Veluwerally 2012

Fotoboek op http://www.lkv-njord.nl/fotoboek.php?id=144 en http://www.kanoweb.nl/veluwerally_2012.htm

Zondagochtend 0600 gaat de wekker. 0700 zijn we bij Henk in Zutphen en om 0745 in Giesbeek bij Rhederlaag bij de start van de Veluwerally. We varen op ons gemak Rhederlaag uit de IJssel op die met 4 a 5 km/uur stroomt. De komende 6 uur varen krijgen we dus 24 km cadeau. Rest nog 26 km zelf varen naar Deventer.

Onze eerste bestemming is Doesburg. We varen door mistflarden en worden ingehaald door een drakenbook metg regelmatige trommelslagen. Een fantastisch gezicht. Waar is mijn camera eigenlijk. Henk zoek even. Enfin De drakenboot verdwijnt in de mist, Jammer. Maar snel daarna komt de camera tevoorschijn net als de zon trouwens. Het wordt een fantastische dag.

Doesburg verschijnt om 0830. We hebben al heel wat praatjes met medevaarders gevoerd. Kopje koffie bij de pont van Dieren en een praatje met Gerleen van Anax uit Zutphen. Melvin vaart de 100km naar Kampen. Stoer hoor Erik Rovenkamp (van de Kanoshop en NKB bestuur) schiet ons aan. Een mooie bijzondere peddel heeft hij (net gekocht op de Kanumesse).  Zie fotoboek

Door naar Brummen/Bronkhorst waar we Teun Lubberdink rond 1100 ontmoeten. Hij heeft de koeien weer gemolken en vaart met ons mee naar Deventer.

Zutphen is de volgende stop. Njord bemenst deze post (Lidy, Corrie, Jannie, en Diederik) Het is een komen en gaan van vaarders 480 in totaal. Wij zoeken rust tegen de muur van de Bult van Ketje, heerlijk in de zon. Om 1300 steken we van wal voor de laatste 15 km naar Deventer.

Bij het Twentekanaal zien we Klaas en Dennis Raangs die net als Bart van Alten de veiligheid borgde voor de kanovaarders die de beroepsvaart niet kunnen zien aankomen vanaf de sluis van Eefde.

Onderweg nog gestopt bij het veer van Gorssel. Mooie paleizen op de rivierduinen. De drijvende duikers onderweg en de vliegers kondigen Deventer aan. Eindpunt voor onze vaarders. Zou volgend jaar Njord weer meedoen met de Njordees? Nu hebben de Skonevaarders hem gebruikt om de 100km te varen.

Namens de veluwerally organisatie bedanken we alle  vrijwilligers van Njord die deze versie van de Veluwerally weer tot een succes maakten.

Kijk voor meer foto’s op http://www.veluwerally.nl/fotoalbum.php

Holibu sept 2012

Fotoboek op http://www.lkv-njord.nl/fotoboek.php?id=145

Zaterdagochtend 0900 uur vertrek uit Ruurlo met bestemming Silvolde. We halen Robert Leeuwestein op van collega vereniging Achterhoekse Roei- en Kanovereniging Gaanderen http://www.akrv.nl/ die wel eens met ons wil gaan wild water varen. Eerst langs de bakker in Anholt voor de lunch. Ter plekke in Hohenlimburg wacht Christine op ons om de verplichte rugnummers tegen betaling uit te reiken. Wij zoeken het water op en genieten van de staande golf bij de instroom en later onder de brug. Robert en Eric zoeken het eerst onderaan waar Rober tde stroming leert hanteren. Leo neemt hem mee naar boven en Robert vaart als beginneling de baan af en bijna zonder te gaan zwemmen. Maar stromend water kan verradelijk zijn voor wie nog niet automatisch corrigeert. Robert blijkt in de vier uren dat we varen veel te leren maar raakt ook vermoeid van advies en indrukken. Op de terugweg naar huis heb ik dan ook vermoeide oogjes , maar ook slapers op de achterbank. Ja natuurlijk Bart en Tobias moe van al het freestylen op de Lenne.

