanal op het programma. Zie hier de detailkaart van het traject.
Vrijdag luidt dan ook het einde van onze wildwaterweek in. Driemaal door het Eiskanal, een broodje Döner van de zwemmers deze week en daarna de A7,A5 en A3 op. Rond Stuttgart begint de Stau-ellende. En die houdt wel even aan rond Waldorf en Mainz. Rond 22:00 rijden we ons eigen dorp weer in en besluiten we de week met een Achterhoeks bier en een sterk verhaal. Grolsch natuurlijk.