Lenne november 2010

Op een relaxed moment 0900 vertrokken we uiteindelijk met zijn vieren naar Hohenlimburg. Onderweg het Forstrestaurant nabij Schermbeck bezocht en door naar de WW baan. Daar bleek de waterstand van de Lenne (circa 50 cm hoger dan normaal)  de druk en waterstand in de Lenne te beïnvloeden. Omdat het voor Johan de eerste keer op wildwater was, de baan samen bekeken en uitgelegd waar hij kon onder begeleiding kon varen en waar op te letten. Wij doken met zijn drieën door de golf die vadaag langer was dan normaal waardoor in met mijn Mumba er goed in kon surfen. Fantastisch gewoon. Johan bleek een snelle leerling die het traverseren en de S bocht op het WW1 deel van de baan snel onder de knie kreeg. Natuurlijk mocht hij wel een keer of wat zwemmen, maar dat hoort erbij. Koud was het uiteindelijk niet want Johan klaagde over de hitte. Uiteindelijk hebben we het vier uur volgehouden en na een warme douche weer terug naar huiis waar een goed maaltijd wachtte. Hohenlimburg blijft tot zeker januari 2011 open en dat is goed nieuws.

Vannacht is de klok een uur terug gezet wat tot gevolg had dat we konden uitslapen en ook nog eens varen. De vertrektijd van 10.00 uur is dan ook errug relaxed. Bij aankomst bij het clubhuis zette deze relaxte sfeer zich helemaal door; geheel anders dan anders werden in het clubhuis eerst even wat nieuwtjes uitgewisseld alvorens de boten op werden geladen. Dat hadden we beter niet kunnen doen; het heeft ons de hele dag achtervolgt. Al tijdens het laden van de boten begon het te regenen. De reis was natuurlijk een makkie. Was weer aardig droog toen we aankwamen. Net toen we de dop van de thermosfles wilden opendraaien voor de gebruikelijke koffie/theepauze voor aanvang van de tocht, begon de regen weer. Het werd een snelle bak. Dit ritme heeft zich de hele dag zo’n beetje doorgezet; tijdens het varen beetje regen en droog, tijdens de pauzes regen….das dus pech hebben. Ondanks dat was het vooral een hele gezellige tocht. We waren met 9 personen; Henk, Lidy, Ellen, Patrick, Jannie, Johan, Guus, Hans en ik. We hebben allemaal erg genoten van de prachtige herfstkleuren en natuurlijk van de heerlijke stroopwafels van Guus. Ondanks dat we hebben geprobeerd niet voor 16.00 uur aan te komen bij het clubhuis. Dat lukte ons dat maar net. De korte pauzes hebben hier vast toe bijgedragen. Jannie heeft voor een grote pan snert gezorgd. Dat smaakte voortreffelijk na zo’n hele dag buiten. Rond 17.30 uur was een groot deel van de pan weggewerkt en zijn we allen weer op huis aangegaan.

Herfstvakantie 2010

Donderdag Om 6 uur ’s ochtends
beginnen wij (Eric, Tobas en Bart) onze dag met een reis richting Leipzig, onderbroken door
een tussenstop in Lippstadt. Na ongeveer een uurtje rijden komen we
in Enschede aan om Leo en zijn fiets op te pikken. Een andere 2.5 uur later zijn we
in Lippstadt aangekomen. Het is er verrekte koud en er is geen kanoër
te bekennen, oftewel normale omstandigheden voor de harde kern. Na
even gekeken te hebben naar de golf, is het zover, Het omkleden kan
beginnen. De eerste keer is nooit zo erg, maar daarover later meer.
In ons droge pakkie stappen wij de boot in en varen ons een beetje
warm. Leo besluit om de eerste keer onderin in te stappen omdat het
een zijwaartsdraaiende golf was. Nadat we de golf doorgevaren hadden
willen we er natuurlijk ook in surfen. Na ongeveer een half uur zijn
weten we zeker dat het niet kan. Dus nog maar een keer vanaf boven.
Eric is de eerste die naar boven wil gaan maar toen hij net zijn boot
op de kant getrokken had ging hij met een perfecte slide van ongeveer
een meter met boot en al terug het water in… Na nog wat spelen en
gefaald surfen gaan we door na de tweede golf. Na ongeveer 1 sec in
de golf gelegen te hebben was het duidelijk: dit is een “supergeile”
golf. Door ons doorzettingsvermogen in trucjes die we niet kunnen,
gooien we er in deze golf een paar nieuwe met gemak uit. Waterstand 95 cm in Lippstadt. Maar al snel
daarna was het tijd om door te rijden naar Leipzig. Na weer een reis
van een paar uurtjes komen we in Colditz aan. Na een half uur zoeken
naar de ingang staat onze auto op de binnenplaats van het historische
Schloss Colditz. Zie ook http://www.schloss-colditz.com/  We richten onze kamer in, en gaan op zoek naar
schnitzel met weißen. Na deze voldoening hangen we onze natte
kanospullen uit in de kamer, en bedwelmen onder de geur hiervan. We
kijken ’s avonds nog even de bijpassende film ”Colditz” maar na een
uurtje slapen we.

