Zes mannen trotseren de kou en sneeuw   Vrijdagavond begon de koorts al op te lopen. De waterstanden van de BovenRur waren veel belovend. 70 cm en stijgend. Dat geeft de echte kayaker moed. Minpuntje was wel de temperatuur en weersverwachting. Zaterdag de gehele dag sneeuw in de Eifel en temperaturen rond de min drie overdag. Dan maar op zondag gaan varen, want met sneeuw naar Monschau rijden kan een uitdaging worden. Rest de beslissing zaterdagavond laat naar de Eifel toe en een eenvoudig Gasthof pikken of zondagochtend vroeg aan de bak. Bart werd zaterdagavond bij ons afgeleverd en om 07:30 vertrokken we uit Enschede en Ruurlo op weg naar Grevenbroich waar we elkaar zouden ontmoeten. Eenmaal daar na een kop koffie door naar Monschau. En ja vanaf Aachen werd het sprookjesachtig wit. Wat is de Eifel mooi. We reden direct door naar het Kloster Reichenstein http://de.wikipedia.org/wiki/Datei:Reichenstein_Monschau.jpg . Daar stond een fris windje en we hebben ons omgekleed in het bushokje ter plekke. Dat was al in gebruik door een zwerver die met verbazing ons voornemen gadesloeg. De pendelauto werd nabij het wasbord (ingang Monschau) geplaatst en met de sneeuw op de oevers was het glijden de Rur in. Er stond nog circa 35 cm water en dat is de minimum hoogte voor dit traject. Onderweg dus opletten om stenen te ontwijken. Even wat instructie om bij elkaar te blijven, niet te dicht op elkaar te varen en regelmatig keerwater te varen. Het eerste stukje was dobberen, hoewel er wel stroming stond. Daarna kwamen de eerste serieuze watervalletjes en werd het nodig op tijd te manouvreren om omgevallen bomen te ontwijken.  Bij de eerste brug stonden enkele wandelaars met open mond te kijken. Je kon ze zien denken. Na een poosje zijn we met twee man vooruit gevaren om even te gaan filmen. Guido had vanaf zijn helm wel al eea gefilmd , maar vergat even dat als je onder een boom doorvaart, er nog wat op je helm staat. Gelukkig was de camera wel gezekerd dus geen verlies. Enfin kijk maar naar het resultaat. Bij het wasbord, klommen we er weer uit en bonden de boten weer op de auto. Het was wel zaak in beweging te blijven om warm te blijven. Een enkeling had wel een beetje koude vingertopjes en voeten. Enfin Zes boten op de auto en terug naar de vertrekplek. Eigenlijk willen we nog wel een keer en er is nog wel genoeg tijd. Zo gezegd, zo gedaan. Alleen Tobias had het koud gekregen en bleef in Leo- zijn auto achter. Niet op tijd begonnen met hardlopen en springen en dan wordt het snel koud. Als een speer voeren we de vier kilometer nog een keer. Je kon al merken dat de waterstand weer gezakt was. Met drie kwartier waren we weer in Monschau. Nu maar vijf boten, dus ??ntje kan wel binnen in. We vissen Tobias en Leo zijn auto weer op en besluiten onderweg nog een kop chocola te gaan drinken. Dat wordt uiteindelijk Kornelim?nster. Kijk maar eens op http://www.panoramio.com/photo/1258407  Een fraaie stad met vakwerkhuizen en een leuke kroeg. Voor ? 1.80 pp bestellen we onze warmhouders en genieten nog na over deze tocht. We moeten nog drie uur terugrijden, maar dat was het zeker waard. In januari willen we nog een keer terug. Misschien varen we dan ook het WW2 traject van Monschau naar Hammer. Voor zij die mee willen de volgende koud weer tips: Neopreen sokken, Hoofdkap, Themo-ondergoed en/of Teddy Kijk maar eens op http://www.lettmann.de/catalog/index.php/cPath/26_34_59

Het was een mooie zondagochtend, mist met zicht tot maar twintig meter

Nul graden buiten, de ramen beslagen, het kon niet beter

 

Na enkele omleidingen, het vertraagde ons wat

Zochten wij een mooi plekje, en hebben wij onze koffie daar gehad

 

Leo kwam daar naar ons

En we reden door voor een frisse plons
 

Eenmaal omgekleed en in het water

Vaarden we naar het slalom-traject, en waren wij daar even later

 

Ondanks de meezuigende onderstroom

Gingen we om, soms wat sloom
 

Later werd het slalom-traject over genomen

En lieten wij ons een stuk afstromen
 

Daar was het overigens erg druk

Maar even verderop hadden we meer geluk
 

Surfen, traverseren en eskimoteren waren dagelijkse kost

Alhoewel Eric zich wel eens uit zijn boot had gelost
 

Aan het eind voeren we even door de Rhein naar de haven toe

En was menigeen vaarder best wel moe
 

Toen gingen we weer terug naar huis

Luisteren naar het mooie geluid uit de radio, het geruis

 