Canadezentocht EMS 2012

Fotoboek onder deze klik 

Bert Roest organiseerde dit jaar een stoomcursus open kano varen met Canadezen. En het sluitstuk was een trektocht op de Ems van Salzbergen naar Lingen met een kampeerplaats bij het voormalige veerhuis van Emsburen. Uiteindelijk met drie stellen gevaren, omdat Lidy geen vaarmaatje kon vinden. Jammer voor haar. Wij konden door het bezoek van onze siciliaan pas op zondagochtend aanschuiven en vonden Bert, Ineke, Gabrielle en Berend aan het ontbijt bij twee klamme tentjes. Het was fris met 3 graden. Maar Ineke bakte vakkundig een eitje voor ons en met een kop koffie achter de kiezen voeren we weg voor de 8 km van Emsburen naar Lingen (Haneker Fahre). Fraaie beelden onderweg. Een rivier die nog dampt, Paarden die als slanke sihouletten afsteken tegen de einder en jonge koeien die nieuwsgierig blijven en zeker 300 meter mee bewegen met ons.Maar ook leuke gesprekken over van alles en nog wat. Ongemerkt waren we we zo bij een koffiestop waar de appeltaart goed smaakte. De tweede etappe liet ook industrie zien, oude en nieuwe. De sluizen van het kanaal naar Nordhorn Vechte/Ems kondigen het einde van deze leuke tocht aan. We landen aan bij Haneker Fahre (am Wasserfall) en genieten op het terras van een versnapering. Dan een uurtje terug naar huis, want de Ems is dichtbij. Volgend jaar zeker weer en wellicht de Werse nabij Muenster.

Nederrrijn 2012

Hoewel we een groot water tocht op 1 of 16 september op het programma hadden staan en de oorspronkelijke bestemming Zeeland was, hebben we op deze zondag 16 september de nederrijn bevaren. Te water nabij het veer van Opheusden aan de noordkant bij de Blauwe Kamer. Laag water en een windje tegen, dus de 25 km lange tocht kon wel eens even duren. Maar het was mooi weer en het is een fantastisch traject om te varen. Eerst de Grebbeberg en Grebbelinie met de ingang van de Grift die ons oog trok. Daarna de Cuneratoren als baken van de stad Rhenen. Even aan land om bij Loes een kopje koffie met gebak te nuttigen. Henk , Albert en Eric waren door Corrie afgezet en we moesten dus wel door naar Wijk bij Duurstede waar Corrie op ons wachtte. Voor Eric nostalgie, omdat hij 13 jaar in Rhenen woonde en daarvoor 23 jaar in Elst bij Rhenen. Dat werd ook de volgende bestemming. Via het zicht op de hanken (tabaksschuren) van Stokweg, De steenfabriek nabij Remmerden en de lintbebouwing kwamen we bij de Opslag van Elst.Maar pas nadat we het veer (een gierpont) van het Ingense Veer waren gepasseerd. De derde etappe bracht ons met zicht op de uiterwaarden, kerktoren en kasteel van Amerongen naar het veer van Eck en Wiel. Langs de camping en rijnaken en strijkijzers van watertoeristen naar de stuwen van Amerongen/Maurik. IN de verte doemen ze op terwijl de lucht wisselend grijs en donkergrijs kleurt. Daarna overdragen om niet vast te lopen in stuw of sluis. Bij de camping links de oever op en even op de wieltjes naar de dode arm van Maurik wat een recreatieterrein met allerlei rivierarmpjes is geworden. Na een verdiende rust, de laatste etappe naar Wijk bij Duurstede. Nu valt het varen ons inmiddels wel wat zwaarder, de armpjes worden lam. Maar allengs doemt de molen van Wijk op en kunnen we de haven invaren. Daar wacht een grote steiger en een terras op de stadsmuur. Dorestad doet haar naam eer aan en we genieten in de laatste zonnestralen van de dag van een welverdiend gerstenat. Dit had ik niet willen missen. Fotoboek via deze klik

Varen op de Erft september 2012

Zondagochtend drie man sterk met schitterend weer naar Neuss waar de Erft in Rhein stroomt. Het was druk dus eerst maar afvaren en wat spelen in de kleine stroomversnellinkjes. Onderweg dreven er veel waterhyacinthen in het water. Een fraai gezicht. Op de Rhein voeren grote aken, Indrukwekkend vanuit een kleine kayak. In de Sporthaven aangekomen de wandelschoenen aan en de 2 km gelopen naar de Gnadermuhle waar onze auto stond. De boten opgehaald en nu opvaren naar het wildwaterparcours bij de Gnadermuhlebrug. Daar lekker gevaren in de  strakke golf waar je van keer water naar keerwater kan schieten. Het bleek tegelijk oefentijd voor de lokale kanoclub, dus even ruimte geven aan elkaar. Tobias voer naar de speelgolf en vermaakte zich daar. Terug naar Nederland via Goch en Kleve. Onderweg nog een biertje op het terras in ’s Heerenberg. We moesten aardig op tijd zijn om onze siciliaan op te halen in Doetinchem, maar waren netjes op tijd. Voor foto’s kijk je op fotoboek

Met een stralende weersverwachting in het vooruitzicht togen Lidy, Jannie, Ron met dochter Nienke en ondergetekende met een al even stralend humeur naar Ossenzijl.
Omdat de geplande 25 km op de eerste dag over de Linde wat te lang zou worden, hebben we het programma aangepast.