Vrijdag
De zon maakt ons wakker in het kasteel van Colditz. Een stevig ontbijt volgt en we nemen afscheid van ons luxe onderkomen. En wie heeft er net als de Engelse officieren gevoetbald op de binnenplaats van Colditz. Juist wij. Een slingerweg en snelweg brengt ons Markkleeberg bij Leipzig Zie ook http://www.kanupark-markkleeberg.com/. Hier is bij de bruinkool dagwinning, waar fraaie meren zijn ontstaan, een wildwatercentrum aangelegd dat vergelijkbaar is met Dutch Water Dreams Zoetermeer. Alleen voor ons net even slimmer. Allereerst hebben ze de prijzen verlaagd waardoor je voor 25 euro drie uur kunt varen op een super baan. Er zijn eigenlijk twee banen. Een eenvoudige om het te leren en één voor de ervaren ww-vaarder. Toe we aankwamen waren slalomvaarders aan het werk. We hebben onze boten en spullen nog niet afgeladen of de baan valt droog. Snel naar boven gelopen om ons aan te melden, maar daar bleek dat Ausnahmweise de baan voor deze studenten open was. Dus niet voor ons. Dat was even een brok wegwerken. We waren na de tip van Bart Kers hier heen gereden om te varen, niet om te verkennen. Enfin, hij ging niet los voor ons. Dan maar sneller naar Harz en hier komen we nog wel terug. In Nordausen am Harz hebben we even gekeken wat we die middag dan als alternatief zouden gaan doen. Mountainbiken had de voorkeur. In Braunlage kon je goed terecht dus, daar ter plekke gezocht naar een  verhuurder. Die verhuurde nu niet omdat er boven sneeuw lag. Hoezo niet verhuren. Wel nu dan gaan we boven sneeuwballen gooien en zo gezegd zo gedaan en de stoeltjeslift als Familie Leo genomen. Boven stonden meerdere skischansen op 970 m die we hebben beklommen. Daarna een wandeltocht via Bratwurst Zie ook http://en.wikipedia.org/wiki/Bratwurst naar beneden. Natuurlijk moesten de mannen nog even wippen op het draakje dat we tegenkwamen. Doorgereden naar Torfhaus Zie ook http://www.djh-niedersachsen.de/jh/torfhaus/, waar de jeugdherberg een norse beheerder kende zo ervoer onze Leo. Aansluitend de Oker in droge toestand bekeken om de volgende dag te kunnen varen. Met een lekker gerecht in Bad Harzberg sloten we dag af, wetende dat we die ochtend vroeg op moesten op de Oker te kunnen varen.

Zaterdag
Zaterdag, bijtijds ontbijten we om naar de Oker te gaan. De norse
waard blijkt een rechtlijnige Duitser. Bij het inchecken had hij ons er al
opgewezen dat er eigenlijk een lidmaatschapskaart van de Europese Youth
Hosteling getoond moest worden. Dat we die niet hebben….tja. Maar er is een
oplossing. Met vier man overnachten levert vier stempeltjes, en morgen….jawel,
bij het uitchecken, of we het nu willen of niet, zullen we een kaart met vier
stempeltjes in ontvangst nemen. Eigen mening, neen, liever niet.

