met de GPS op de Lieser

Op tijd wakker worden, frühstück bij het Jugend Ferienheim in Manderscheid en daarna op pad. Rijden naar de Lieser, een smalle rivier met veel kronkels. Het was een dag met af en toe een pittige regenbui, maar verder ook wel lekker weer. Voor Albert die vandaag niet meevoer dus ook lekker om te wandelen. Een voordeel bij het pendelen, aangezien hij de auto naar het eindpunt in Wittlich zou rijden, waardoor we in één keer verder (terug) konden rijden. De start was de brug naar Wittlich, het eindpunt ongeveer 10 km. Een erg mooie rivier met mooie omgeving en ook hier weer de echte beekvogels, zoals waterspreeuw, grote gele kwikstaart. Gisteren zagen we bij de Kyll veel van deze vogels en nog een overvliegende visarend. Opvallend waren de vele omgevallen grote bomen, een storm is hier toch flink te keer gegaan. Met een beetje meer water was het nog leuker geweest, soms was het wel ondiep en groef je met de peddel de bedding op. Maar af en toe waren er leuke walsjes waar de boys lekker in bleven plakken. Ook de omgevallen bomen in het begin was een uitdaging voor Eric. Waarom eromheen als je ook kunt zagen? Het niveau van deze rivier was goed te doen, op Bart na is iedereen wel een keer omgegaan, maar heftig was het allemaal niet. Alleen Guus ging vlak voor de finish nog om en moest eruit. Bij een versnelling moest de lange kano na een stel blokken een korte bocht maken om niet in de omgevallen bomen terecht te komen. Natuurlijk lukte dat niet goed. Tussen hebben en toepassen van kennis zit ook nog een gat. Kiss the rock, hier: buig naar de takken toe. Maar als je het tegenovergestelde doet en wegbuigt van de takken waar je tegen aan gedrukt wordt, kantelt de stroom de kano en tja… dan wordt je nat. Met wat klauterwerk, duikwerk naar de zwarte peddel (slecht terug te vinden in het water; advies: koop er één met opvallende kleuren!), hozen en een laatste leuke versnelling werd de tocht afgesloten. Net iets te technisch op dit moment voor Albert, maar met iets meer ervaring gaat dit een volgende keer zeker lukken. De terugweg liep voorspoedig ondanks af en toe felle buien op de autobahn en tijdig waren we terug bij het botenhuis. Weer lekker gevaren en uit geweest. Kortom: leuk! Info over de tochten: Kyll: Waterstand 27 mrt 2010 = … m, ongeveer 4 uur gedaan over 20,1 km vanaf St. Thomas via Kyllburg tot aan Erdorf. Het pendelen was ongeveer 21 km en duurde een uur. Lieser: Waterstand 28 mrt 2010 = … m, ongeveer 3 uur 10 minuten gedaan over 10,1 km vanaf de brug benedenstrooms van Schladt tot aan Wittlich. Het pendelen was ongeveer 40 km en duurde een uur en tien minuten. Afstand circa 350 km vanaf Lochem tot de Kyll. Kijk voor foto’s ook op http://www.lkv-njord.nl/fotoboek.php?id=30 

Albert overwint de Kyll

Zaterdagmorgen vroeg op, spullen pakken en naar Holten om zo met Guus mee te rijden naar Lochem. Vanuit lochen vertrekken we met  4 man naar Duitsland om daar een weekend in de eifel te gaan varen. Wel met een tussenstop want Tobias kwam namelijk net vanuit Oxford roeien en had enige vertraging door tegenwind onderweg ( of was het nou moeite met opstaan :-).In ieder geval moesten we nog even via Ruurlo om Tobias en Guido op te halen. Nu waren we compleet. Eric, Guido, en Tobias van Capelleveen, Bart Kers, Guus van den Berg en ik waren er klaar voor. We hadden er zin in! Alleen ik wist niet goed wat me te wachten stond. De tocht was namelijk voor gevorderden en jah.. een beetje zelf kennis heb ik dan  wel en ‘gevorderd’  was ik zeker niet. Eenmaal aangekomen besloten we niet de Lieser maar naar de Kyll te gaan varen. ‘Ja die is beter voor Albert te varen’ hoor ik Eric nog zeggen. Ok?, voor de 5 andere vaarders was dit een riviertje om met 2 vingers in de neus te varen maarjah… Ik, meer harkend dan peddelend over het water, dan ook nog proberen om de commando’s van Eric op te volgen vond het w?l een hele uitdaging. Binnen een half uur ben ik dan ook al twee keer omgegaan en dat belooft wat voor de rest van de tocht. Toch ging het na een tijdje beter. Iedereen heeft weer veel energie in mij gestoken en alsnog mijn dank hiervoor.   Uit voorzorg heb ik ook 2 passages over het land genomen. Eentje al klunend met kayak op de nek door een drassige wei achter een boerderij langs. De ander over een particulier terrein door een drassige sloot van anderhalve meter diep om zo weer aan de goede kant van de Kyll uit te komen. Tegen 18:00 uur waren we uitgepeddeld. Ik geloof dat iedereen het naar zijn zin had op het water. Tobias, Bart en Guido verzamelden tijdens de tocht een aantal voetballen en die kwamen weer prima van pas toen Eric en Guus de auto gingen halen. En ik? Ik stond doodop uitgeteld te genieten van de rust.