We zijn linea recta naar Ossenzijl gereden naar de uitstekend gerunde, fraaie en sympathieke camping de Kluft. De tent vast opgezet, pal aan het water met een mooi uitzicht. Na de eerste koffieronde het water op voor een ter plekke bedacht rondje door de Weerribben. Blijft toch altijd mooi. Kris kras naar Kalenberg. Omdat het mooie weer veel andere mensen trok, probeerden we op de terugweg van de gebaande vaarwegen af te wijken. Gelukkig hadden we geen leesbril bij ons zodat we de zwarte dwarse streepjes op de kaart niet hebben gezien! Dat levert prachtige smalle watertjes op: je een weg door riet banend, voorzichtig dicht langs een zwanenfamilie, genieten van een overtrekkende troep ganzen. Ook een beetje spannend: “gaan we wel goed?” en “o, dit loopt dood, toch maar terug over de hoofdvaart of de volgende inham proberen?” Onnodig te zeggen dat dit volop genieten was.

Bij terugkomst hebben de andere meiden gezwommen, terwijl ik me zorgen liep te maken over de volgende dag.
Wat was het geval? Van de boswachter van natuurgebied “de Rottige Meente” had ik een plattegrondje toegestuurd gekregen waarop een doorsteekje stond vanaf de Linde naar het natuurgebied. Echter, op onze meegebrachte waterkaarten, stond deze niet getekend. Navraag bij de campingreceptie en de boswachter van de Weeribben leerde dat er helemaal geen doorsteek is!?!  “Hoe ga ik dit oplossen?”
Maar goed, eerst nog een gezellige avond. Maaltijdsalades, port en wijn bevielen goed. Een ijsje toe en als toegift nog even “spelen” in de speeltuin inclusief klimmuurtje. Om daarna nog wat te mijmeren bij het inmiddels spiegelgladde water.
 
De volgende ochtend bleek bij het uitchecken dat we de tenten mochten laten staan om te kunnen drogen. Inmiddels hadden we besloten dat we gingen proberen de bovengenoemde doorsteek te vinden. Mocht deze echt niet bestaan dan zouden we de Linde varen tot aan Kuinre en dezelfde weg terug. Nauwkeurig op de kaart gekeken waar de bewuste doorsteek zich zou moeten bevinden. Op die plek aangekomen niets te zien. Echter, ineens, verscholen tussen het riet zag ik een beschadigd, scheefstaand bord met de tekst “doorsteek naar Scheenesloot”.

Dat moest ‘m zijn! De toegang was echter bijna helemaal dichtgegroeid. Toch maar er doorheen, vervolgens een wel erg smal, niet erg hoopgevend slootje door om plots een kanostoep te zien! Overdragen, weer zo’n smal slootje, weer overdragen, een breder water en weer overdragen. De volgende sloot was niet te beschrijven: je hebt nog nooit zoveel krabbenscheer in een sloot gezien! Ploegend er een stukje doorheen; dit kan toch niet de bedoeling zijn van een uitgezette kanoroute? Op dat punt begon ik ernstig te twijfelen. Ik moest toch de leiding houden! Stukje vooruit gevaren. Ik dacht “ik ga tot die bocht daar en dan terug”. Bleek na de bocht het mooiste vaarwater te liggen wat je je maar voor kunt stellen: smal, kronkelend, geen waterplanten, prachtige doorkijkjes naar meertjes, langs mini-mini rietdekkerhuisjes. Kortom, een feestje om te varen. Vanaf dat punt ging het heel goed. Deze sloot, de Scheenesloot, over, daarna de Helomavaart en tot slot een stuk van de Linde zodat we een rondje maakten en in Ossenzijl eindigden.
Rest mij de complimenten aan Nienke te maken die zonder klagen deze hele dag zelfstandig gevaren heeft!

Wat een prachtig natuurgebied, deze “Rottige Meente”, en wat verdient dit verder verkend te worden! Voor de foto’s zie http://www.lkv-njord.nl/fotoboek.php?id=140

ZEEKAJAKKEN IN DENEMARKEN 2012

Foto’s in FOTOBOEK

De echte zomer begon dit jaar halverwege augustus.
Zelfs in Denemarken is het prachtig en stabiel weer.
Wat een geluk voor de 5 Njord leden (Bert, Ineke, Hans, Albert en Maarten) en 1 Deventer kanoclub lid (Arie) die gaan zee kajakken op de Oostzee bij Denemarken.
 