We
rijden naar het instappunt van de Oker en pendelen met de vouwfiets. Voor een
volgende keer: gewoon lopen ! De afstand tussen in- en uitstappunt is namelijk
makkelijk te lopen. De instap gaat via een goot, onder de vangrails door, en dan
over een stuw. Links is deze prima te nemen.
Voor gedetailleerde informatie
over de Oker, kijk op http://www.rainriders.de/

De Oker is
een mooie rivier, het te varen stuk is echter kort. Er wordt door de energie
centrale slechts van 9 tot 12 uur water door gelaten en dat levert een kleine 2
kilometer aan leuk wildwaterrivier. Het laatste stukje (
Hexenritt/Geisterbahn) is verblokt en vrij technisch. Het vereist soepele heupen
en goede stuurtechniek. Voor Bart en Tobias vanzelfsprekend, maar Eric en Leo
ervaren dat ze drie en een half keer zo oud zijn als Bart en Tobias samen, en
nemen dit stuk zwemmend. Stenenketsend passen Eric en Leo op de ledematen. En
plots, is de peddel. Twee peddels weg, ergens onzichtbaar vastzittend onder de
stenen.
Gelukkig gaat om 12 uur het water eruit, staat de rivier bijna leeg
en kan er gezocht worden. Uiteindelijk kunnen we toch weer alle peddels inpakken
en opladen.
Uiteraard besluiten we, vlak bij de Nederlandse grens,
traditiegetrouw het kanoweekeinde af te sluiten met een WeiZen. En voor het
eerst op Duitse bodem krijgen we een klein glas gerstenat. We zijn blijkbaar
weer bijna thuis…..

PS. en voor de thuisblijvers die in de regen zaten:
wij hadden volop de zonnebril nodig.

Naar de Lenne ipv de Erft

Op zondag 10 oktober, zijn we weer
naar Hohen Limburg gegaan.
Zoals gewoonlijk ’s ochtends weer
veel te vroeg verzamelen. We zijn vandaag met een niet al te grote
groep: Eric, Tobias en Bart. Toen we na ongeveer 2 uur rijden
aankwamen in Hagen/Hohenlimburg  moesten we nog even wachten voordat we de baan
opgingen. Gelukkig waren deze keer de kleedkamers los (red. dat is elk weekend zo) zodat je niet
in de kou je moest gaan omkleden. Daarna was het eindelijk zo ver en
konden we gaan varen. Het was redelijk druk op de baan dus we moesten
wel vaak wachten voor de golven, maar zo erg was dat ook nog weer
niet want dan kon je ook weer een beetje op adem komen en vervolgens
langer doorvaren. Na ongeveer een uur gevaren te hebben nemen we een
pauze om wat te eten en te drinken en om bij andere vaarders eens te
kijken hoe het nou echt moet. Na nog een tijdje gevaren te hebben is
de energie toch echt op en stoppen we ermee. Het is nog niet al te
laat dus halen Tobias en Bart en Döner en Eric een ijsje. En toen
was het alweer voorbij.
 

VERSLAG DINKEL  (zie ook fotoboek http://lkv-njord.nl/fotoboek.php?id=59

Varen op de Dinkel, het is 3 oktober en de weersvoorspellingen zijn goed.
We zijn met 12 mensen als we boten laden bij njord, om half tien ’s ochtends.
Eenmaal aangekomen in Losser, moeten we kiezen kunnen we met of zonder jasje varen?
We besluiten met zonnebril en t-shirt te starten.
Het is mooi op de Dinkel, de stroming zit er hier en daar goed in.
De rivier meandert behoorlijk, dus flink bijsturen is noodzakelijk.
De zon schijnt ons op de rug en de koeien kijken ons vanaf de kant nieuwsgierig aan.
De omgevallen bomen maakt het soms wel erg spannend, kunnen we er onder door of moeten we uitstappen?
De pauze’s worden al snel een picknick, in de wei tussen de koeienvlaaien, genieten van koffie en broodjes.
In het Lutterzand worden we bekeken door meer dan 50 wandelaars, gelukkig blijft iedereen in zijn boot zitten.
Aan het eind van de vaart nog een boom die alles tegen houd, maar dankzij de hulp van Lidy, de leden van Njord niet.
De Dinkel staat voor ons op de eerste plaats van mooiste rivieren van Nederland. 
 