Na zo een mooie dag

Waar het waterpeil toch eigenlijk net iets te laag lag

Probeer je het volgende
?ns voor te stellen:
In 2 auto?s
vertrekken we naar het beginpunt van de tocht. Eric vanuit Lochem en
ik vanuit Enschede. Bij een brug naast het instappunt zouden we
elkaar treffen. Laten er nu werkzaamheden zijn aan die brug waardoor
je er niet met de auto overheen kan en, je raadt het al, Eric staat
met zijn auto aan de ene kant en ik aan de andere??????.

Na het pendelen lukt
het Eric om zijn auto bij het uitstappunt zo bij een greppel te
parkeren dat hij gevaarlijk diep wegzakt met een achterwiel.
Passerende automobilisten reageerden adequaat door op zijn motorkap
te springen om de auto in balans te houden zodat deze weer
losgetrokken kon worden. Hilariteit dus.
Na zo?n begin kunnen
we wel tegen een stootje!

Het was zo?n dag die
de naderende herfst inluidt. Harde wind, afwisselend bewolkt en
zonnig.
Ondanks een aantal
ziekmeldingen van mensen die zich in eerste instantie hadden
aangemeld voor deze tocht, hebben we het toch door laten gaan: Eric,
Remco en ondergetekende hadden er zin in.

Al snel na het
instappunt begonnen de herstelde meanders. Niet zo maar meanders,
nee, vele bochten van tegen de 180? volgden we waardoor we de
omgeving vanuit allerlei perspectieven zagen. Het landschap was
opvallend leeg. Zo leeg, dat het Eric de opmerking ontlokte: ?er is
zelfs geen kerktoren te zien in de wijde omtrek?. Weilanden en nog
?ns weilanden onder woeste luchten. In z?n eenvoud zo prachtig.
Grote troepen ganzen trokken over.

De wind was behoorlijk
pittig, vooral zij- en tegen wind. Desondanks schoten we aardig op,
zo met z?n drie?n. Met slechts 1 lunchstop ter hoogte van Annen
was het een lekker dagje bikkelen.

Een mooie tocht, voor
herhaling vatbaar. Zelfs mogelijk om deze rivier een keer in een
weekend te doen en dan bijvoorbeeld in de stad Groningen te eindigen.

In
een mooi weekend in september hebben we een
kanotrektocht in de Biesbosch gemaakt. We zijn Albert, Lidy, Yvon,
Leo, Rick, Koen en Marlies. We waren met 1 Canadees en 3 kano?s.
Albert ging voor het eerst kamperen. Lidy was zo attent om met
Marlies en de jongens in de Canadees mee te varen. Leo kon mee omdat
het een kort weekend Biesbosch werd in plaats van een lang weekend
Duitsland. Kortom een bont gezelschap. En mooi weer dat we hadden?

Zaterdagochtend
vertrokken we. Geen flauw idee waar we zijn opgestapt, uitgestapt en
overnacht hebben want dat wist Lidy. Maar we begonnen bepakt en
bezakt te varen. Handig zo?n Canadees, dan kan er zomaar brandhout
mee. Lastig zo?n Canadees want daar moet je altijd op wachten,
zeker als je moet bouwen op de krachten van Marlies. Het was prachtig
varen. Als je er nog nooit geweest bent vind ik het heel
on-Nederlands. Niets is recht en het is niet zo georganiseerd zodat
je regelmatig de verkeerde afslag neemt (of lag het ergens anders
aan). Maar genieten was het, zeker met dat mooie weer?

Leuk
is ook dat je op bepaalde plekken wild mag kamperen. Dit hebben we
dan ook gedaan. Albert had van alles
aangeschaft en idee?n over de nieuwste trends op kampeergebied
konden worden bewonderd en ervaringen worden uitgewisseld. Lidy en
Marlies hebben nog even gezwommen, we hebben de spaarbekkens gezien
en natuurlijk fikkie gestookt. En een mooie sterrenhemel dat we
hadden?

Zondag
weer verder en er werd enthousiast gebruik gemaakt van de
mogelijkheid om ook eens in een Canadees te kunnen varen (of was het
andersom). Tijdens de pauze heeft Rick nog in een kano gevaren. De
volgende keer mag hij gewoon zelf varen, dat is beloofd. We moesten
ook nog even stoppen voor een plekplas volgens Koen. We hebben nog
gevoetbald, gezongen over de schrijfjuf, gesurfd op de golven en
vooral volop genoten van het relaxte weekend, zeker met dat mooie
weer!