Op een afstand van minder dan 600 kilometer vanaf Lochem ligt Haderslev.
Vanaf de oostkust bij dit stadje varen we 5 afwisselende tochten.
Het mooie van de plek waar we camperen is dat we 4 volstrekt verschillende tochten kunnen maken;  naar het Zuiden, naar het Noorden,  de Fjord in naar het stadje Haderslev en tenslotte een prachtige tocht om het eiland Aro dat voor de kust ligt.
En deze eilandtocht varen we nogmaals, in omgekeerde volgorde en uitgebreid met een 2 km oversteek naar het volgende eiland Bago.
Daar staat een witte vuurtoren die je kunt bezichtigen.
Hans luidt er de bel, maar geen reactie van lokale bewoners.
Terwijl een hoogwatermerkteken uit 1872 duidelijk maakt dat de zee het hele eiland kan overstromen. 

Het weer is fantastisch; overdag 20 tot 28 graden, geen regen (alleen in de nacht soms buien) en weinig wind.
Het zicht is heel helder en we kunnen de brug tussen het vaste land en het eiland Funen op tientallen kilometers afstand zien liggen.
Ook de watertemperatuur is prima, want er zijn geregeld mensen aan het zwemmen.
Toch varen wij allemaal met wetsuit en zwemvest aan.
Het stabiele weer, het warme water en de weinige scheepvaart zorgen ervoor dat we ook grotere afstanden over open water afleggen.
De maximale afstand is 8 kilometer waarbij we van een in de Oostzee uitstekende kaap terugvaren naar de haven van Arosund.
Het heldere zicht op de haven doet je denken dat het een peuleschil is, maar na een dik uur komt de haven past echt dichtbij. 
Ook steken we over van het eiland Aro naar het eiland Bago wat in rechtstreekse lijn 2 volle kilometers is.
Overigens is de bewolking die dag flink in opbouw en zijn op grotere afstand regenbuien te zien. De bijbehorende hardere wind blijft gelukkig weg.
 
De afwisseling van de mooie oevers,  met bossen, met weilanden of hoge grasvelden, prachtige Deense huizen, hoge en lage oevers, maken het varen in dit gebied zo mooi. Het is er erg rustig met kilometers lang uitgestorven stranden.
Soms wordt je belaagd door krijsende meeuwen of gaan aalscholvers en zwanen er op grote afstand al vandoor. 
Veelal is het water heel ondiep (30 tot 80 cm) en kun je de bodem bewonderen.
We zien weinig vissen, wel enorme ‘wolken’ van witte kwallen, soms zeewier en diverse grote keien die net boven of onder water uitsteken.
Kilometers verder aan de zeezijde ligt het eiland Funen.
 
Het gebied wordt ook bezocht door antieke Nederlandse zeilschepen.
Diverse schoeners, een haring logger, een groot dwarsgetuigd zeilschip varen langs de camping en zien we later in het haventje van Arosund liggen.
Op een avond ligt er een kleine Nederlandse tjalk met een jong gezin aan boord.
Met hen zitten we later urenlang te kletsen in de snackbar annex café in het haventje; reuze gezellig.

De dag met het slechtste weer besluiten we niet te gaan varen; dan begint het in de ochtend al te regenen en is veel wind voorspeld.
We rijden 70 kilometer naar de westkust en bezoeken het oude stadje Ribe, dat vroeger een open verbinding met zee had, maar nu alleen nog via een kleine rivier op zee uitkomt.
Dat heeft het stadje bijna de das omgedaan want alle handel en zeevaart is verdwenen. Nu komen er nog toeristen en een bezoek aan de kerk en de 18e eeuwse straatjes is zeker de moeite waard.
 
De dag erna staat er ook een stevige wind met uitschieters tot windkracht 6.
We kajakken tegen de wind in door de fjord naar het stadje Haderslev.
Soms heb je het gevoel dat een windvlaag op de peddel je om doet gaan, maar gelukkig blijft iedereen overeind.
De snelheid valt dan wel terug van 6 naar 4 kilometer, maar toch is het heerlijk om zo tegen de wind in te ploeteren.
Na een kleine 20 kilometer leggen we aan bij de kanoclub van Haderslev met een prima lage kajaksteiger.
Op dat moment vertrekt de vereniging voor een avondtocht met een grote botenwagen vol gloednieuwe Reval midi kajaks, allemaal in dezelfde kleur rood.
We krijgen nog het aanbod om de douche en wc van de club te gebruiken, maar we kleden ons gewoon buiten uit en om (de Denen doen niet moeilijk over blote billen) en gaan dan snel naar de ‘eigen’ douche op de camping.
 Op zaterdagochtend, terwijl de camping volstroomt, rijden we terug naar de Achterhoek, nog opgehouden door een lange file voor Hamburg.
Het was een heerlijk sportieve vakantie.

Maarten