Familie Wilner

Proloog en dag 1 van de Weser van Hannover Mundisch naar Bad Karlshafen.
De foto’s op http://www.lkv-njord.nl/fotoboek.php?id=54) laten zien dat we een fantastische trektocht hebben gemaakt. Vrijdagavond vertrokken Lidy, Berend en Gabriëlle naar Hannoverisch Muenden alwaar we bij de start van de Weser (km 1,2) op zaterdag zijn gestart. Hans en Eric reden naar Holzminden waar ze opgehaald werden, zodat de auto zondagavond op de goede plek stond. Zaterdagochtend na een stevig ontbijt in de Jeugdherberg de boten ingepakt, wat een flinke klus bleek. De drie trekkers die vijf dagen gingen varen, namen zelfs een waterdichte tas achterop het dek mee. De tocht over de Weser, die iets smaller is dan de IJssel, maar wel iets sneller stroomt, ging langs de 150 meter hoge bergen. Bergen die afgewisseld werden door lieflijke dalen en dorpjes en standjes met vakwerkhuizen. Elk dorp leek ook wel een eigen pont te hebben. Pontjes die langs een hoog gespannen kabel van oever naar oever togen. Onderweg deden we ondermeer het Bendictijner klooster van Bodenfelde aan. Een fraai interieur en een gaststube met voortreffelijke apfelstrudel en heisse chokolade. Waar we met zon gestart waren kregen we een enkele stevige bui te verduren. Een brug bood uitkomst en zo blijf je toch aardig droog. De 45 km deden we in circa 5 vaar uren, waarmee je toch snel blijkt te kunnen varen. Bad Karlshafen was onze bestemming en aldaar zijn we op camping en later Bierterras neergestreken. Maar niet nadat we het lokale Kurcentrum hadden bekeken en de oude havenkwartier. Berend en Gabriëlle bleken hier ooit op vakantie geweest te zijn en dat bracht oude herinneringen boven. Een zelf gemaakte maaltijd en een moment van bezinning onder het afdak, waren de laatste momenten van die dag. Het werd namelijk fris en een warme slaapzak lonkt dan.

Dag 2; van Bad Karlshafen naar Holzminden
Deze dag weer vroeg uit de veren. Eenmaal buiten zie je ochtendmist en vraag je je af waarom je zo vroeg op mag. Maar als je met zon weg mag varen is alles alweer vergeten. Verbazinwekkend is het binnevaartschip dat opeens in de oever is weggezonken net als de enigszins verroeste spoorbruggen van de Nord-West Bahn. Maar het waterradje van een watersporter dat een ampere oplevert had ik niet verwacht. De prachtige vergezichten, mooie botenhuizen, leuke stadjes (Höxter) met vakwerkhuizen en ijssalons zal ik niet snel vergeten. Net als de bijna kwijlende gezichten van de collega’s die zagen dat we weer voor weinig aan de Duitse schnitzel zaten. Ze gingen uiteindelijk ook voor de bijl en stelden het zelf koken maar weer uit.

Dag drie, vier en vijf worden apart beschreven door de drie achterblijvers. Hans en ik mochten weer naar huis en aan het werk. Ik wil de Werra en Fulda die uiteindelijk in de Weser uitmonden ook wel eens zien. 

Vervolg dag 2 door de achterblijvers; 
Als we in Holzminden aankomen is het even zoeken naar de juiste plek. Het duurt even, maar uiteindelijk zijn we bij het juiste aanlegsteiger. De kanovereniging is een klein stukje wandelen, maar goed dat we een kanokarretje bij ons hebben. Het is een leuk clubgebouw en we melden ons telefonisch bij de boothauswart. Hij is binnen 10 minuten bij ons. Ondertussen hebben we onze spullen al bij de kanovereniging in het gras gelegd. De boothauswart verteld uitgebreid over zijn kanovereniging en legt ons uit waar we onze tentjes op kunnen zetten, waar het sanitairgebouw is, waar de koelkast staat en hoe het werk met het koelkastgeld.

