De
jaarlijkse internationale kanodag viel dit jaar op 7 juni. Een
aantal Njord-leden had wat familie en vrienden opgetrommeld om op
deze speciale dag kennis te maken met het kanoën. Het weer
werkte uitstekend mee. Om twee uur ’s middags startte achter het
clubhuis van Njord dan ook 33 goed gemutste personen in kajaks en
canadezen in stroomopwaartse richting. De introducee’s hadden op
enkele uitzonderingen na geen kano-ervaring. Dit was even wennen en
sommigen voeren zig-zaggend richting de stuw, waar direct al weer
geoefend kon worden met in en uit stappen.

Na
een uurtje was iedereen bij de Cloese gearriveerd, waar in de schaduw
onder de bomen werd uitgeblazen. Tijdens de pauze gaf Bart Kers nog
een demonstratie eskimoteren met een zeekajak. Na een plak cake,
koffie en frisdrank, werd dezelfde weg terug gevaren.

Een
geslaagde middag waarop ieder het goed naar zijn of haar zin heeft
gehad. Een leuk detail was dat onder de introducee’s twee
oud-vriendinnen elkaar na 17 jaar weer ontmoetten.

Beste kano liefhebbers!

Mijn eerste kano tocht in een kajak. Rondje Amersfoort –Leusden, nou ja voor mij en mijn vader niet helemaal. Omdat ik voor het eerst mee ging was 21 kilometer wel een beetje veel.

Het begin begon al goed in stappen zonder peddel in een vreemde kano, met een boel gewiebel ging alles nog net goed. De eerst kilometers vond ik een beetje saai. Een stukje hoge wallen en breed water en her en der een boompje. Daar in tegen was het tweede stukje veel leuker een smal riviertje met veel hangende takken over het water. Natuurlijk was het op een plaats zo dat je er niet langs kon, maar er bukkend tussen door moest gaan nadruk op voorzichtig. Natuurlijk hebben we van die onbenullen om niet af te remmen en op volle vaart er door heen te gaan. Ik zal geen namen noemen (hè Bart). Nog een volgende hindernis was een lange donkere duiker, waar je net iets moest bukken om goed te kunnen peddelen. Ik vond het nog een beetje eng, maar toen ik er door heen was gevaren moest ik spontaan een vreugde dansje doen. Maar niet te overdreven want ik had nogal een wankele kano voor mij doen.

Toen door Amersfoort een zeer leuk stuk. Voor dat we het centrum in wilden varen moesten we eerst door een poort, waar je nog een gleuf van kon zien waar vroeger het valhek zat.

Toen we er door heen vaarden wist ik gelijk al één ding je moest er niet omgaan, wat dan werd dat een eind zwemmen. Aan beide kanten van de gracht zat een “muurtje” zo hoog dat je er niet in en uit kon stappen. We zagen daar leuke aparte dingen fonteintjes, beeldjes en een hoop bruggetjes en tunneltjes. Heb jij al is ooit onder een woonkamer gekanood? Nee!? Ikke wel als eerste van allemaal die dag. Ik mocht als eerst onder die tunnel, één keer maar nooit weer. Ik kwam daar aan varen en ik zat midden in die tunnel. Twee duiven kwamen me aan beide kanten van het hooft schreeuwend bevliegen. Ik schrok me helemaal wild en bijna werd dat een heel eind zwemmen. En later had niemand er ook maar iets van gemerkt .

Ook als tip geef ik dat je nooit achter Erik moet gaan varen, want die kan je behoorlijk in het vaar water zitten. Hij ziet een leuk beeldje remt als een gek, waar door ik natuurlijk ook moest remmen. En dat lukte niet succes vol dus ik kon hem net …. PLONS!!! Mijn peddel kwam op een onverwachtse manier in het water. Maar nee mensen ik moet u teleurstellen, want ik hoefde geen eind te zwemmen.

De hond lust er wel brood van! Naar een eind te hebben gevaren gingen we pauzeren. Een hapje en een drankje we kennen het wel. Maar voor dat de fam. Kers nog een boterham kan pakken lust de hond er wel brood van! In een beweging pakte de hond al het brood uit de broodtrommel, en at er smakelijk van. Hij deed het in zon vloeiende beweging dat wij al dachten dat hij dat vaker deed. Maar goed.

Het laatste stukje gingen wij richting auto (ik en mijn vader) en de rest gingen nog een stuk kanoën, gelukkig was dit goed afgelopen en ook bij de duiker.

Thijs Westerink

‘’ rondje Amersfoort Leusden II ’’

Na de pauze net buiten Amersfoort hebben we afscheid genomen van Jan en Thijs en hebben een klein stukje gevaren totdat de eerste stuw kwam.

Vervolgens was het nog een paar kilometers tot de volgende stuw.

Daar hebben we besloten dat we een kleine pauze gingen houden.

Het water was er erg goor en er lagen érg veel blikjes dus gingen we blikjes zoeken, Eric was daarin de beste, hij offerde ook zijn boot op als opslagmiddel. Na die tijd stonk zijn boot erg naar bier.

Het volgende opstakel was een grote brug, ongeveer 1m hoog daar kon je niet onderdoor varen. Maar we hadden geluk, er lag een soort bak aan een lier die je zo onder de brug door kon trekken daar kon je je boot in doen. Je moest aan een rad draaien om de boot vooruit te krijgen. Als hij aan de overkant was kon je je boot eruit halen en weer verder varen, zelf moest je over de weg heen lopen.

Toen we daar weg waren gevaren was het nog een lang recht stuk naar de eindbestemming.

Ik vond dat een beetje saai en ben toen ong. 2 km achteruit gaan varen. Daar kon je ook nog veel bunkers zien uit WOII.

Toen we weer bij de eindbestemming waren gekomen hebben we de boten opgeladen en zijn nog ergens een ijsje wezen eten.

Bart