Als laatste legt hij nog even uit waar we de sleutel van het boothaus en sanitairgebouw achter moeten laten wanneer we morgenvroeg vertrekken en wenst ons een prettig verblijf en nog veel kanoplezier op de Weser.
Nadat we onze tentjes opgezet hebben gaan we nog even de stad in om afscheid te nemen Eric en Hans. Zij gaan na twee dagen peddelen op de Weser terug naar huis. Wij, Berend, Gabrielle en Lidy gaan nog drie dagen varen om uiteindelijk in Minden de peddel in de kanosteunen te hangen.
Nadat we Eric en Hans uitgezwaaid hebben gaan wij terug naar onze overnachtingsplek bij de kanovereniging van Holzminden. Hier zitten we gezellig de rest van de avond op de overkapte picknickset.

Dag 3 van Holzminden naar Grohnde
 Dinsdagochtend gaat ik lekkere broodjes halen bij de bakker en genieten we van een heerlijk ontbijt. Nadat we al onze spullen ingepakt hebben en de kano’s bepakt op het aanlegsteiger vaargereed liggen gaan we rond 10:15 te water.
Het weer is wederom fantastisch, een heerlijk zonnetje en lekkere temperatuur. De ochtendetappe gaat tot Bodenwerder. Hier willen we lange stop houden. Met een vaarsnelheid van ongeveer 10 km/uur en dagetappes van 40 km, blijft er voor uitstapjes voldoende tijd over. In Bodenwerder blijkt een zomerrodelbaan te zijn, deze blijkt voor de dames een ongekende aantrekkingskracht te hebben. Dit zou en moest gedaan worden, je kunt toch niet de hele week alleen maar peddelen toch? Lidy en Gabrielle gingen met hoge snelheid van de zomerrodelbaan. Na een snelle run van de zomerrodelbaan hadden de rest van de middag volop praatjes over de snelheid, remtechniek en bochtenwerk.
Hierna zijn we nog naar het centrum van Bodenwerder geweest. Wederom een leuk centrum met veel vakwerkhuizen. Een mooie kaart van de Weserlauf moest hier nog gekocht worden. Kan je bij thuiskomst nog laten zien wat je gevaren hebt en wat er te zien is langs de Weser. De middagetappe verloop voorspoedig. De Weser meandert en de oeverkanten zijn mooi begroeid met bomen en struiken. Het eindpunt van deze mooie vaardag is Grohnde. Het aanlegsteiger is deze keer een hoog en smal steiger. We besluiten om 1 kayak op het steigertje te leggen en de overige 2 kayaks in het water te laten liggen. Het uitpakken van de kayaks die in het water blijven liggen vergt enige vaardigheden, maar ons als atletische personen lukt alles.
We zetten onze tentjes op op een enorm grasveld waar enkel nog een klein tentje staat welke al enige tijd niet meer benut is. Het koken op de 2-pits benzinebrander van de pirokersjes gaat uitstekend. We genieten van een heerlijk maaltijd. Met uitzicht op de kerncentrale en de ondergaande zon genieten we van een heerlijke avond. Om de zware maaltijd wat sneller te verteren maken we nog een wandeling langs de Weser. Toch een heel ander gezicht zo van de walkant. Rond 22:00 uur gaan we na een inspannende maar fantastiche dag naar bed.

Dag 4 van Grohnde naar Rinteln. 
 Wat een genot, we konden onze tenten droog inpakken. Al voor 10 uur lagen we in het water en peddelen maar. Het weer zag er een stuk minder zonnig uit dan gisteren en eergisteren maar gelukkig was het droog. Vandaag zou het traject Grohnde- Rinteln op het program staan. In het bekende plaatsje “kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen meneer” zouden we moeten kiezen tussen de sluis of de glijgoot. Enkele kilometers voor Hameln ontmoeten we gepensioneerde roeiers. Berend meende dat hij net zo hard kon varen als de heren maar moest het natuurlijk afleggen. Even later kwam er een klein motor bootje met 2 heren en een hond aangetuft. Dit tempo konden we alle drie redelijk bijhouden. Met een beetje geluk konden we samen in de sluis. De glijgoot lieten we maar voor wat het was. De heren legden hun bootje aan de kant om Hameln te bezoeken. Ons lokte vanaf de waterkant Hameln nou niet om uitgebreid  te gaan verkennen, hoewel het wel een mooie stad schijnt te zijn. We hebben het bij een koffie/thee pauze gelaten. Om later een geschikte lunch plek te vinden viel niet mee. Tot nu toe troffen we altijd zeer geschikte aanleg steigers maar op dit stuk moesten we het doen met betonnen trappen, daar wilden we onze kano niet aan wagen. Zodoende hielden we een drijvende pauze. Zonder te peddelen dreven we zo wat kilometertjes weg. Rinteln was onze eindbestemming voor vandaag. Dit keer zouden we weer bij een kanovereniging overnachten. Hier stonden al meer mensen met hun tent of caravan. Het bleek een grote kanovereniging te zijn die berekend waren op “trekkende kanovaarders” Er was zelfs een keuken voor de kampeerders. Doordat we vroeg vertrokken waren en maar 1 pauze gehouden hadden waren we vroeg over. Tijd genoeg om Rinteln te bekijken en een supermarkt te zoeken. Weer bij de kanovereniging aangekomen zagen we de heren met hond en hun kleine motor bootje aankomen. Het werd een gezellige avond samen in de keuken terwijl het buiten zachtjes regende.

Dag 5 van de Weser; van Rinteln naar Minden. 
 De hele nacht heeft het hard gewaaid. Ik heb dan ook meerdere schietgebedjes gedaan dat de windrichting ons gunstig zou zijn, want wind tegen met 40 km voor de boeg is verre van ideaal. Bij opstaan bleek de wind te zijn gaan liggen. We hebben met 9 personen aan de ontbijttafel gezeten, wat weer erg gezellig was. Veel vaargegevens uitgewisseld evenals de lekkerste recepten. Potten honing van eigen bijen gingen de hele tafel over. Onze 2 Duitse vrienden wilden helaas vandaag verder varen dan Minden, jammer, jammer, want de door de “ hobbykok” genoemde recepten klonken maar al te goed……….
Tentje inpakken bleek een makkie; de routine was volop aanwezig en binnen de kortste tijd zaten we weer in de boot. Tevoren afscheid genomen van de Duitsers met hondje Trixie. Zij voeren met hun mini motorbootje net iets sneller dan wij. Nog maar net in de boot begon het te regenen. Bijna de hele dag regende het, variërend van hard tot druilerig en even droog. Gelukkig hadden we tijdens de stops wel even droog weer. Onderweg nog een reebokje gezien aan de waterkant.
Rond 15.00 uur waren we bij T(urn) V(errein) Jahn in Minden. Deze vereniging  bleek een mooi grasveld aan de Weser te hebben. De kanoclub is een onderdeel van deze  vereniging.
204 km gevaren in 5 dagen!! De stroming heeft ons hierbij goed geholpen, maar toch, we waren best wel tevreden met onze prestatie.
We hebben ons tentje opgezet en zijn vervolgens Minden ingelopen. Het eerste wat we tegenkwamen was een sapfabriek. Hier kon je versgemaakte sapjes kopen, maar ook je eigen appels peren etc inleveren. Uiteraard hebben we dit maar eens geprobeerd  en met succes; de volgende dag hebben we er nog een flinke lading vol voor thuis bijgekocht. De eigenaar vond het wel heel erg jammer dat we niet langer bleven…………
Minden is wederom een prachtig stadje met veel vakwerkhuizen. Het druilerige weer weerhield ons er echter van een terrasje te pakken. Maar binnen in een cafeetje smaakte de “ heisse Chocomel mit Sahne” ook erg goed. Onze gezichten waren warm en rood van het hele dagen buiten zijn.
S’ avonds zelf gekookt onder het dakterras van de club. Daarna werden we uitgenodigd in het clubhuis van de vereniging. Daar waren een aantal leden bijeen om het aangebroken vat bier op te maken. Afgelopen weekend was nl de Weserrally. Vele kanoliefhebbers hebben toen op het terrein overnacht en daar mocht uiteraard bier niet ontbreken, maar ja, dat vat zou de dag erop worden opgehaald en het is toch zonde dat er nog bier in blijft zitten…….. Berend heeft zich opgeofferd om hiermee te helpen. Het werd weer een hele gezellige avond.

Laatste dag
Ondanks de nodige biertjes was Berend al voor 7 uur op om de auto op te halen. Het bleek nog een hele reis. Omdat er een koppeling van een trein niet helemaal goed ging duurde die reis nog een uur langer dan gepland. Pas rond 12.30 uur was hij terug met de auto. Lidy en ik hebben lekker ontbeten, de spullen schoongemaakt en opgeruimd en zijn daarna nog even de stad ingegaan om wat te shoppen.
Na een gezamenlijke lunch zijn we richting Lochem gereden. Ook dat was wat drukker dan gepland; we kwamen rond 17.15 uur aan bij het clubhuis, tevreden en voldaan.
We kijken terug op een enorm mooie, gezellige en ontspannen weekje Weser.
En ik ben het met Eric eens; Hoe zal het zijn op de Fulda en de Werra?
Maar ook de Donau, de Elbe, Oder, Saare en alle andere riviertjes die we getipt hebben gekregen van Duitse kanocollega’s. Kortom; er is nog heel veel moois te varen in Duitsland. Hier zijn de kano omstandigheden erg goed; mooie steigers, kanoverenigingen die hun clubhuis voor een gering bedrag voor overnachting aanbieden en mooie wateren om te varen…………..
Het regent terwijl ik dit type. Misschien toch alvast maar eens op Google kijken naar een leuke tocht voor volgend jaar?

Eric, Lidy en Gabriëlle

Woelig weekend Zeeland
Zie ook het fotoboek  http://lkv-njord.nl/fotoboek.php?id=56
Jaarlijks gaan we vanuit Njord in september zeevaren. Dit jaar vertrokken op 18 september met ons vieren, Eric, Leo de J, Hans N en ondergetekende, vanaf locatie clubgebouw richting Zeeland. Een reis van tweeënhalf uur met de VW Passat en aangestuurd door de Tom Tom, wat lekker makkelijk is. Hoewel, met Eric in de auto heb je die eigenlijk niet nodig, want bij Eric lijkt het wegennet in het Westen van het land in zijn hoofd zitten. Bij Utrecht werden we door de Tom Tom de A27 opgestuurd en Eric meende toch te weten dat het via de A12 korter was. Niettemin, om 9.30 uur rijden we een parkeerplaats op de Brouwersdam op. Na wat pakken, omkleden en een stukje sjouwen met de kajaks, glijden we rond half elf de Noordzee in. Het zonnetje mooi aan de lucht, een windje van windkracht 2 tot 3, het belooft een heerlijke dag te worden. Het varen gaat soepeltjes met golfjes die net over de kajaks slaan. Eenmaal bij de vuurtoren van Ouddorp wordt het wat echter. We koersen tussen het strand en de zandbank, genaamd Aardappelbult, en merken dat we tussen echte golven komen die toenemen tot hoogten tussen de twee en drie meter. Zowel voor het strand als links van ons op de zandbank zien we hoge brekers en daar willen we niet in terecht komen. Lekker op en neer deinend en de hoge brekers ontwijkend zoeken we onze weg, als Eric nogal achter blijkt te blijven, niet iets wat we van hem gewend zijn. Manmoedig vaart hij voort, tot Hans hem erop attenteert dat het achterdeel van zijn kajak geheel onder water verdwijnt. Achteraf blijkt zijn hele achterluik vol water te staan. Als Eric zijn penible situatie in de gaten krijgt, koerst hij linea recta richting strand en wij solidair achter hem aan. Het ziet er niet goed want de punt van zijn kajak steekt behoorlijk in de lucht en ik denk, die gaat het niet redden met die hoge brekers. Ik verlies hem uit zicht doordat mijn aandacht door Leo en Hans wordt getrokken die gezamenlijk en tegelijkertijd, alsof het is afgesproken, onderste boven gaan. Dus even naar rechts afbuigen om hen niet te overvaren, verdikkie, natuurlijk komt er een breker van achteren en ik merk dat ik weining aan brandingvaren doe en lig onderste boven. Even daarvoor Leo een mislukte eskimteerrol zien doen, dus laat maar, de kajak uit en gedrieën spoelen we aan op het strand, wat een genante vertoning! Eenmaal op het strand blijkt dat Eric het dus wel heeft gered, waarmee hij reclame maakt voor vaker branding varen. Als we de schade opnemen, blijkt dat Hans zijn handschoenen kwijt is en ook nog eens een flinke snee op zijn achterhoofd heeft. Hij heeft de klap wel gevoeld, maar van wat kan hij niet zeggen. Ik probeer Leo nog enig schuldgevoel aan te praten, maar dat is een vruchteloze poging. Duidelijk is wel dat er gehecht moet worden, en dat binnen zes uur. Doorvaren betekent dat we te laat komen. Dus auto ophalen en sjouwen met de kano’s. Twee uur later staan we met onze kajaks tussen de aardappelvelden en zoeken de camping op Port Zèlande op. Terwijl Eric en Leo ons kamp opmaken, rijden Hans en ik naar de huisarsten post in het Michiel de Ruyter ziekenhuis in Zierikzee. Vijvenenhalf uur na het accident worden de hechtingen geplaatst en als Hans en ik terug komen op Port Zèlande treffen we Eric en Leo achter een groot glas bier aan, we hadden niet anders kunnen verwachten. ’s Nachts regent het, maar wij slapen er niet minder om. Bij het opstaan weer droog, maar de zon laat het afweten. Met een stevige wind in de rug, varen we die ochtend weg van de Kabbelaarsbank om koers te zetten richting jachthaven bij Ouddorp. Dat gaat lekker met dat windje in de rug. Na een weldadige pauze in de jachthaven begint het echte werken. Tegen de wind oversteken naar het grote eiland de Hompelvoet en dan achter het eiland langs in de luwte gaan varen door het Springersdiep, waar het niet overal even diep is. Toch nog veel zijwind omdat de begroeiing er niet overal even hoog is. Eenmaal achter het eiland langs draaien we via de Paardengeul met onze neuzen vol in de wind. We willen richting Stampersgat, maar hebben een windje van windkracht 4 tot 5 vol tegen. Dus besluiten we tot een tussenstop op de Archipel. Daar komen we tot de conclusie dat een oversteek tegen de wind, waarna we nog een 5 kilometer hebben te gaan tot de camping, teveel tijd en kracht gaat vragen. Bovendien blijkt Eric zijn handschoenen hebben te laten liggen op de Hompelvoet. Dus om niet nog meer handschoenen te verliezen, moeten we dus ook daarom terug. Met de wind in de rug is het eerste stuk zo gepiept, daarna is het even werken totdat we terug zijn in Ouddorp. Daar neemt Eric de bus om de auto te halen en zo rond vijf uur hebben we de kajaks weer op de auto. We concluderen dat het een heerlijk weekend was en dat het Grevenlingenmeer met een beetje wind een mooie uitdaging is. Bovendien een fraai gebied met vele eilandjes. Toch jammer dat we ons rondje, met een stop in Brouwershaven, niet konden voltooien. Tijdens de terugweg stuurt de Tom-Tom ons wel langs Rotterdam, tot genoegen van Eric die zijn gelijk weer eens bevestigd ziet. Bij Arnhem nemen we nog het Postilion restaurant voor een genoeglijk maal. Hier zie ik mijn mobiel voor het laatst, waardoor de schade dit weekend nog verder oploopt, en rond half negen arriveren we voldaan in Lochem.